در آن هنگام فاطمه(س) ار سختى كارهاى خانه در زحمت ‏بود. ⁽¹⁾ امير مؤمنان(ع) آنگاه كه چنين ديد به فاطمه توصيه كرد، نزد پدر برود و خدمتكارى درخواست كند تا در امور منزل يار و همكارش باشد. ⁽²⁾

 

وقتى پيامبر(ص) از خواسته آنان آگاهى يافت، فرمود: «اى فاطمه چيزى به تو عطا كنم كه از خدمتكار و دنيا با آنچه در آن است، ارزشمندتر است؛ بعد از نماز سى و چهار مرتبه «الله اكبر» و سى و سه مرتبه «الحمدلله‏» و سى و سه مرتبه «سبحان الله‏» بگو و آن را با لا اله الا الله ختم كن. اين كار برايت از چيزى كه مى‏ خواهى و از دنيا و آنچه در آن است، بهتر است‏». ⁽³⁾

 

در آن لحظه كه اين هديه آسمانى به فاطمه(س) عطا شد، فرمود: «از خدا و رسول خدا راضى شدم.» ⁽⁴⁾

 

درك هديه بزرگى كه رسول اكرم(ص) به فاطمه(س) اعطاء كرد، بالاتر از طاقت غير معصوم است، به گونه ‏اى كه انسان از وصف آن عاجز مى‏ ماند و فقط از سرچشمه گفتار معصومين(ع) است كه تا اندازه‏اى مى ‏توان از بركاتش بهره ‏مند شد.

 

امام باقر(ع) درباره تسبيح حضرت فاطمه(س) مى ‏فرمايد: «خداوند متعال با هيچ ستايشى، بالاتر از تسبيحات فاطمه زهرا(س) عبادت نشده است. و اگر چيزى افضل از آن وجود داشت، رسول خدا(ص) آن را به فاطمه(س) اعطاء مى‏كرد.» ⁽⁵⁾

 

تسبيح حضرت فاطمه(س) كه به مناسبت مداومت آن حضرت در انجام آن به وى منسوب گرديد، در واقع تسبيح حق تعالى است! حضرت امام خمينى در كتاب اربعين حديث چنين نوشته است: «...پر واضح است كه تسبيح و تقديس حق تعالى مستلزم علم و معرفت به مقام مقدس حق و صفات جلال و جمال اوست.» ⁽⁶⁾

 

تسبيح عبادتى برگزيده است كه هر كس در سير معنوى خويش به قدر طاقت و معرفتش از آن بهره مى‏گيرد و ائمه: قبل از خلقت عالم مادى، به تسبيح ذات اقدس حق مشغول بودند.

 

حضرت امام خمينى، در باب اشاره به مقامات ائمه در كتاب اربعين حديث چنين مى ‏نگارد: «براى اهل بيت عصمت و طهارت، عليهم الصلوة و السلام، مقامات شامخه روحاني ه‏ایى است در سير معنوى الى الله، كه ادراك آن علما نيز از دست بشر خارج و فوق عقول ارباب عقول و شهود اصحاب عرفان است، چنانچه از احاديث ‏شريفه ظاهر مى ‏شود كه در مقام روحانيت‏ با رسول اكرم(ص) شركت دارند و انوار مطهره آنها قبل از خلقت عوالم، مخلوق اشتغال به تسبيح و تحميد ذات مقدس داشتند.» ⁽⁷⁾

 

تسبيح از جهتى ديگر عبادتى عمومى بين تمام مخلوقات است، امام (ره) در اين باره مى ‏فرمايد: «آيه شريفه [و يسبح لله ما فى السموات و الارض] دلالت كند بر تسبيح جميع موجودات حتى نباتات و جمادات و تخصيص آن به ذوى العقول از احتجاب عقول ارباب عقول است.» ⁽⁸⁾

 

و باز مى ‏فرمايد: «بالجمله، سريان حيات و تسبيح شعورى علمى اشياء را بايد از ضروريات فلسفه عاليه و مسلمات ارباب شرايع و عرفان محسوب داشت، ولى كيفيت تسبيح هر موجودى و اذكار خاص ه‏اى كه به هر يك اختصاص دارد، و اينكه صاحب ذكر جامع انسان است و ساير موجودات به مناسبت نشئه خود ذكرى دارند.» ⁽⁹⁾

 

تسبيح حضرت زهرا(س)، به چه معنى است؟

 

الله اكبر، اولين ذكر تسبيحات حضرت زهرا(س):

 

در تسبيح فاطمى(س)، انسان با گفتن «الله اكبر» به نهايت عجز خود اعتراف مى‏كند و به ناتوانيش به درگاه الهى بارها اقرار مى‏ كند.

 

جميع بن عمير گويد: در محضر امام صادق(ع) بودم، حضرت از من پرسيد: جمله «الله اكبر» يعنى چه؟ گفتم: يعنى خدا از همه چيز بزرگتر است، حضرت فرمود: مطابق اين معنى، خدا را چيزى تصور كرده و سپس مقايسه با ساير اشياء كرده‏اى و او را بزرگتر از آن چيزها تصور نموده ‏اى.

 

عرض كردم: پس معنى الله اكبر چيست؟ حضرت پاسخ داد: معنايش اين است كه; «الله اكبر من ان يوصف، خداوند بزرگتر از آن است كه توصيف گردد.» ⁽¹⁰⁾

 

الحمدلله، دومين ذكر تسبيحات حضرت زهرا(س):

 

پس از آن كه انسان به عجز و ناتوانى خويش در شناخت‏ خالق اعتراف كرد، با گفتن الحمدلله كه از افضل اذكار تسبيح است، وارد مرحله بعدى مى‏ شود.

 

حضرت امام خمينى; در باب حمد مى‏فرمايد: «حمد خدا مساوق شكر است؛ چنانچه در روايات كثيره وارد است كه، كسى كه بگويد: الحمدلله، شكر خدا را ادا كرده، چنانچه [امام صادق(ع)] فرمود: شكر هر نعمتى، و اگر چه بزرگ باشد اين است كه حمد خداى عز و جل كنى.»

 

و ... [امام صادق(ع)] فرمود: ... كمال شكر گفتن مرد است، الحمدلله رب العالمين. ... و در حديثى حماد بن عثمان گفت: بيرون آمد حضرت صادق(ع)، از مسجد و حال آنكه گم شده بود مركوب آن حضرت. فرمود: «اگر خداوند رد كند آن را به من، هر آينه شكر مى‏ كنم او را حق شكر او». گفت درنگى نكرد تا آنكه آن مركوب آورده شد. پس فرمود: «الحمدلله‏». قائلى عرض كرد: «فدايت ‏شوم، آيا شما نگفتيد كه شكر خدا مى‏كنم حق شكر او را»؟

 

فرمود: «آيا نشنيدى كه من گفتم: الحمدلله.»

 

از اين روايت معلوم مى‏شود كه حمد خداوند افضل افراد شكر لسانى است. ⁽¹¹⁾

 

«سبحان الله‏»؛ سومين ذكر تسبيحات حضرت زهراء(س)

 

شخصى از حضرت على(ع) پرسيد: معنى سبحان الله چيست؟ جضرت فرمود: «سبحان الله‏» تعظيم مقام بلند و با عظمت ‏خدا و منزه دانستن او از آنچه كه مشركان مى‏ پندارند، است و زمانى كه بنده اين كلمه را مى‏ گويد، همه فرشتگان بر او درود مى‏ فرستند.» ⁽¹²⁾

 

بعد از آنكه رسول اكرم(ص) تسبيحات را به كوثرش عطا كرد، حضرت فاطمه(س) ابتدا رشته ‏اى از پشم تابيده و با آن به تسبيح پرداخت. تا اين كه حضرت حمزه بن عبدالمطلب شهيد شد، پس حضرت فاطمه از تربت قبر آن بزرگوار خاك برداشت و تسبيح ساخت و با آن تسبيح مى‏ كرد و مردم نيز چنان كردند و چون سيدالشهدا حسين بن على(ع) شهيد شد، سنت‏ شد كه از تربت آن امام مظلوم تسبيح سازند و با آن ذكر گويند.

 

درباره ثواب تسبيح حضرت زهرا(س) با تربت امام حسين(ع) از حضرت صاحب الامر(عج) روايت‏ شده است كه: هر كه تسبيح تربت امام حسين(ع) را در دست داشته باشد و ذكر را فراموش كند، ثواب ذكر براى او نوشته مى‏ شود.

 

از حضرت صادق(ع) نقل شده است كه تسبيح تربت آن حضرت، ذكر مى‏ گويد، بى ‏آنكه آدمى ذكر گويد و فرمود كه يك ذكر يا استغفار كه با تربت‏ حضرت اباعبدالله(ع) گفته مى‏ شود برابر با هفتاد ذكر كه با چيز ديگر گفته شود است. و اگر بى ذكر تسبيح را بگرداند به عدد هر دانه، هفت تسبيح براى او نوشته مى‏ شود.

 

به روايت ديگر، اگر با ذكر تسبيح را بگرداند، به هر دانه چهل حسنه براى او نوشته مى‏ شود.

 

مروى است كه حوريان بهشت وقتى فرشته‏ اى را مى ‏بينند كه به زمين مى‏ آيد از او درخواست مى ‏كنند تا تسبيح و ربت‏ حضرت حسين(ع) را برايشان بياورد.

 

از حضرت موسى(ع) نقل شده است: پنج چيز هميشه همراه انسان پرهيزكار است; مسواك، شانه، سجاده نماز، تسبيح كه سى و چهار دانه داشته باشد و انگشتر عقيق. ⁽¹³⁾

 

فضيلت و آداب تسبيح حضرت زهرا(س)

 

روايات زيادى در اين باب در كتب معتبر وجود دارد و گستردگى روايات و عنايت اكثر ائمه به ذكر سخنى درباره تسبيح از عظمت آن پرده بر مى‏ دارد.

 

حضرت مهدى -عجل الله تعالى فرجه الشريف)، درباره تسبيح فرمود: «ان فضل الدعاء و التسبيح بعد الفرائض على الدعاء بعقب النوافل، كفضل الفرائض على النوافل. فضيلت دعا و تسبيح بعد از نمازهاى واجب در مقايسه با دعا و تسبيح پس از نمازهاى مستحبى، مانند فضيلت واجبات بر مستحبات است.» ⁽¹⁴⁾

 

امام صادق(ع) نيز به فضيلت تسبيح بعد از نمازهاى واجب چنين اشاره كرد: «من سبح تسبيح فاطمه الزهراء(س) قبل ان يثنى رجليه من صلاة الفريضه، غفر الله له. هر كس بعد از نماز واجب تسبيح فاطمه زهرا(س) را به جا آورد، قبل از اينكه پاى راست را از بالاى پاى چپ بردارد، جميع گناهانش آمرزيده مى‏شود.» ⁽¹⁵⁾

 

و در حديثى ديگر فرمود: «من سبح تسبيح فاطمة(س)، فقد ذكر الله الذكر الكثير. كسى كه تسبيح فاطمه زهرا(س) را بگويد، خدا را به ذكر كثير ياد كرده است.» ⁽¹⁶⁾

 

روزى امام صادق(ع) ابوهارون را مخاطب ساخت و از تعليم تسبيح حضرت فاطمه به كودكان سخن گفت: «يا ابا هارون، انا نامر صبياننا بتسبيح فاطمة(س) كما نامرهم بالصلاة، فالزمه، فانه لم يلزمه عبد فشقى. اى ابوهارون، ما تسبيح فاطمه(س) را به فرزندان خود سفارش مى‏ كنيم همچنان كه آنها را به نماز توصيه مى‏ كنيم. تو نيز بر آن مداومت كن.

 

زيرا هر بنده‏اى كه بر آن مواظبت و مداومت كند، سرانجام نيكو خواهد داشت.» ⁽¹⁷⁾

 

در جاى ديگر حضرت از عظمت تسبيحات حضرت زهرا(س) در مقابل نمازهاى مستحبى چنين ياد كرد: «تسبيح فاطمة(س) فى كل يوم فى دبر كل صلاة احب الى من صلاة الف ركعة فى كل يوم. تسبيح حضرت فاطمه(س) در هر روز، به دنبال هر نماز، نزد من از هزار ركعت نماز (مستحبى) در هر روز، محبوبتر است.» ⁽¹⁸⁾

 

امام هادى(ع) فرمود: «لنا اهل البيت عند نومنا عشر خصال: الطهارة، ... و تسبيح الله ثلاثا و ثلاثين و تحميده ثلاثا و ثلاثين، و تكبيره اربعا و ثلاثين... ما اهل بيت‏به هنگام خواب ده كار را انجام مى‏ دهيم: وضو گرفتن، ... و سى و سه مرتبه «سبحان الله‏» گفتن، و سى و سه مرتبه «الحمدلله‏» گفتن، و سى و چهار مرتبه «الله اكبر» گفتن و ...» ⁽¹⁹⁾

 

خواص و آثار فراوان ديگرى براى گوينده تسبيحات آن حضرت ذكر شده كه برخى از آنها بدين قرار است:

 

ناكام و نااميد نشدن، ⁽²⁰⁾ دور كردن شيطان ⁽²¹⁾ ، برطرف نمودن سنگينى گوش ⁽²²⁾ ، نجات يافتن از شقاوت و بدبختى ⁽²³ ، باعث‏ سنگينى اعمال، خوشنودى خداوند و رفتن به بهشت مى ‏شود. ⁽²⁴⁾

 

اوقات و مكانهاى تسبيح حضرت فاطمه(س) ⁽²⁵⁾

 

از اوقات مختلف و مكانهاى زيادى براى تسبيح حضرت يادشده كه برخى عبارتند از: بعد از نمازهاى واجب و مستحبى، به هنگام خواب، پس از نمازهاى استغاثه به حضرت فاطمه(س) و نماز زيارت حضرت رسول(ص) و نماز زيارت حضرت اميرالمؤمنين و نماز حضرت وليعصر(عج) در مسجد صاحب الزمان جمكران و قبل از زيارت حضرت معصومه(س) در قم به گونه ‏اى كه سبحان ‏الله قبل از الحمدلله گفته مى ‏شود.

 

اما هدیه دادن و هدیه گرفتن یکی از رفتار ها و عادت های خوبی است که علاقه ها را بیشتر می‌کند و موجب صمیمیت بیشتر می‌شود. روز زن و روز مادر هم از مناسبت هایی است که می‌تواند بهانه خوبی برای هدیه دادن و قدر دانی از زحمات خانم ها باشد و در این میان تسبیح حضرت زهرا(س) می تواند بهترین هدیه برای قدردانی از زحمات مادران و خانم ها باشد.

انتهای پیام/