نمايندگان استان اردبيل از روزهاي اول مدرسه می‌گویند

سبلانه: یادم هست مجبور شدم برای اولین روز مدرسه سه کیلومتر پیاده روی کنم آن روز هرگز از یادم نمی رود...

به گزارش سبلانه، اول مهر هر سال یادآور خاطرات تلخ و شیرینی است که همه ساله با بازگشایی مدارس دوباره در ذهن ها تداعی می شود؛ امروز اول مهر ماه سالتحصیلی 93 است؛ خبرنگار سبلانه سراغ سه تن از نمایندگان استان اردبیل رفت و از اولین روز مدرسه آن ها پرسید.

 

*حقیقت پور نماینده مردم اردبیل که در مدرسه تربیت تهران اولین روز مدرسه اش را تجربه کرده خاطره روز اول مدرسه اش را این گونه بیان می کند: آن روز خوب یادم هست؛ همراه پدر و مادرم به مدرسه تربیت رفتیم، دلم می خواست پیش دوستانم بنشینم و بر این کار اصرار داشتم.

وی ادامه داد: گریه ها و شادی های بچه ها یادم هست، و آن پافشاری های کودکانه ام که همراه گریه بود و می خواستم کنار دوستم بنشینم، آن روز هیچوقت یادم نمی رود.

 

*برومند دیگر نماینده استان اردبیل خاطره اولین روز مدرسه رفتنش را اینگونه بازگو می کند: آن روزها مدرسه رفتن مثل امروز ذوق و شوق زیادی نداشت؛ سال 47 بود که  قدم به مدرسه محل زندگی ام در  روستای درگاه لو گذاشتم، یک مدرسه تک کلاسه تخریب شده با پنج ردیف دانش آموز !

ردیف اول کلاس اولی ها نشسته بودند و ردیف های بعدی بچه های کلاس بالایی؛ معلممان آقای احمدی بود؛ از آن روز  جز همان تصویر تک مدرسه روستای محل تولدم و  تصویر معلمم آقای احمدی  چیزی به یاد ندارم.

این نماینده مجلس که هرگز فکر نمی کرده روزی یک کرسی بهارستان را به خود اختصاص بدهد، ادامه داد: امروز با پیشرفت سریعی که علم و دانش دارد بچه های کلاس اولی خیلی چیزها را قبل از رفتن به مدرسه یاد می گیرند در زمان ما دانش آموزان تا پایان ابتدایی بره احتی زبان فارسی را خوب بلد نبودند صحبت کنند.  

نماینده مردم پارس آباد که چند دوره بهارستانی بودن را تجربه کرده می گوید: با آن که ارتباطات و تسریع در امور زیاد شده اما سواد بچه های دوره زمانه ما چیز دیگری بود. 

 

*میر قسمت موسوی دیگر نماینده شمال استان اردبیل نیز خاطره اولین روز مدرسه اش را این چنین تعریف کرد: آن روزها به اندازه امروز زمینه برای تحصیل  فراهم نبود و روستای قره یتاق که من وخانواده ام در آن زندگی می کردیم  مدرسه ای نداشت؛ حتی تحصیل کردن و نکردن به خود دانش آموز بستگی داشت.

وی که برای رفتن به مدرسه باید مسافت 3 کیلومتری را می پیموده ، ادامه داد: چون مدرسه ای در محل تولدم نبود و باید به روستای همجوار می رفتیم و این کار با سختی و مشقت های زیادی همراه بود خیلی از دانش آموزان از تحصیل امتناع می کردند اما من از همان ابتدا عاشق درس خواندن بودم و رویاهای بزرگی را در سر می پروراندم.

نماینده مردم گرمی ادامه داد: مسافت طولانی سه کیلومتری که بنده برای رسیدن به اولین کلاس درس و مدرسه داشتم بهترین خاطره ای است که در ذهنم مانده است.

 انتهای پیام/