- کد خبر: 23254
- بازدید: 2,055
- 1394/09/11 - 08:39:07
کاش " کربلا "بودم
میخواستم به کاروان زائران پیاده کربلا برسم تا با اهل بیت امام حسین (ع) همدردی کنم اما جاماندهام.
به گزارش به نقل از چشمه لر، اربعین رسید و عاشقان و شیفتگان اباعبدالله الحسین(ع) خود را برای زیارت پیاده حضرتش آماده میکنند؛ قطعا رفتن به چنین سفری برای شیفتگان حضرت، سفری رؤیایی است که هر سختی را بر جان میخرند تا به فیض عظیم آن زیارت نائل شوند.
اما از آنجا که ممکن است برخی تاکنون توفیق زیارت نداشتهاند، و با چشمانی گریان به تصاویر زائران حسینی نظاره گر می شوند.
امام جعفر صادق (ع) میفرمایند: اگر یکی از شیعیان ما به زیارت امام حسین (ع) برود، باز نمیگردد در حالی که تمام گناهانش بخشوده شده است. برای هر قدمی که برمیدارد، هزار ثواب برایش نوشته می شود، هزار گناه فراموش می شود و هزار مرتبه جایگاهش بالا برده می شود.
برخی از کسانی که جا ماندند میگویند: عدم توانایی مالی علت اصلی بود که نتوانستم به زیارت امام حسین (ع) نائل شوم و این شرایط آنها را عذاب می دهد.
حضرت آیت الله خامنهای با اشاره به بزرگواری و محبت مردم عراق در پذیرایی از زائران اربعین، به کسانی که توفیق حضور در این حرکت پر معنا و پر مغز را پیدا کردهاند توصیه کردند این فرصت را مغتنم بشمارند و افزودند: ما نیز از دور به حال زائران اربعین غبطه میخوریم و آرزو میکنیم ای کاش همراه شما بودیم.
شاید آرزوی تمامی ملت ایران رفتن آن هم با پای پیاده به زیارت سالار شهیدان است اما شرایط گاهی چنان حاکم می شود که بسیاری از حسرت به دل می مانند.
جاماندگان اربعین حسینی به پا داشتن مراسم سوگواری در شهر و روستای خود را که هرکدام نقش کلیدی در احیای آن دارند متذکر می شوند و اجر آن را کمتر از حضور در پیاده روی باشکوه اربعین نمی دانند.
حضور سیل مشتاقان اباعبدالله الحسین (ع) در نجف اشرف و کربلای معلی یک حرکت ماندگار و یک رفتار برآمده از بصیرت سیاسی و البته زمان شناسی شیعیان است.
افراد جامانده از قافله زوار سرور و سالار شهیدان و حضرت ابوالفضل العباس (ع) خود را مشغول برگزاری باشکوه مراسم و برنامه های اربعین می کنند.
زائرانی که تمامی سختی ها و دشواری های مسیر را به جان می خرند شرایط که در حالت عادی کسی حاضر به تحمل آن نخواهد بود.
استاد پناهی در این باره می گوید: غیر از این احساس زیبایی که در طول سفرِ کربلا خواهید داشت، یک احساس دیگر نیز در این سفرِ معنوی میتوانید داشته باشید و آن احساس شرمندگی نسبت به اباعبدالله(ع) است.
اینکه بگوییم: یا اباعبدالله(ع) شما این همه زجر در راه خدا متحمل شدی و این همه شکنجهای که بچههایت شدند، در مقابل ما کاری برای تو و در راه خدای تو انجام ندادهایم، از طرفی ما را به واسطۀ محبت تو میبخشند برای شرمندگیِ ما تا ابد بس است.
وقتی میبینیم که حسین(ع) برای هدایت ما چه هزینۀ سنگینی پرداخته است، شرمنده میشویم و این در حالی است که میبینیم ما هیچ کاری برای حسین(ع) نمیتوانیم انجام دهیم.ما واقعاً به ثواب زیارت کربلا محتاج هستیم. از سوی دیگر وقتی میبینیم هیچ پاککنندهای مانند اشک بر اباعبدالله(ع) و زیارت قبر اباعبدالله(ع) نیست، واقعاً خودمان را به این زیارت و به این عزاداری محتاج میبینیم. انشاءالله این توجه معنوی بالا برود.
انتهای پیام/
دیدگاهها