09:31 - 1397/10/29
کد خبر: 79801

چشم بیدار/ یادداشت

از آنجا که سلامت هر سازمان و افراد آن همواره در معرض آلودگی ها و تهدیدهای درونی و نفوذی است برای حفظ سلامت و پیشگیری از آلودگی ها نیازمند سیستمی هستيم که با دقت زياد از نفوذ آفت ها جلوگيری کند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلیسبلان‌ما،آن که تو را هشدار داد چون کسی است که تو را مژده داد چه زیبا سخنی از امیر عدل و عدالت (حضرت امام علی (ع))، سخنی که هشدار را به مانند مژده و خوش خبری دانسته و آن را خوش یمن تلقی می کنند که به واقع هم اینگونه است. کسی که صلاح کس دیگر را بخواهد در مقابل کاری ناپسند به او هشدار و تذکر می دهد و او را به نیکی و خیر راهنمایی می کند و در واقع او را از شر و بدی حراست می نماید.

و چه واژه نیکی است واژه حراست ، حراست در لغت به معنای پاسداری و مراقبت کردن می باشد. از لحاظ عرف اداری حراست به نهادی گفته می شود که در قلب تشکیلات یک سازمان وجود داشته و وظیفه خطیر مراقبت از سلامت اجزای ریز و درشت آن تشکیلات را دربرابر انواع و اقسام انحراف های موجود به عهده دارد.

حفاظت از سلامت در راستای حفظ اصول وارزشهای نظام مقدس جمهوری اسلامی به عهده حراست است چرا که هر سازمانی جهت نیل به اهداف خود به سلامت درونی نیاز دارد. از آنجا که سلامت هر سازمان و افراد آن همواره در معرض آلودگی ها و تهدیدهای درونی و نفوذی است برای حفظ سلامت و پیشگیری از آلودگی ها نیازمند سیستمی هستيم که با دقت زياد از نفوذ آفت ها جلوگيری کند و با تشخيص و شناخت آفت های درونی زمينه های علاج به موقع و سلامت سازمان را فراهم سازد.

بنابراين حضور حراست در عرصه های مختلف همواره در جهت دستيابی به دو هدف عمده، یکی حفظ و ارتقاء توان حفاظتی و امنیتی به منظور پیشبرد اهداف و دوم انجام اقدام های موثر جهت حفاظت همه جانبه منابع انسانی و مالی می‌باشد. حراست به عنوان چشم بیدار در سازمان، با توجه به اشراف اطلاعاتی که به مجموعه دارد می تواند مشاور خوبی محسوب شود و همه باید قدردان این چشم بیدار باشیم.

بر همین اساس لازم است کلیه نهادها، سازمانهای مردم نهاد، مدیران و مسئولان و بالاخص کسانی که خود زمانی در مدیریت ها حضور داشته و کاملا به این موضوعات اشرافیت کامل دارند با درک صحیح و درست از شرایط و قوانین و نیز چارچوب مورد انتظار نظام، در موضع گیری ها و اقدامات خود ملاحظات فوق را مدنظر قرار دهند و این سخن مولا علی (ع) را سرمشق خود قرار دهند که فرمود: " سخن در بند توست، تا آن را نگفته باشی، و چون گفتی تو در بند آنی، پس زبانت را نگهدار چنانکه طلا و نقره خود را نگه می داری، زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد کند یا نعمتی را جلب کند. "

یادداشت:جواد بدلی

انتهای پیام/