چند سوال از شوراهاي اسلامي شهر گیوی

اگر این همه شوق و ذوق برای خدمت است و قرار است شوراها تسهیل کننده امور باشند؛ پس چرا این همه مشکل وجود دارد.

به گزارش سبلانه به نقل از كيويميز، مردم وقتی می بینند که هنگام انتخابات شوراهای شهر، عده ای وارد عرصه مي شوند كه هم هزینه های آنچنانی می کنند و هم ذوق شورايي دارند؛ راستی اگر این همه شوق و ذوق برای خدمت است و قرار است شوراها تسهیل کننده امور باشند؛ پس چرا این همه مشکل وجود دارد...
مردم سئوال می کنند حقوق و مزایای اعضاء شوراها چقدراست؟ مردم سئوال می کنند هزینه های شوراها و هزینه هر عضو در ماه چقدر است؟چه کسی این هزینه ها را تقبل میکند؟ معیار هزینه کردها چیست؟ اختیار اعضاء چقدر است؟ قانون اجازه ورود آنان به حوزه اجرایی را داده است؟ شوراها نظارتی هستند یا اجرایی؟ آیا از قدرت خود سوء استفاده می کنند یا خیر؟ آیا در جذب نیرو برای دستگاههای تحت امر رعایت عدالت را میکنند یا خیر؟ آیا قانون در مورد شغل دوم و سوم و... ایشان تعریفی دارد؟ آیا بذل و بخشش آنان از جیب خودشان است؟
آیا آنان متخصص در زمینه هایی که نظر می دهند هستند؟ آیا در صورت عدم تمکین مدیران مرتبط دستگاههای اجرایی از خواسته های آنان؛ می توان امیدوار به ادامه خدمت مدیران بود یا حذف می شوند؟ چند درصد از بستگان و نزدیکان آنان مدیر می شوند؟ اعضاء شورای شهر در آداب معاشرت و فرهنگ چقدر الگوء و پیش قدم هستند؟ حضور اعضاء شورای شهر در کمیسیون های مختلف ماده صد، هیات مدیره ها و کمیسیون های معاملات چگونه است؟ بر حسب جایگاه قانونی نظارتی است یا بر حسب تقسیم کار بین خودشان؟
اگر قانون است چرا بسیاری صورتجلسات را امضاء نمی کنند؟ آیا دستمزدی هم دریافت می کنند، دستمزدشان چقدر است؟
آیا به سوگندی که می خورند پایبند هستند؟ جریان ماده 17 چیست؟ کجای قانون برای آنان سهم ماده 17 دیده است و این پول چگونه خرج می شود؟ هزینه هر عضو شورای شهر از حقوق و مزایا و ماشین، تلفن و دفتر، سفر داخل و خارج، حق عضویت در کمیسیون ها و هیأت مدیره ها و ... در ماه چقدر است؟ آیا امور مردم و شهر با بودن شوراها تسهیل و روان شده یا خیر؟
چنین بنظر می رسد دغدغه و ناامیدی مردم دور از واقعیت نیست،؛ آيا شوراها از هدف اصلی و قانونی خود فاصله گرفته اند؟ هرچند در بین اعضاء وجود دارند عزیزانی که تلاش دارند حول محور قانون حرکت کنند، صادق و بی ریا و بدور از تکلف کار کنند، اما زور قالب آنانی که تعبیر دیگری از شورا دارند باعث ایجاد دوگانگی و در نهایت توقف قطار خدمت می گردد.
سرگردانی مردم بین شورا و شهرداری، اینکه شورا فقط شورای شهرداری است. اینکه هزینه های اعضاء بسیار بالاست بخشی مستقیم و بخشی غیرمستقیم است. بشدت در امور اجرایی، جزیی و مدیریتی شهرداری دخالت می کنند، عضویت در برخی مکانها جایگاه قانونی صحیحی ندارد و در صورت عدم تامین خواسته آنان کارهای اجرایی به انحاء مختلف مختل می شود، موجبات درگیری در مجموعه مدیریت شهری را فراهم می نمایند و ده ها آفت دیگر که جز ضربه و ضرر برای بودجه شهرداری که با هزار مشقت و خون دل به وجود می آید چیز دیگری نیست. چه باید کرد؟
یقیناً این نوشته که تنها شمه ای از ناکارآمدی شوراهای شهر میباشد، موجبات بر افروخته شدن و ناراحتی برخی اعضاء شوراهای شهر می گردد. لکن باید واقعیت را بپذیرند و بدانند که مردم در مورد این نهاد قانون گذاری محلی چه می گویند و چگونه می اندیشند، اگر اعتقاد دارند که برای مردم آمده اند، شاید این اقدام جرقه ای باشد برای سازوکار جدید شوراها و خروج از این بن بست بی اعتمادی. البته هستند تعداد قابل توجهی از اعضاء صادق، دلسوز، خدوم و شریف در شوراهای اسلامی شهرها که آنها نیز از شرایط حاکم بر شوراها و وضع موجود ناراضی بوده و علت حضورشان در شورا برای اصلاح رویه، توجه به بُعد نظارتی به جای دخالت در اجرا و مواردی از این دست میباشد اما بنا به دلایلی این مهم برایشان میسر نگردیده و خود نیز نگران و ناراحت و حتی پشیمان هستند.
 

انتهاي يادداشت/