شايد بعضی ها بگويند كه خوب مگه مجبوری؟! برو يه كار نون و آب دار پيدا كن. برو پی يه شغل ديگه. برو اصلا برای خودت كار كن آخه مگه خبرنگاری هم شد شغل؟
محض اطلاع بايد عرض كنم كه بله خبرنگاری هم شده شغل آن هم از نوع پرخطرش.
مسأله اين است كه خبرنگاری يعنی عشق، علاقه، هيجان و در رأس آن تمام انر‍ژي يك انسان كه با تمام حوصله و وجدان كاری با دقت و زيركی تمام سوژه مورد نظر را مشاهده يا كسب و ضبط مي كند تا در اولين وهله به اطلاع عموم برساند و برای اين كار تمام سعی و تلاشش را می كند كه هيچ كم و كسری نداشته باشد.
حتی توی اين شهر كوچك اگر كسی نباشد كه به موقع اخبار را به اطلاع همشهريان برساند كسی باخبر نمی شود كه مثلاٌ چند نفر توی كانال غرق شدند، چند نفر توی كنكور سراسری قبول شده اند يا كی قرار اصلاندوز شهرستان بشه و كلی خبرهای جالب و خواندنی راجع به همين شهر به قول خودمان كوچك.
و برای اين كار كسانی هستند كه روز و شب وقتشان را می گذارند تا بنويسند و گزارش تهيه كنند و همشهريانشان را در جريان امور قرار بدهند.
گذشته از هر حادثه ای كه به موقع در تهيه هر خبر در انتظارشان است و اينكه شغل خبرنگاری جزو مشاغل پر خطر دنياست. و شوخی نيست اينكه انسان خودش را در كنار حادثه ها بيابد و اين كار از خودگذشتگی وافری می خواهد.
كسانی با وجدان كاری بالا و با دقتی مضاعف و انرژی بی حد كه تنها با علاقه و توكل به خدا شروع كرده اند و ادامه می دهند به لطف خدا....

نویسنده:منادی