تاثیر اصلاحات ارضی در کشاورزی نمین

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی به نقل از شکوه فرهنگ؛ به دلیل حاصلخیز بودن خاک و آب و هوای مناسب، کشاورزی از ارکان اصلی زندگی ساکنان نمین و روستاهای آن به شمار می‏ آید.
در روستاهای اطراف نمین تا قبل از اصلاحات ارضی (دورۀ محمدرضا شاه) زمینهای کشاورزی و باغات متعلق به خانها و مالکین دیگر بود. آنها زمنیها و باغهای خود را به اهالی روستا اجاره می‏دادند و بعد از کشت محصول و نگهداری از مزرعه در زمان برداشت ،یک پنجم از محصول متعلق به مالک و چهار پنجم آن متعلق به کشاورز بود. مالک، زمین خود را به هرکس که دوست داشت اجاره می‏داد و بیشتر به کسانی که از مالک تبعیت داشتند اجاره داده می‏شد. هر مالکی که دارای زمینهای بیشتری بود دارای قدرت و احترام بیشتری در بین کشاورزان بود زیرا کشاورز برای کشت، به زمین احتیاج داشت. بعضی مواقع بین مالکان و کشاورز بر سر برداشت یا تقسیم محصول اختلاف پیش می‏آمد که با میانجیگری یک مالک بزرگتر و یاحتی شکایت، به این اختلاف رسیدگی می‏شد. بعد از اینکه فرمان اصلاحات ارضی صادر شد زمینهای مالکین که کشاورزان  آنها را می‏کاشتند به رعیت‏ها واگذار گردید که  شیوه ی  قیمت گذاری و نحوه پرداخت به شکل زیر تعیین گردید:
هیأتی از مالکان، کشاورزان و انجمن روستاها و دو نفر مأمور از طرف دولت بر سر قیمت هر سهم از زمینهای مزروعی به توافق می‏رسیدند و این زمینها طی دوازده قسط در مدت 12 سال که سررسید تمام آنها بعد از برداشت محصول بود به وسیله قبضهای پرداختی وزارت دادگستری پرداخت می‏شد. بعد از پرداخت آخرین قسط یک نسق از طرف اداره ثبت به کشاورز داده می‏شد و این نسق حکم مالک بودن آن کشاورز را داشت.
نکته جالب در این میان اینست که تمام اهالی روستا یا کشاورزان صاحب ملک مزروعی نمی شدند. زمینها بعد از اصلاحات ارضی واقعاً بین اهالی روستا توزیع نشد.
زیرا مالکان به تعدادی از اهالی روستا، زمینهایشان را اجاره می‏دادند و چون تعداد زمینها واقعاً زیاد بود این تعداد از اهالی که نام خرده مالک داشتند زمینها را به همه روستائیان خود اجاره می‏دادند، مالک اصلی فقط خرده مالک را می‏شناخت و در هر دست چند خرده مالک وجود داشت و این خرده مالک‏ها هم از اهالی با نفوذ و قدرتمند روستا بودند.
در حقیقت بعد از اجرای اصلاحات ارضی ، زمینها به خرده مالکها رسید و بسیاری از اهالی روستا فاقد زمین مزروعی بودند و تمام اهالی صاحب نسق نمی شدند.
برای اجرای صحیح اصلاحات ارضی و واگذاری زمینها به روستائیان باید حدود یک روستا  تعیین می‏شد و زمینهای مختلف باید به همان روستائیان داده می‏شد. این حدود را اداره ثبت احوال به هیأت مربوطه می‏داد. برای اولین بار روستاها دارای حدود شدند.
مهمترین محصولات کشاورزی نمین : گندم، جو، عدس، و علوفه دامی است. چون اکثر زمینهای کشاورزی دیم میباشد لذا محصول قابل توجهی تولید نمی شود. ولی در سالهائی که بارندگی کافی و به موقع باشد محصول زیاد به دست می‏آید.
محصول گندم نمین بسیار مرغوب است و علوفه دامی به قدر کافی و به اندازه مورد نیاز هر روستائی به دست می‏آید. هیچ دامدار (که به روش سنتی دامداری می‏کند) نیاز به خرید آن ندارد. کشت در دو نوبت پاییز و بهار انجام می‏گیرد. دو نوع گندم بسیار مرغوب در محال ارشق به عمل می‏آید که در نوع خودشان بی نظیرند نانی که از گندم‏ها (قزل قین و حشین) پخت می‏شود بسیار خوشمزه است. سابقاً هر خانواده در خانه خود تنور و وسایل پخت نان داشتند که با دعوت نانوا در هر بیست یا سی روز نان می‏پختند اما امروز کمتر کسی این کار را انجام می‏دهد. درختان جنگلی فندق، ازگیل، گیاهان داروئی، پوشش گیاهی خاص در این منطقه وجود دارند.در کوههای شغاله دره نمین نوعی گل به اسم سوسن چلچراغ شناسایی شده که از نادرترین گلهای جهان محسوب میشود.(فقط در دو نقطه دیگر جهان وجود دارد.)گل گاو زبان هم در برخی روستاهای نمین رشد میکنند. فراورده‏ها شامل : غلات، بنشن، سیب زمینی، دام و فراورده‏های دامی گلیم و قالی، گندم، جو، گیاهان علوفه ای، تره بار، سیب، گلابی، گیلاس، آلبالو، زرد آلو و آلوچه است.

انتهای پیام/