سیر در دنیای شبکه های مجازی، سکوتی مرگبار بر فضای عاطفی خانواده ها

به گزارشپایگاه خبری تحلیلیبه نقل ازارس تبار،داود عبداللهی دکترای مسایل اجتماعی و مدرس دانشگاه در یادداشتی نوشت:

پیرو سیاست های ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری در مورد خانواده این یادداشت خدمت خوانندگان عزیز ارائه می شود.

بدون شک تحولات تکنولوژیکی جوامع تحولات اجتماعی و فرهنگی را نیز بدنبال داشته است چه هیچ نو آوری صنعتی از حیث پیامدی خنثی نیست و دارای اثرات مثبت و منفی زیادی است بعنوان نمونه ورود فناوری تلفن همراه بر بخش های دیگر جامعه تاثیر داشته است. مثلا ورود تلفن همراه و فناوری اینترنت آن، در کنار انواع قابلیت های آن از قبیل پیامک و انواع اپلیکیشن ها، نرم افزارهای شبکه های مجازی، بازی ها، صدا و تصویر و...، همه به نوعی بر کاربران این سیستم ها اثرات متعددی می گذارند.

بدلیل فقدان اطلاعات اولیه و عمومی کاربران در نحوه استفاده و بکارگیری این فناوری، گاهی اثار مخرب استفاده از این ابزار برای افراد و خانواده بسیار نگران کننده است گرچه نمی توان کارکردهای مثبت و مفید این فناوری را انکار کرد و در نوع خود یک انقلاب فناوری عظیمی محسوب می شود اما عدم امادگی قبلی جوامع وارد کننده این فناوری و اموزش عمومی آن می تواند بحران های اخلاقی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی متعددی را دامن بزند.

 امروزه همه ما در کوچه و خیابان، مدرسه و دانشگاه، ادارات و ..، افرادی را مشاهده می کنیم که مشغول استفاده از تلفن همراه هستند جدا از نگرانی های موجود در این زمینه که در فرصت و مجال جداگانه ای می توان تحلیل کرد – بعنوان نمونه اعتقاد عده ای از کارشناسان بر این است که نسل بعدی با روند فعلی استفاده اعتیاد گونه از فناوری تلفن همراه نسلی با ساختار استخوانی نامناسب (دیسفورمیای اندامی ) و یا از درجه بالایی از ابتلا به انواع اختلالات روانی و رفتاری رنج خواهد برد- که فی الواقع سلامت جامعه را با تهدید جدی مواجه می کند.

این فناوری بعنوان واسطه ارتباط های مستقیم و رودر رویی عمیق بین اعضای خانواده عمل کرده و گرمی چنین روابط عمیق و پراحساس را از آن سلب می کند. واسطگی تعامل بین اعضای خانواده دلسردی بین آنها را رقم خواهد زد زن و مردی  که بجای ارتباط حضوری و کلامی رودررو بواسطه و از طریق این فناوری نسبت به یکدیگر ابراز محبت می کنند یا فرزندانی که بجای ارتباط حضوری از مکانیسم این فناوری از احوال والدین و دیگر اعضای خانواده مطلع می شوند متوجه نیستند که به مرور مشمول مصداق " از دل برود هر آنکه از دیده برفت " خواهند شد.

بیهوده نیست که قدیمی ها گفته اند محبت و گرمی انسان ها را از چشمان ادمها می توان خواند به همین سیاق دروغ و ریا انسان ها را هم با نوع نگاه چشمی شان می توان فهمید بقول سعدی عزیز "رنگ رخسار خبر می دهد از سر درون  " .

پرواضح است فاصله فیزیکی بین اعضای خانواده، محبت را هم ساختگی خواهد ساخت. کم نیستند افرادی که در پاسخ به گلایه پدر و مادر یا خواهر و برادران خود، بدروغ ادعا می کنند در جایی دور و یامسافرتی و مکان دوری هستند در حالی که شاید در چند قدمی عزیزانشان هستند همه این مناسبات خانوادگی بیمارگونه ناشی از ماهیت این ابزار ارتباطی است چرا که چنین ابزاری امکان و شرایط دروغ را فراهم می کند.

بارها در محفل های خصوصی وجمع های خانوادگی و فامیلی شاهد بوده ایم که هرکسی گوشی به دست در گوشه ای از اتاق یا در حضور جمع مشغول بازی یا ارسال پیامک یا چت و سیر در دنیای شبکه های مجازی است دریغ از توجه و تعامل با دیگران و دریغ از مبادله یک جمله بین حاضرین. سکوتی مرگبار بر فضای عاطفی اعضا حاکم است نه ارتباط کلامی در کار است و نه از ارتباط غیر کلامی. به عبارت دیگر ادم احساس غریبگی و ناآشنایی می کند در حالی که در جمع هستیم اما احساس تنهایی می کنیم.

تاسی و توسل به چنین ابزارهایی خواه ناخواه حضور فیزیکی را کمرنگ کرده و به میرایی چنین حضوری دامن می زند ادمها همه چیز را به قیاس عقل ابزاری می سنجند و فکر می کنند هزینه حضور و دورهم جمع شدن را می توان با مصلحت یک مکالمه سرد و بی احساس از طریق تلفن همراه جمع و جور کرد اما براستی متوجه نیستند "تنهایی و احساس غربت " انسانها در حالی که در کنار عزیزان خود هستند دردی است ویرانگر.

احیای سنت های نیک گذشته دورهم جمع شدن فامیل و خانواده به شرط کنار گذاشتن این ابزار های مخرب، شدنی است.

باید اذعان کنیم خیلی از ماها متوجه نیستیم که این دلسردی روابط میان اعضای خانواده، اختلالات روانی و رفتاری که دچارش شده ایم ، احساس تنهایی مان،تجربه افکار وسواسی و ...همه نتیجه اعتیاد به این ابزارهاست .

متاسفانه امار مرگ و میرهایی که در خلوت و تنهایی مان اتفاق می افتد کم نیستند،هرروز صفحات حوادث روزنامه ها پر است از اخبار مربوط به مرگ کسانی در در اوج تنهایی در اپارتمانی یا منزلی رخ داده است و زمانی نزدیکان مطلع می شوند که بوی تعفن فضای محیط را فراگرفته است مرگی جانکاه و در تنهایی.

مطمئنا آموزش های صدا وسیما ،فرهنگ سازی در این مورد ، اموزش خانواده ها می تواند مانع از تعمیق و گسترش این بیماری دردناک در جامعه شود. باز تعریف مناسبات افراد جامعه با فناوری های نوین در کاهش پیامدهای منفی آنها بی تاثیر نخواهد بود.

انتهای پیام/