به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌مابه نقل ازنیریمیز،رودخانه آغالاغان یکی از مواهب طبیعی و جزء زیباترین و بکرترین جاذبه های شهرستان نیر است.
رودخانه آغلاغان از ارتفاعات ساوالان سرچشمه گرفته و با توجه به منبع تامين اكثر جريانات آن از چشمه هاي دائمي و از ذخاير برفي، جز رودخانه هاي دائمي منطقه محسوب مي شود.
حداكثر ارتفاع رودخانه 4401 متر از سطح دريا در ارتفاعات ساوالان و حداقل ارتفاع آن 1575 متر در محل اتصال به رودخانه ي باليقلو است. در محل ايستگاه هيدرومتي نير 1605 متر ارتفاع دارد. طول شاخه ي اصلي رودخانه 2/36 كيلومتر مي باشد . سطح حوضه 75/171 كيلومتر مربع و محيط آن برابر 75 كيلومتر است.
رودخانه ي آغلاغان عملا" در شمال غربي روستاي صندوقلو شكل مي گيرد و جهت جريان رودخانه تا روستاي صندوقلو از شمال به جنوب و پس از آن در جهت غربي شرقي است.
در 7/1 كيلومتري پايين تر صندوقلو به دو شاخه تقسيم مي شود و سپس از حوالي روستاهاي سرخاب و ايرينجي گذشته و بالاخره پس از پيوستن شاخه ي لاي چاي وارد نير مي شود.
به طرف دهانه ي رود در نزديكي شهر نير مسيل رود خيلي عريض تر مي شود و رود بيشتر بر روي رسوبات تخريبي خود جريان دارد. در همين منطقه تفرجگاه وسيع و زيباي بولاخلار واقع است.
در ضمن در مورد وجه تسمیه آغلاغان داستان های و افسانه های فولکوریک زیادی به صورت سینه به سینه به ما رسیده است. اولا رود از چشمه سارهای ساوالان منشا می گیرد این چشمه ها حتی در مسیر رودخانه نیز به وفور دیده می شود .
افرادی که در دره رودخانه از طرف روستاهای سرخاب یا ایرینجی به طرف روستای صندقلو بروند در دو طرف دره چشمه های بی شماری را می بینند که در گذر از دره حتما تا زانو خیس می شود.
اما چشمه های باشکوه و رویایی این رود بعد از روستای صندقلو است که به هر جا نگاه می کنی چشمه ها از دامنه های کوهها در حال سرازیری است و یکی از وجه تسمیه های آغلاغان همین چشمه های بیشمار بوده است و ظن بر این بوده که کوه می گرید وبه همین دلیل آنرا آغلاغان گفته اند و در فولکور دیگر که مرحوم ولی سطوتی شاعر بزرگ منطقه و متخلص به آغلاغان بیشتر تاکید می کرد این است که : در زمان ارباب رعیتی افراد ارباب جهت گوش مالی به رعیت های ناسازگار به یکی از روستاهای نزدیک یکی از آبشار های آغلاغان حمله می کنند و زنان و کودکان از ترس در پشت شلاله های آبشار آغلاغان پناه می گیرد و با نزدیک شدن افراد ارباب گریه و زاری زنان و کودکان بلند می شود و افراد ارباب وحشت زده از اینکه به ظلم ارباب کوهها هم می گریند منطقه را ترک می کند و به همین خاطر نام رودخانه ؛ آغلاغان می ماند.َ
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد