سرویس: اجتماعی
کد خبر: 75561
|
11:54 - 1396/12/02
نسخه چاپی

کودکان فراموش شده شهر؛

توقف زندگی پشت چراغ قرمز

توقف زندگی پشت چراغ قرمز
چراغ که قرمز می شود دوروبر ماشین پر می شود از کودکانی که می خواهند گُل و آدامس و بیسکویت برایت بفروشند؛ یکی برایت اسپند دود می‌کند و دیگری شیشه ماشینت را تمیز می‌کند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌ما_مصطفی محمدی/ چراغ که قرمز می شود دوروبر ماشین پر می شود از کودکانی که می خواهند گُل و آدامس و بیسکویت برایت بفروشند. یکی برایت اسپند دود می‌کند و دیگری شیشه ماشینت را تمیز می‌کند.

یکی با اندام لاغر و نحیف، چرخ زندگی‌اش را با چرخ دستی کهنه و قدیمی می‌چرخاند و آن یکی با قدو قواره کوچکش بار سنگین زندگی را به دوش می‌کشد.

کودکانی که  به جای حضور درپای کلاس معلم، برای لقمه نانی عَرق می‌ریزند و در پس بازی‌های ناعادلانه روزگار حالا خود بزرگمردان کوچکی لقب گرفته اند که در برابر ناملایمات خم به ابرو نمی‌آورند.

اما انگار این بزرگمردان کوچک شهرم از یادها فراموش شده‌اند؛ آمارها هم حکایت از افزیش روزبه روز این کودکان دارد.

شناسایی 199 کودک خیابانی در سطح استان که بسیاری نیز هنوز شناسایی نشده‌اند از وضعیت نابسامانی حکایت دارد که نیازمند تدبیر و تدبر است.

در همین رابطه شفیع شفیعی مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل معتقد است مساله کودکان خیابانی با توجه به مشکلات و آسیب‌هایی که در جامعه ایجاد می‌کند در حال حاضر به یک دغدغه و مساله جدی تبدیل شده است.

وی با بیان اینکه در سال‌های اخیر متاسفانه شاهد افزایش کودکان خیابانی بودیم گفت: در استان اردبیل نیز این موضوع را شاهد بودیم؛ در حالی که در سرشماری سال 85 به ازای هر 100 هزار نفر کودک 11 کودک خیابانی شناسایی شده بود اما براساس آمارهایی سال 95 به ازای هر 100 هزار کودک، 16 کودک خیابانی بوده است.

این آمارها در حالی است که براساس گفته کارشناسان، آفزایش تعداد کودک کار و خیابانی ارتباط مستقیم با افزایش جرم هم دارد.

محسن علایی استاد دانشگاه‌های اردبیل در گفتگو با خبرنگار سبلان ما با بیان اینکه به "کودک کار" باید به عنوان یک مسئله اجتماعی نگاه کنیم اظهار کرد: افزایش در کمیت کودک کار در میان مدت و بلند مدت هزینه‌های زیادی را برای جامعه به همراه دارد و این کودکان مستعد ورود به حوزه‌های جرم زا و مجرمانه هستند.

وی افزود: تبعات این موضوع بسیار هولناک است وباعث از بین رفتن نیروی جوان جامعه می شود؛ گاها نیز دیده شده که این کودکان شکار باندها و گروههای تبهکار جامعه می شود.

علایی اظهار کرد: این کودکان، ناخواسته به رفتارهای ناسالم سوق پیدا می کنند؛ کودکی که پاک متولد شده اما به دلایل مختلف اقتصادی و فرهنگی در گرداب منجلاب فرو می رود و سر از ناکجا‌آباد در می‌آورد.

کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه رسالت دینی و شهروندی ما ایجاب می‌کند که در راستای حل این معضل گام برداریم گفت: مردم، رسانه‌ها و نخبگان باید با به چالش کشیدن مدیریت شهری و مسئولان رده بالای جامعه، پاسخی موثر برای حل این معضل پیدا کنند.

داوود عبداللهی جامعه شناس اردبیلی نیز معتقد است؛ گرچه آمار واقعی از تعداد کودکان کار در کشور وجود ندارد و اطلاعات متناقض و غیرشفافی از سوی سازمان های حمایتی و دولتی ارائه می شود با وجود این نمی توان کتمان کرد در کشور کم نیستند کودکانی که بدلایل متعدد از مدرسه و تفریحات مناسب محروم هستند تا نان آور خود و خانواده خود باشند.

این کارشناس ادامه داد: طبق پروتکل ها و کنوانسیون های بین المللی حقوق کودکان سازمان ملل، فعالیت این گروه سنی برای کار و نان آوری غیرقانونی بوده و برای دولت ها حکایت از حکمرانی نامناسب و ناکارآمد دارد به همین خاطر دولت ها مکلف اند برای این بخش جامعه شرایط مناسبی را مهیا سازند در غیر اینصورت باید سازمان و نهادهای بین المللی حامی حقوق کودکان پاسخگو باشند از این رو چه از منظر حقوقی (ملی و بین المللی) به کار کودکان بنگریم و چه از منظر فرهنگی در هر حال معضلی است که نیازمند تدابیر جدی و سیاستگذاری دقیق است.

استاد دانشگاه‌های اردبیل با بیان اینکه توجه به وضعیت کودکان کار هیچ نوع تعللی را بر نمی تابد گفت: این کودکان در معرض انواع خشونت و کودک آزاری هستند اما فریاد تظلم خواهی آنها بسیار کم صدا بوده و نارساست چرا که گوشی برای شنیدن صداهای آنها وجود ندارد.

عبداللهی با اشاره به  تاثیر ویرانگر آزار بر رورح شکننده کودکان اظهار کرد: فراموش نکنیم ریشه خیلی از آسیب های اجتماعی و روانی افراد در بزرگسالی به تجربه های تلخ دوران کودکی آنها بر می گردد این کودکان نیز در صورت رسیدن به بزرگسالی با انواع اختلال های روانی و اجتماعی دست به گریبان خواهند بود، آنها که ناخواسته قربانی کودک آزاری به انحاء و اشکال مختلف بوده اند در خوش بینانه ترین حالت سعی می کنند به آزار دیگران بپردازند و در بدبینانه ترین حالت تحت تاثیرفشار اخلاقی و اجتماعی ناشی از انگ قربانی شدن و بزه دیدگی ضمن تجربه بدترین اشکال اختلال های روانی و شخصیتی، به اقدامات مهلکی چون خودکشی دست بزنند.

در هر حال این روزها حال و هوای کودکان شهر، ناخوش است و انتظار می‌رود هرکس از مسئول و مدیر تا شهروند و مردم عادی این کودکان را در یابند.

 

انتهای پیام/

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد