به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌مابه نقل ازصبح مغان،با وجود ممنوعیت استعمال قلیان در مراکزی با اسامی قلیانسرا و چایخانه در برخی شهرهای کشور اما این معضل همچنان بحث اصلی مسئولان در اغلب شهرهای کشور است و اعتقاد بر این است که وجود قلیانسرا علاوه بر خسارات مادی موجب خسارت های اجتماعی و روحی نیز می شود.
شهرستان بیله سوار یکی از شهرستان های مرزی در شمال استان اردبیل و هم مرز با کشور جمهوری آذربایجان است که آمار ها از افزایش تعداد قلیانسرا در این شهرستان حکایت دارد و لازم است مسئولان تدابیر ویژه ای تدارک ببینند.
چه تعداد قهوه خانه در شهرستان بیله سوار فعال است
فرماندار بیله سوار در همایش پیشگیری از اعتیاد که مرداد امسال برگزار شد با بیان اینکه در این شهرستان حدود 47 قلیانسرا فعالیت می‌کردند، افزود: این قلیانسراها به صورت قارچ‌گونه در حال گسترش بودند که با هماهنگی‌های به‌عمل آمده با نیروی انتظامی، دادگستری، شبکه بهداشت، صنعت، معدن و تجارت و اصناف تعداد آنها به 17 مورد کاهش یافته و از سال گذشته هیچ مجوزی برای فعالیت قلیان‌سرایی جدید در شهرستان داده نشده است.
اما بر اساس بازدیدهای میدانی و مستند خبرنگار صبح مغان تعداد قلیانسرا و مراکز پخش سیگار به حدود 40 مورد می رسد که نسبت به جمعیت شهرستان آماری بسیار عجیب و وحشتناک است.
آمار قلیانسرا در برخی روستاهای تابعه همچون قره قاسملو حتی به 6 مورد می رسد که برای یک روستای کوچک این آمار کمرشکن است.
طبق ماده ۷ قانون کنترل جامع و مبارزه با دخانیات، صرفاً کسانی حق عرضه مواد دخانی را دارند که از وزارت صنعت و معدن مجوز داشته باشند؛ این در حالی است که امروزه در اکثر چایخانه ها و رستوران ها نیز از قلیان استفاده می شود بدون آن که از چنین مجوزی برخوردار باشند.
لزوم توقیف فعالیت واحدهای صنفی غیرمجاز عرضه مواد دخانی
ماده‌ی ۱۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ برای جلوگیری از فعالیت‌های مضر به سلامت و مخل امنیت جامعه و یا نظم عمومی تصویب شده است که در امر جمع‌آوری و مبارزه با قلیان‌سراهای غیرمجاز و دیگر نهادهای عرضه‌کننده قلیان که فاقد مجوز می‌باشند، مسئولان را ملزم به ورود می‌کند.
مزایا و معایب بستن قلیانسراها
این روزها قهوه‌خانه به پاتوق اصلی جوانان بدل شده است. فضایی که چند جوان دور هم بنشینند و درباره مسائل کاری یا شخصی صحبت کنند. سوال این است که با تعطیلی قهوه‌خانه‌ها آیا جایگزینی برای این دورهم‌نشینی انتخاب کرده‌ایم؟
این هم سوالی است که قطعا نیاز به پاسخ گویی دارد، اما در هر صورت به نظر می رسد گام اول باید جمع آوری جدی قلیان سراهای غیرمجاز و تاکید بر جانمایی مناسب آن ها باشد.
قهوه خانه مکان خاصی است که وقتی فرد علاقه مند به قلیان برای استعمال قلیان به آنجا می رود اگر عرضه قلیان در این مکان تعطیل شود، او در منزل خود اقدام به این کار می کند در حالی که در این صورت ممکن است استعمال قلیان در میان خانواده او نیز شیوع پیدا کند. لذا باید سنجیده عمل کرد و برای اینگونه تصمیمات مطالعه شود تا تصمیم عجولانه ای گرفته نشود که بخواهیم دوباره بعد از چند سال از تصمیم خود برگردیم.
در زمینه برخورداری از امکانات و تفریحات سالم برای نوجوانان و جوانان تمهیداتی فراهم شده است آیا نمی شود در محله‌های مختلف سالن های ورزشی را گسترش داده و به وسایلی همچون میزهای پینگ پنگ تجهیز کنیم تا جوانان بتوانند به صورت رایگان از این امکانات استفاده کنند.
کسی که به قهوه خانه می‌رود می خواهد وقتش سپری شود در حالی که اگر جای بهتری از قهوه خانه پیدا کند که او را سرگرم کند حتماً آنجا می‌رود و دیگر به قهوه‌خانه نمی رود و آلوده دخانیات و قلیان نیز نمی شود.
اینکه جوانان ما برای یک ساعت بازی فوتبال در سالن های ورزشی باید برای اجاره آن هزینه های بسیاری را بپردازند، آن ها را به مکان های دیگری همچون قهوه خانه ها سوق می دهد در حالی که دولت می‌تواند در امر ورزش همگانی و رایگان برای مردم سرمایه‌گذاری کند و در محله‌های مختلف امکانات ورزشی لازم را اختصاص دهد.
با این همه خیلی از افرادی که برای اولین بار از قلیان و یا سیگار استفاده می کنند فقط از روی تفریح و یا کم نیاوردن در بین هم سن و سالها و یا اثبات اینکه بزرگ شده اند اقدام به کشیدن قلیان می کنند و وقتی که در دام آن افتادند خارج شدن از ان وضعیت کار سختی می شود.
قانون چه می‌گوید؟
قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات مصوب 1385 و آییننامه اجرایی قانون مذکور مهمترین منبع قانونی در این خصوص است. بر اساس این قانون،عرضه مواد دخانی در اماکن عمومی ممنوع است. تا اینجای قانون روشن و شفاف است و بر ضرورت مبارزه با مواد دخانی تاکید کرده است.
اما مشکل از جایی شروع می‌شود که تعریف «مکان عمومی» به موجب آیین‌نامه‌ای است که در هیات دولت تصویب می‌شد. در ابتدا بند 8 ماده 1 آییننامه اجرایی قانون، قهوه‌خانه‌ها را در زمره اماکن عمومی قلمداد کرد اما هیات دولت در مصوبات مختلفی، قهوه‌خانه‌ها را از شمول اماکن عمومی خارج کرد و بنابراین مجوز عرضه قلیان در قهوه‌خانه‌ها را صادر کرد. اما کار به همین جا ختم نشد.
هیات عمومی دیوان عدالت اداری با صدور حکمی، ضمن ابطال مصوبه دولت مبنی بر خروج قهوه‌خانه‌ها از فهرست اماکن عمومی، تاکید کرد: نظر به این که مطابق قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات مصوب 1385 عرضه مواد دخانی در اماکن عمومی ممنوع است و به موجب ماده 18 قانون مزبور، تصویب آییننامه اجرایی قانون به عهده هیأت وزیران محول شده و در آییننامه اجرایی آن بین توتون و تنباکوی اسانس دار و فاقد اسانس تفاوت و تفکیکی لحاظ نشده است بنابراین نامه شماره 11/1/160101 مورخ 7/12/1386 وزیر وقت کشور مبنی بر مجاز بودن ارائه قلیان در قهوه‌خانه‌ها و ممنوعیت عرضه قلیان صرفاً با توتون‌های اسانس‌دار به دلیل این که عرضه قلیان در قهوه‌خانه‌ها با هر نوع توتون و تنباکو توسط قانونگذار منع شده است، به ابطال آن حکم صادر می‌شود.
با وجود تفاسیر مختلف در نحوه برخورد با موضوع قلیانسراها، اما آمار قلیانسرا در شهرستان بیله سوار کاملا نگران کننده است و در صورت عدم ورود مسئولان نظارتی و قضایی، این وضعیت موجب از بین رفتن اساس خانواده ها شده و مشکلات روحی و روانی جبران ناپذیری را بر قشر جوان جامعه وارد می آورد.
گزارش: بهروز پیری
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد