به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌ماچند سال پیش بود که شهروندان و مسافرانی که از اردبیل قصد سفر به شهر و استان دیگری را داشتند، به جای حضور در پایانه‌های مسافربری و تهیه بلیط از ترمینال، در میادین خروجی شهر مستقر می‌شدند تا در این مکان‌ها، سوار اتوبوس شوند؛ اقدامی که برای مسافران 5 یا 10 هزار تومان به صرفه بود؛ هرچند برخی شائبه‌ها در خصوص مشمول بیمه شدن این مسافران نیز مطرح بود.
البته گاها رانندگان اتوبوس، اسامی افرادی که خارج از ترمینال مسافرگيري می‌شد را روی یک کاغذ می نوشتند تا مبادا مسافران از بابت بیمه نشدنشان نگران شوند.
هرچند یکی از مسئولان تعاونی های مسافربری، در همین خصوص در گفتگو با خبرنگارسبلان‌مااظهار کرد که هرشخص چه با بلیط و چه بدون بلیط، سوار اتوبوس شود، مشمول بیمه می شود و نوشتن اسامی مسافران، صرفا برای ارائه صورت‌لیست در پلیس‌راه‌ها و...، بود.
شاید همین موضوع بود که برخی از رانندگان نام و مشخصات شخص دیگری را که صورت لیست قبلا به آن نام درج شده بود را به مسافری می گفتند تا در صورت "سین جیم" شدن توسط مامور یا مسئولی، از آن نام استفاده کند؛ یعنی "قوز بالای قوز".
اینگونه مسافرگیری البته ترافیک شهری را نیز موجب می شد؛گاها دیده می شد که بیش از ده‌ها اتوبوس در میادین شهر، برای سوار کردن مسافران توقف کرده اند؛ و بدتر از آن صدای جارچیان و مسافرکشانی بود که آسایش و آرامش را از اهالی و شهروندان گرفته بودند.
این چرخه مسافرگیری ادامه داشت و همانند قصه "شهر دزدان" هر صنف از سرناچاری رویه غلط خود را ادامه می داد؛ مردم بخاطر صرف هزینه کم و البته گاها برای معطل نشدن زیاد، به جای تهیه بلیط از پایانه‌ها، در میادین شهر سوار اتوبوس می‌شدند. صاحبان اتوبوس برای اینکه با صندلی خالی به مقصد نروند و خرج زندگی‌شان را در آورند در این مکان‌ها برای مسافرگیری توقف می‌کرند. تعاونی‌ها نیز از سر همین اتفاقات ناخوشایند از برخی کارها و اقدامات چشم‌پوشی می کردند و ....!
این رویه ادامه داشت تا اینکه در اواخر سال 93 طرح جلوگيری از توقف و مسافرگيری اتوبوسهای مسافربری بين شهری درميادين و خيابانهای شهر اردبيل در اجرای مصوبات شورای ترافيك استان و شهرستان و با همكاری ادارات و سازمانهای مسئول در امور حمل ونقل استان در راستای پاره کردن تسلسل این اتفاق ناخوشایند به تصویب رسید و اجرایی شد؛ مصوبه ای که البته انگار تمرکزش صرفا برای کاهش ترافیک در شهر بود و به معضلات و تبعات دیگر آن توجه چندانی نداشت.
هرچند عبدالحسین علی اکبری مدیر کل وقت حمل و نقل و پایانه های استان، هدف از این طرح را ساماندهی مسافرگیری مسافران و جلوگیری از اتلاف وقت مسافرین به جهت توقف بی مورد اتوبوس ها، پیشگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی، جلوگیری از تضییع حقوق مردم و رانندگان و نهایتا رضایتمندی شهروندان عنوان کرد.
در همین زمان فتاحی نیز در حاشیه بازدید میدانی از مراحل عملیات ساماندهی اتوبوس های بین شهری در محل میدان شهید خلبان جدی اردبیل(ایثار سابق)، توقف اتوبوس ها در میادین خروجی شهر جهت مسافرگیری خارج از پایانه مسافربری را از معضلات عمده ترافیکی اردبیل یاد کرده بود.
وی اقدامات جزیره‌ای را عامل بی نتیجه ماندن اقدامات قبلی در این خصوص عنوان کرد.
بالاخره این طرح اجرایی شد و اتفاقا در خصوص کاهش ترافیک شهری نیز موثر بود و رضایت شهروندان را هم به همراه داشت؛ غافل از اینکه همین طرح بعد از مدتی خود معضل و مشکلی به مراتب سخت‌تر و پیچیده‌تر را موجب خواهد شد.
مشکلی که حالا این روزها گریبانگیر شهر شده و اگر راه‌حلی برای آن در نظر گرفته نشود، عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت.
این روزها اتوبوس های مسافربری نه در میادین شهری، بلکه کلیومترها خارج از شهر از جمله در گرگان(کرگن)، هیر، گیلاندو و... در مقابل رستوران‌ها و نمازخانه ها توقف می کنند و این بار مسافرکشهای شخصی، مسافران را در میادین خروجی شهر سوار کرده و آنها را به محل توقف اتوبوس‌ها می‌رسانند.
این مسافرکش‌ها بدون دریافت هیچ هزینه ای، مسافران را تا مکان توقف اتوبوس‌ها انتقال می دهند_براساس گفته یکی از رانندگان، مالکان اتوبوس‌ها هزینه کرایه خودروهای سواری را پرداخت می کنند_ تا همان قصه قدیمی تکرار شود البته با کاهش بار ترافیکی در شهر و افزایش خطرات احتمالی برای مسافران.
مسافرانی که گاها برای تنها 10 هزار تومان کم دادن هزینه بلیط، و گاها از سرناچاری که نتوانسته‌اند بلیط تهیه کنند، به مسافرکشهای حاضر در میادین اعتماد می کند و مشخص نیست که آیا 20 کیلومتر منتهی به محل استقرار اتوبوس‌ها_ بویژه در شب هنگام_ را به سلامت طی می کنند یا نه؟ آیا همه افرادی که در این مکان‌ها اقدام به جابجایی مسافر می‌کند واقعا مسافرکش هستند یا خیر؟ و ده‌ها سوال و اتفاقات ناخوشایندی که به ذهن می رسد.
احساس خطر زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم این خوردوهای شخصی نه تحت پوشش شرکت خاص و مشخص هستند و نه نظارتی بر آنها صورت می گیرد.
یکی از رانندگانی که در این مسیر مسافرکشی می کند در گفتگو با خبرنگارسبلان‌ما، می‌گوید: صرف نظر اینکه احتمال دارد فردی که اقدام به جابجایی مسافران می‌کند مسافر کش نباشد؛ اکثر افرادی که مسافرکشهای واقعی را نیز ساماندهی می‌کنند خود داری پروند‌های کیفری هستند.
وی ادامه می‌دهد: این افراد گاها چاقو و قمه نیز به همراه دارند و هیچ کس حق اعتراض به آنها را ندارد.
این شهروند که خود نیز از همین راه امرار معاش می کند می‌گوید: به فرض اگر هیچ مشکلی نیز در این جابجایی‌ها پیش نیاید، این قبیل کارها وجهه شهر را خراب می کند.
حال "ثواب کردن و کباب شدن" طرح جلوگيری از توقف و مسافرگيری اتوبوسهای مسافربری بين شهری درميادين و خيابانهای شهر اردبيل اینجاست که معنی پیدا می کند؛ طرحی خوب اما بدون سنجیدن تمام جوانب امر.
هر چند در این بی نظمی باید اذعان کرد که همه مقصرند؛ از مردمی که با رضایت خود سوار خودروهای مستقر در میادین می‌شوند تا رانندگان و مالکان اتوبوس‌ها که تن به این کار می‌دهند و مسئولانی که با اطلاع و آگاهی کامل از روند مسافرگیری‌ها اتوبوس‌ها و خطرات احتمالی، عملا هیچ اقدامی در این خصوص انجام نمی دهند.
البته "ماهی هر وقت از آب گرفته شود، تازه است" و انتظار می رود مسئولین مربوطه، قبل از اینکه کار از کار بگذرد و اتفاقی که نباید بیفتد، بیفتد، دست به کار شوند و هشدار ها در این خصوص را جدی بگیرند.
گزارش: مصطفی محمدی
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد