به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌مابه نقل ازآران مغان،استاندار محترم جناب دکتر مجيد خدابخش؛ اگر اردبیل را به یک کشتی بزرگ تشبیه نماییم! حضرتعالی سکاندار این کشتی بزرگ هستید؛ این کشتی نیاز به یک ناخدای با خدا دارد، اعتقادم بر این است حضرتعالی مدیری با خدا هستید.
آقاي استاندار، حیات این کشتی و بقای آن بستگی به موتور محرکه آن دارد تا در اقیانوس سیاست و اقتصاد به گل ننشیند! فراموش ننمایید موتور محرکه این کشتی خطه زرخیز مغان است؛ مغانی که در گستره تاریخ دلاوری های عشایر سلحشورش متن لالای مادران در گوش فرزندانشان بوده، حقا که در زمان خطر و بزنگاهها و در مقابل متجاوزگران اجنبی! دلیر مردان و شیر زنان عشایر مغان در حفظ وجب به وجب جلگه وسیع مغان فداکاری ها و از جان گذشتگی ها و ایثارگری ها نموده اند.
آقاي استاندار، منطقه مغان سرزمین همان دلیر مردان، دیار فرزندان همان پدران و مادران وطن پرست و مدافعان خاک ایران زمین، اکنون وارثانی نگون بخت دارد! بطوری که سکانداران استانی و منطقه ای گاهی امانتدار شایسته ای برای عشایر جان برکف نبوده اند، چرا که در پیشرفت و توسعه و عمران و آبادانی مغان کوتاهی و کم کاری و کم لطفی نموده اند!
آقاي استاندار، مورخان و متخصصان و کارشناسان امر نیک میدانند که خداوند خالق هستی برتری های برای مغان عطا نموده، بهترین خاک کشاورزی، منبع آبی عظیم، هوای معتدل و مناسب زراعی و باغداری را نعمتی ارزنده و آسمانی در دیار مغان قرار داده، چرا قدر این نعمات را ندانسته و از فرصت و پتانسیل خدادادی بهره کافی را نبریم و این دیار را از کما در نیاوریم.
آیا وضعیت کنونی مغان از لحاظ امکانات توسعه ای، موقعیتهای شغلی، مبلمان شهری و سایر نیازمندیهای که حق شهروندی ایجاب می نماید تا مردم این دیار از آن برخوردار باشند در حد و شان مردم این دیار است؟
آقاي استاندار، مردم مغان تا چه زمانی چشم به آسمان بدوزند و به جای مشاهده هواپیمای مسافربری، شاهد پرواز کلاغ های سیاه باشند؟ مگر غیر از این است اولین فرودگاه هواپیمایی در شهرستان پارس آباد بود.
ای کاش در مورد فرودگاه زمان حرکت نمی کرد و اون روزها که آسمان مغان با بال های پرنده مسافربری زیباتر می شد باز همان روزها بود! بعضی وقت ها پسرفت و برگشت به عقب، از پیشرفت و حرکت به جلو بصرفه تر و شیرین تر است! ای کاش اون روزها که بزرگترین بنگاه اقتصادی (شرکت کشت و صنعت مغان) که نقش اساسی و سهم بزرگی در اشتغالزایی بیکاران و تحصیلکردگان مغان را داشت؛ باز همان روزها بود و عقربه های زمان این چنین رو به زوال حرکت نمیکرد! ای کاش شبها و روزها در پی هم گذر نمیکردند و کارخانه چرم مغان نیامده کوچ نامیمون و تغیر مسیر نمیداد!
آقاي استاندار، مردم مغان داشته های که سالها از آن برخوردار بودند و از بهر وجودشان امرار معاش مي كردند و از خدماتشان بهرمند بودند! حقشان را باز پس میخواهند. احقاق حق و حقوقشان را خواستارند.
استاندار عزیز، هر زمان به جاده مغان به اردبیل مینگریم! داغ دلمان تازه میشود؛ یاد عزیزان از دست رفته مان تداعی میشود و ترس از هیولای ۲۳۰ کیلومتری که مردم را بی رحمانه می بلعد! لرزه بر تن مردم می اندازد!
جناب دكتر خدابخش؛ برای هیچکس پوشیده نیست که به پاس رشادت و تلاشهای شبانه روزی سربازان گمنام، مرزبانان غیور و سایر نیروههای امنیتی؛ هیچ فردی یا گروهی با افکار و اهداف خرابکارانه اجازه ندارد حریم مرزی ایران را زیر پا گذارد و از خاک کشور آذربایجان و ارمنستان وارد خاک ایران شود؛ هیچ تروریستی جرات نمیکند لوله تفنکش را به سوی مردم این دیار بگیرد و مرمی آتشین و گلوله سربی به سمت جلگه وسیع مغان شلیک نماید؛ اما جای تعجب و جای تاسف است! چرا دولتمردان اجازه میدهند گلوله های نامرئی اجنبی به شکل پساب و فاضلاب از تولیدات صنعتی کشور ارمنستان، مرزهای ایران را در نوردد و سلامت مردم مغان را تهدید نماید؟ باور نمایید روزی بود که رودخانه ارس میزبان این میهمان ناخوانده بدعمل و ضد بشریت نبود! مردم مغان خواستار همان آبهای پاک هستند که با بی توجهی اکنون ناپاک شده!
آقاي استاندار، جنابعالی بالاترین مقام اجرایی دولت تدبیر و امید در استان اردبیل هستید تدبیری اتخاذ نمایید تا امید مردم مغان به ناامیدی مبدل نگردد.
در زمان انتخابات ریاست جمهوری؛ حامیان و مروجین و مبلغین دولت تدبیر و امید شعارشان بدین مضمون بود که رای به دکتر روحانی رای به عقلانیت است. حال جناب استاندار، عقل سلیم حکم میکند؛ مردم سلامتشان تامین، رفاهشان تکمیل، آرامششان برقرار، اشتغال بیکاران تضمین، توسعه و پیشرفت و آبادانی در عمل ملموس و چرخ اقتصاد در ریل ترقی دوار باشد.
امید است عکس موارد فوق الذکر شامل مردم نشود، چرا که به عقلانیتمان تردید و تشکیک خواهیم داشت!
یادداشت از سلیمان علیزاده
انتهاي پيام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد