گذری بر سیره ی اخلاقی فاطمه زهرا(س)

وبلاگ" اشراق" نوشت:

یا فاطمه زهرا! تو در گفتار و سخن،شبیه ترین افراد به پیامبر خدا(ص) بودی.با پارسایی و عبادت پیشگی ات محبوب رسول اکرم(ص) گشتی.هر گاه پدر نزد تو می آمد،به احترامش از جای بر می خواستی،او را می بوسیدی و در جای خویش می نشاندی.

پیامبر بارها می گفت که جان تو لبریز از ایمان و عشق به خداوند است،در زندگی زناشویی ات،کارهای خانه را به خوبی مدیریت می کردی و به تقسیم کارها می پرداختی.آن قدر دستاس گرداندی که دستانت تاول زد و آن قدر جارو کردی که لبهایت غبارآلود گشت.یاور همسرت در همه مراحل زندگی بودی؛به ویژه در اطاعت خداوند.از همسرت توقع بیش از اندازه نداشتی.همسرت چون به تو می نگریست،تمام غصّه هایش را فراموش کردی.

راستگویی سرلوحه ی هر کارت بود.آن قدر مردمدار بودی،که حتی در عبادات و نیایش هایت،دعا برای دیگران را بر دعا بر خود مقدم می داشتی.حجاب و پوشش خود را رعایت می کردی،در صحنه های اجتماعی حضور می یافتی و حتی در میدان جنگ،در کنار دیگر زنان به کمک مجروحان و پرستاری از آنان همت می گماشتی.

پاسدار ارزشها بودی و یاد و خاطره ی شهیدان اسلام را زنده نگاه می داشتی.توکل به پروردگار شعار همیشگی ات بود و بر نگین انگشترت حک کرده بودی: اَمِنَ المُتَوَکِّلون.

آن قدر به عبادت شوق می ورزیدی که از فرط نماز خواندنت،گام هایت ورم می کرد.شب قدر،گویی شب جشن تو بود و می گفتی:محروم کسی است که از برکات شب قدر،بی بهره ماند.برای احقاق حق ولایت از هیچ کوششی فرو گذار نکردی.

خطبه ی فدکیه ات هنوز در گوش تاریخ طنین انداز است.مبارزه ی سیاسی تو پس از مرگ نیز ادامه داشت چرا که فرمودی در تشییع جنازه ات غاصبانِ ولایت و ظالمان بر حقٍ خاندان نبوّت،حضور نیابند و علی(ع) شبانه در دل بقیع به خاک بسپارد.
منبع: سیره فاطمی – ترجمه و توضیح چهل حدیث درباره سیره فاطمه زهرا(سلام الله علیها) – جواد محدثی.

یا فاطمه زهرا! تو در گفتار و سخن،شبیه ترین افراد به پیامبر خدا(ص) بودی.با پارسایی و عبادت پیشگی ات محبوب رسول اکرم(ص) گشتی.هر گاه پدر نزد تو می آمد،به احترامش از جای بر می خواستی،او را می بوسیدی و در جای خویش می نشاندی.

پیامبر بارها می گفت که جان تو لبریز از ایمان و عشق به خداوند است،در زندگی زناشویی ات،کارهای خانه را به خوبی مدیریت می کردی و به تقسیم کارها می پرداختی.آن قدر دستاس گرداندی که دستانت تاول زد و آن قدر جارو کردی که لبهایت غبارآلود گشت.یاور همسرت در همه مراحل زندگی بودی؛به ویژه در اطاعت خداوند.از همسرت توقع بیش از اندازه نداشتی.همسرت چون به تو می نگریست،تمام غصّه هایش را فراموش کردی.

راستگویی سرلوحه ی هر کارت بود.آن قدر مردمدار بودی،که حتی در عبادات و نیایش هایت،دعا برای دیگران را بر دعا بر خود مقدم می داشتی.حجاب و پوشش خود را رعایت می کردی،در صحنه های اجتماعی حضور می یافتی و حتی در میدان جنگ،در کنار دیگر زنان به کمک مجروحان و پرستاری از آنان همت می گماشتی.

پاسدار ارزشها بودی و یاد و خاطره ی شهیدان اسلام را زنده نگاه می داشتی.توکل به پروردگار شعار همیشگی ات بود و بر نگین انگشترت حک کرده بودی: اَمِنَ المُتَوَکِّلون.

آن قدر به عبادت شوق می ورزیدی که از فرط نماز خواندنت،گام هایت ورم می کرد.شب قدر،گویی شب جشن تو بود و می گفتی:محروم کسی است که از برکات شب قدر،بی بهره ماند.برای احقاق حق ولایت از هیچ کوششی فرو گذار نکردی.

خطبه ی فدکیه ات هنوز در گوش تاریخ طنین انداز است.مبارزه ی سیاسی تو پس از مرگ نیز ادامه داشت چرا که فرمودی در تشییع جنازه ات غاصبانِ ولایت و ظالمان بر حقٍ خاندان نبوّت،حضور نیابند و علی(ع) شبانه در دل بقیع به خاک بسپارد.
منبع: سیره فاطمی – ترجمه و توضیح چهل حدیث درباره سیره فاطمه زهرا(سلام الله علیها) – جواد محدثی.