نگاهي به شخصيت ديني - مذهبي شهيد فرامرز قاسمزاده

فرامرز در اواسط سال 1364 هنگامی که نوجوانی پانزده ساله بود به جبهه­ هاي حق عليه باطل شتافت و به جمع بسیجیان جان برکف پیوست و در لشکر همیشه قهرمان عاشورا مشغول مبارزه با دشمن بعثی گردید.

به گزارش سبلانه به نقل از كيويميز،

شهید فرامرز قاسم­زاده

فرزند: حمزه

متولّد: 1349/07/01؛ روستای سوره ­برق

زمان و مکان شهادت: 1364/11/23؛ فاو

 مردی از سلاله­ ی پاکبازان و شهیدان و یَلی برومند از کاروان ایثارگران و حماسه­ سازان شهید، فرامرز قاسمزاده در هفتم فروردین سال 1349 درروستای سوره برق از توابع شهرستان کوثر در یک خانواده­ ی مذهبی و متدیّن دیده به جهان گشود. وی نهمین  فرزند خانواده  بودبا وجود اینکه نام نوزاد را در شناسنامه فرامرز نهادند، برای اینکه وی یک اسم مذهبی هم داشته باشد او را در خانه توحید می­ نامیدند. در آن زمان كلاس قرآن در روستاي سوره­ برق برگزار مي­شد كه فرامرز هم در دوران خردسالی از جمله شرکت­ کنندگان این کلاس­ها بود که پیش از شروع تحصیلات رسمی، روح و جانش را با کلام الهی صیقل می­داد و معارف دینی را از زبان وحی فرا می­گرفت.

او که دوران کودکی و نوجوانی ­اش با پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی گرِه خورده بود، اُنس و اُلفت زیادی با مسائل دینی و انقلابی پیدا نموده بود و همزمان با تحصیل بیشتر وقت خود را در مسجد و پایگاه بسیج شهید چمران شهر گیوی سپری می­کرد و به فعّالیّت­های فرهنگی و تبلیغی می­پرداخت.

فرامرز برای رفتن به جبهه ­های جنگ لحظه­ شماری می­نمود و حتّی به عشق حضور مؤثّر و کارآمد در مقابل دشمن متجاوز، به ورزش­های رزمی روی آورده بود.

 به این ترتیب، فرامرز در اواسط سال 1364 هنگامی که نوجوانی پانزده ساله بود به جبهه­ هاي حق عليه باطل شتافت و به جمع بسیجیان جان برکف پیوست و در لشکر همیشه قهرمان عاشورا مشغول مبارزه با دشمن بعثی گردید.

فرامرز در روز بیست و سوم بهمن­ ماه سال 1364 در منطقه­ ی «فاو» و در جريان عمليات والفجرهشت هنگام درگيري بانيروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله ­ی خمپاره مظلومانه به شهادت رسيد و مرغ روحش از قفس تن به ملکوت اعلی پر کشید. مرقد مطهّر آن شهید بزرگوار در گلزار شهداي گيوي واقع شده است.

 گزیده­ای از نامه­ های شهید:

«...به پدر زحمت­کشم عرض سلام گرم مي­رسانم و دست­هاي زحمت­ کش او را از راه دور مي­بوسم. به مادر عزيز و عزيزتر از جانم نیز عرض سلام مخصوص دارم و هميشه به تو دعا مي­کنم.

مادرم، اميدوارم که ازآمدن من به جبهه ناراحت نباشيد. مادرجان،  از خدا مي­خواهم که تو را از من راضي کند و به شما صبر عطا کند. مادرجان، شما همیشه حضرت زهرا را در نظر بگيريد. حالا ما که نمرده­ ايم و شما فقط از دوري ما ناراحتيد، ولی درد و غم آن حضرت چطور؟!

... قربان شما: فرامرز شما. کسي که هرگز فراموشتان نمي­کند. 1364/11/01»

انتهاي خبر/