هشدار به مسئولین فرهنگی!

معضلی به نام قهوه‌خانه‌های سنّتی در مشگین‌شهر

مسئولین مراکز فرهنگی شهرستان مشگین‌شهر چه تدابیری در رابطه با برخورد با معضلات فرهنگی و بهبود اوضاع، اندیشیده و به کار گرفته‌اند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی به نقل از اورامی، چندیست که نقطه به نقطه شهرمان به علاوه‌ اطراف و اکناف با معضل راه‌اندازی قهوه‌خانه‌های سنتی راهی و بین راهی بزک می‌خورد، این در حالی‌است که به‌نظر می‌رسد هیچ ارگانی در رابطه با رشد قارچ گونه این مراکز منحط، واکنش نشان نداده و یا اینکه به‌هر دلیل خود را به ندیدن و نشنیدن زده اند. اما با کمی دقـت و از روی دلسوزی، هر فرد صاحب وجدانی متوجّه خواهد شد که آیا واقعا با این همه معضلات فرهنگی و اجتماعی که جامعه با آن چندیست دست به‌گریبان شده و هیچ‌کس نیست تا در برابرشان سینه سپر کند و هر روز بیش از روز دیگر ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در این مراکز نفله شده و کانون خانواده‌ها را تحت تاثیر مستقیم آن قرار داده، در مقابل تا چه اندازه در پیشبرد اهداف و ارزش‌های فرهنگی مورد نظر نظام گام برداشته می‌شود و رشد و توسعه‌ای که انتظار می‌رود، جلوی گسست نسل‌ها در آن گرفته شود و جامعه را از ولنگاری نجات دهد، چند درصد از مراکز و مسئولین پرمدّعای با عریض و طویل فرهنگی و اجتماعی خود را درگیر آن می‌کنند؟

 

آیا مگر با برخوردهای معدود نیروهای دلسوز انتظامی که به‌ صورت قهرآمیز و غیر آن باشد، می‌تواند این ورطه سقوط و منشا تخریب‌های جبران ناپذیر که قشر جوان و میان‌سال را با خود کشیده و با خود بورطه نابودی می‌برد، روی آرامش را برای جامعه مظلوممان به ارمغان خواهیم داد؟

 

آقایان و مسئولین محترم مراکز فرهنگی! شما که با قبول مسئولیت و با یدک کشیدن لفظ عامرانه متخصصین فرهنگی و اجتماعی!؟ که از محل قبول مسئولیت‌های مورد بحث ارتزاق می‌کنید و شاید با قطع شدن چندرغار پاداشتان آسمان را بر زمین می‌سایید، چه تدابیری در رابطه با برخورد با معضلات فرهنگی و بهبود اوضاع، اندیشیده و بکار گرفته‌اید « اَینَ تذهبون »؟ پس وجدانتان کجا رفت؟

 

در شهری که مقدار سرانه فضای سبز و مراکز تفریحی و فرهنگی و کتابخانه هایش حتی برای هر نفر به چند سانتیمتر نمی‌رسد، فضای دود و دم گرفته‌ی قهوه خانه‌های سنتی که حتّی نفس عابرین پیاده را بتنگی گرفته است و به غیر از فراهم آوردن انحطاط فکری و غرق در منجلاب نمودن جوانان، آنهم با دود مشمئز کننده‌ی تنباکوهای میوه ای و به بند کشیدن عاطل و باطلانه و اعتیاد پرور، خون در جگر هر صاحب وجدان نموده‌اند، چرا در جهت جلوگیری از اشاعه این مقوله خانمان‌سوز قدمی بر نمی‌دارید؟ و یا اینکه به طریقی نظارت شده این کارگاه‌های آموزشی ویران کننده را تحت کنترل در نمی‌آورید؟

 

لذا بطور حتم و دقیق روشن است که در صورت عدم اقدام لازم نسبت به اماکن یاد شده، دیر زمانی طول نخواهد کشید که دود تنباکوهای مه گرفته با رذالت تمام، خانمان جامعه را بر باد داده و آن زمانی است که دیگر برای اقدامات پیشگیرانه، خیلی دیر شده است.

 

در آسیب شناسی‌های صورت گرفته باید اذعان کرد که مسئولین اجرائی جامعه که سنگ مردم در خدمت‌گذاری را بر سینه می‌زنند، در رابطه با موضوع خود را باید مقصرین اصلی در سوختن استعداد های قشر مولّد جامعه در بزنگاه‌های انحطاط بدانند، چون آنان بوده‌اند که با عدم برنامه ریزی های صحیح و عدم توجه به سرنوشت نسل حاضر و آینده ، خویش را به خواب خرگوشی زده‌اند، مسبب این بلاهای خانمان سوز در جامعه شده‌اند و بایستی هم در برابر جامعه و هم در برابر خدای متعال، پاسخگو باشند که به علت عدم قرار گرفتن هر مقوله و فرد در جایگاه خود و رانت خواری‌ها و سیاست زدگی ها و تحزّب گرائی مفرط جامعه و تفویض مسئولیت های حساس به عناصر غیر متخصص و غیر متعهد، جامعه را با بحرانی سقیم روبرو نموده‌اند که حتی از کنترل خارج شده است.

 

لذا از آقایان مسئولین فرهنگی استدعا می‌گردد که محض رضای خدا هم که شده بر خویش تحرکی داده و برای روزی هم که شده با فرض اضافه کاری در ساعات غیر اداری و بهه هر طریق ممکن از قهوده خانه های با عنوان خنده دار « سنتّی!؟ » دیدار و از نزدیک با حال و روز این مراکز اشاعه دهنده اعتیاد و بزه‌های اجتماعی دیدار و با عناصر و جوانانی که ثروت‌های مولّد جامعه که دارد در آن مراکز پرپر می‌شود بازدید کنند تا شاید راه حلی بر این معضلات بیابند. بدیهی است زمانی که از فردی الگوئی پست و سراب گونه را می‌گیرند ، بایستی در مقابل همان الگوی گرفته شده الگوئی دیگر، که بتواند جایگزین مناسبی باشد ارائه دهند و این میسر نخواهد بود تا زمانی که مراکز فرهنگی ذیربط از قبیل حوزه های علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی، ارشاد اسلامی، شهرداری، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، آموزش و پرورش و مراکز احیا فریضه امر به معروف و سایر مراکز و افراد دلسوز ذیربط به صورت تخصصی و متعهدانه، به جد وارد عرصه نشوند وضع از این بدتر نیز خواهد شد، لذا نگذاریم تا بیش از این ارزش‌های اسلامی در زیر پاهای دشمنان آگاه و ناآگاه لگد مال گردد که برخورد و مواجهه از روی تدبیر و دوراندیشی نتیجه مورد نظر را عاید خواهد کرد انشاا... و آیا در این رابطه که با صرف عمر و جوانی، مال و جان خویش را در زیر پای دشمنان بی‌دین، که بدون صرف هزینه و تهاجم نرم، شاهد در هم ریختن ارزش‌های اخلاقی و گسترش انحطاط در جامعه‌ی اسلامی هستند و هستیم و برای این نادانی های صورت گرفته از طرف خودمان، قهقه و هلهله مستانه سر می‌دهند و با دست خویش خیل عزیزان در برابر چشمانمان هر روز بیش از روز دیگر پرپر می‌شوند، چه جوابی داشته و داریم؟

یحیی حمیدزاده خیاوی

انتهای پیام/