«عباس آخوندی» وزیر راه و شهرسازی در مورد وضعیت فرودگاه‌های کشور در آخرین اظهارنظر خود گفته است که «در حال حاضر ۶۷ فرودگاه در کشور وجود دارد که ۵۴ فرودگاه فعال است».


با یک حساب سرانگشتی می‌توان گفت که دست‌کم ۱۳ فرودگاه در کشور غیرفعال است که البته برخی از این فرودگاه‌ها اصولاً ساختار مسافربری نداشته یا مالکیت آن‌ها متعلق به مناطق آزاد یا بعضی از وزارتخانه‌ها است.

اما برخی فرودگاه‌های غیرفعال یا نیمه تعطیل مربوط به استان‌های هم‌جوار تهران است که به دلیل نزدیکی به پایتخت اساساً سفر هوایی توجیه اقتصادی نداشته و مردم ترجیح می‌دهند با هزینه کمتر از سیستم حمل‌ونقل جاده‌ای یا ریلی استفاده کنند، هرچند که راه‌اندازی پرواز به دیگر نقاط کشور در این فرودگاه‌ها دارای توجیه خواهد بود.

بااین‌حال در این گزارش به برخی فرودگاه‌های نیمه فعال یا تعطیل کشور سر می‌زنیم، پروازی روی خط گزارش مهر به فرودگاه‌های بدون پرواز این روزهای کشور.

 

اینجا پارس‌آباد؛ فرودگاهی که خواب پرواز می‌بیند

فرودگاه پارس‌آباد در ابتدا وابسته به مجموعه عظیم کشت و صنعت مغان تأسیس و در سال ۱۳۸۱ از آن منفک و به‌منظور بهبود خدمات آن به شرکت مادر تخصصی فرودگاه‌های کشور تحویل شد.

به دلیل واقع‌شدن در مرز شمالی استان، مجاورت با یکی از قطب‌های تولید محصولات کشاورزی و امکان برقراری ارتباط با کشورهای آسیای میانه، مدیران رؤیاهای بسیاری برای این فرودگاه مجسم کردند از جمله اینکه فرودگاه پارس‌آباد بن‌بست همیشگی شمال استان را درهم خواهد شکست و به‌عنوان یک خط هوایی ایمن می‌تواند تمامی کمبودها و مشکلات ناشی از زیرساخت‌های راه زمینی را جبران کند.

هر پرواز این فرودگاه به‌عنوان توسعه استان قلمداد شد و قرار بود به‌واسطه آن اردبیل پلی بزند به کشورهای همسایه و هواپیماها تولیدات مختلف استان را بسته بسته صادر کنند.

بااین‌وجود خواب خوش فرودگاه پارس‌آباد گرفتار بی‌برنامگی‌ها و غفلت‌های متعدد است تا نه‌تنها رویای خروج از بن‌بست شمال استان ترسیم نشود، بلکه امروز رویای استفاده از ظرفیت این فرودگاه برای منطقه آزاد تجاری که هنوز مصوب نشده است، از سوی مدیران و کارشناسان بسیاری ناممکن جلوه می‌کند.

فرودگاه پارس‌آباد تا همین چند سال پیش و تا سال ۱۳۹۲ که برای تعمیر و تجهیز تعطیل نشده بود، پروازهای زیادی را روانه آسمان نکرده بود.

به دلیل محدودیت امکانات فرودگاه برخلاف انتظاری که از این زیرساخت توسعه می‌رفت، پروازها به‌ندرت انجام و در مقابل اغلب جابه‌جایی بار و مسافر در شمال استان از راه زمینی انجام می‌شد.