سه نسل در خدمت زائران اربعین

ام فاطمه که در حدود 65 سال دارد، سه نسل را گرد خود جمع کرده است و به تازگی نسل چهارمش در راه است، علاقه ای به مصاحبه ندارد. هر بار که دیگ برنج در حال غل خوردن را هم می زند، صلواتی می فرستد، تو گویی جانش را با آن به درون دیگ روانه می کند.

به گزارش سبلانه به نقل از ایرنا، ملاقه را که ته دیگ می گرداند، زمزمه اش یا حسین و یا زینب است که هر بار با قطره ای اشک توام می شود.

دیگ برنج در حال جوش خوردن است و خودش پای آن ایستاده و دختران و عروس ها و نوه ها در تکاپو هستند و چشم به ام فاطمه دارند که چه می گوید.

ام فاطمه از قبیله الخزرج است و دورش خیلی شلوغ. یک تنور سیار فلزی در وسط حیاط گذاشته که دختران و عروس ها درحال پخت نان هستند و در گوشه آشپزخانه هم دیگ های خورش در حال جوش خوردن است و یکی دو زن جوان هم پای بساط چای ایستاده اند که داخل خانه دم می شود و بعد آن را می دهند بیرون و می گذارند روی منتقل پر آتش .

الحسینیه در حومه 10 کیلومتری کربلا واقع است و این هم ام فاطمه است که آشپزخانه ویژه اربعینش را از سال 2003 میلادی مدیریت می کند و همه اش به عشق امام حسین (ع).

ام فاطمه می گوید هرچه سوال دارید از سید محمد بپرسید. با اینحال خودش چند کلامی هم گفت؛از اینکه بزودی نتیجه دختری اش به خیل خادمان امام حسین اضافه خواهد شد.

سید محمد پسر ام فاطمه گفت ما علاوه بر طبخ و توزیع غذا، از زائران در خانه پذیرایی می کنیم و حتی اینترنت هم داریم!

* علاوی و پسر و نوه اش

-'علاوی جاسم حمزه' حدودا 75 ساله در 5 کیلومتری کربلا از توابع الحسینیه یکی از بزرگترین موکب های اربعینی را از سال 2003 براه انداخته و هرسال پای آن ایستاده است. پسرش سلیم نیز او را همراهی می کند و امور اجرایی را برعهده دارد.

در چادری که نشسته بودیم، نوجوانی را صدا کرد تا آب بیاورد. جوان با احترام بسته های آب معدنی را مقابل مان گذاشت و ضمن خوش آمدگویی گفت ناهار میل کرده اید؟

علاوی با انگشت پسر را نشان داد و گفت او نوه من است، پسر سلیم. ما 13 روز است که روزی دو تا سه ساعت بیشتر نخوابیده ایم و به این بی خوابی افتخار می کنیم.

نتیجه علاوی هم در راه است. لبخندی حاکی از رضایتی زد و گفت: بزودی نتیجه ام متولد می شود و اگر زنده باشم، چند سال دیگر با نسل چهارم در خدمت زائران خواهیم بود.

هزینه های این موکب را قبیله الکروغولی که علاوی از بزرگان آن است، می پردازد و به گفته وی دولت فقط در تامین نفت این موکب که سه وعده غذا برای زائران به ظرفیت روزانه سه هزار نفر آماده و توزیع می کند، مشارکت دارد.

از علاوی می پرسم این همه اشتیاق از چیست؟ جواب می دهد: عشق به حسین(ع) است که هر روز بیشتر شعله می کشد. بعد هم ادامه می دهد همه زندگی ما به برکت حسین پابرجاست و ایمان داریم که هر چه خرج می کنیم جواب می گیریم؛ همه اش که نباید مادی باشد!

سلیم پسر علاوی هم می گوید افتخار نوکری امام حسین را دارد و غبار لباس زائر حسین برایش تبرک است.

سلیم آرزو دارد عمر پدر طولانی باشد تا روزهایی را ببیند که با پدرش، پسرش و نوه اش که در راه است، چهار نسلی را تشکیل دهند که نوکری زائران امام حسین را می کنند.

پرسیدم مطمئن هستی که نوه ات هم مانند شما فکر کند؟ گفت این راه و رسم ادامه خواهد داشت ، مطمئن باش!

بعد ادامه می دهد ، آیا می دانی که ممکن است نسل بعدی خیلی پرشورتر از ما باشد؟! کسی دو دهه قبل می توانست چنین روزهایی را پیش بینی کند؟

علاوی در تکمیل صحبت های پسرش سلیم گفت معجزه امام حسین است. ما سالها درپستوی خانه هایمان هم نمی توانستیم برای امام حسین گریه کنیم.