آشنایی با بنیانگذار شهر پارسا آباد

روایتی تاریخی ست، تاریخی که مردي حدود 34 ساله به نام پارسا آن را رقم زد، مردی که به روایتی بنیانگذار شهر پارسا آباد است.

به گزارش خبرنگار به نقل آران مغان، مطلب زير از زبان فريدون صانعی ( مدیر عامل سابق و اولين مدير شرکت کشت و صنعت پارس ) که آن زمان از دوستان نزدیک ابراهيم پارسا بود، نقل قول شده است.

 

«ابراهيم پارسا مردي بود كه در سال 1334 شمسي، شهر پارس آباد را (بنام پارسا آباد که برگرفته شده از نام خود پارسا بود) پايه گذاري كرد. بعد از اينكه او شهر پارسا آباد را به نام خود پايه گذاري كرد، اقدام به ايجاد دو روستا در نزدیکي اين شهر، به نام های ایران آباد و علی رضا آباد به اسم فرزندان خود كرد. (نامگذاري اين روستاها از آن جهت بود كه او دو فرزند داشت بنام های ایران و علی رضا).

 

با اينكه صانعي تاريخ تاسيس شهر پارسا آباد را به سال 1334 ربط داده، اما «دانشنامه ويكي پديا» تاريخ پايه گذاري شهر پارسا آباد را به سال 1330 يعني درست چهار سال زودتر از گفته هاي صانعي ربط مي دهد.

 

 

نام این شهر از کلمه پارسا، که نام خانوادگی مدیرعامل شرکت شیار آذربایجان که در سال ۱۳۳۰ شمسی این شهر را بنیان نهاد، برگرفته شده امّا بعدها به دلیل اشکال در تلفّظ دو حرف آ بصورت پشت سرهم یکی از الفها حذف و شکل نوشتاری پارس‌آباد صورت امروزی خود را یافت.

 

در اين ميان قديمي هاي شهر پارس آباد نيز معتقدند كه در سال ۱۳۳۰ شمسی پارسا مدیر عامل شرکت شیار آذربايجان طرح کلی شهر پارس آباد را می ریزد و این شهر علیرغم اینکه حتی یک سکنه نداشته است به نام خود مهندس پارسا نامگذاری می شود.

 

به نوشته مغانشهر، مهندس پارسا پس از سالها استاندار زاهدان، اصفهان و بعد به سمت سناتوري رسيدند، تا اينكه بعد از انقلاب به انگلستان سفر كرد و بعد از مدتي دوباره به ايران بازگشت؛ با اينكه چندين سال از آن زمان مي گذرد اما تاكنون از او خبري در دست نيست.

 

در کتاب دشت مغان چنين نوشته شده است كه در سال ۱۳۲۸ این منطقه که در آن پارس آباد قرار دارد بنام قوچ قشلاقی معروف بوده است. در این منطقه عشایر مغان با ابتدایی ترین امکانات زندگی می کردند. شغل آنها دامداری بوده و به عبارتی در این منطقه کشت صورت نمی گرفته است.

 

در همین ایام مطالعاتی در منطقه انجام می گیرد و شرکت شیار با مقصد احیای کشاورزی و زمین های زراعی تاسیس می گردد. این شرکت در یوشان آباد که بعد ها شاه آباد نامیده شد، مستقر شدند. نام این منطقه نیز بعد از انقلاب به جعفرآباد تغییر یافت.

 
از اولین کارهای این شرکت ایجاد راه شوسه از اردبیل به مغان و تاسیس کانالهای آب رسانی در منطقه بوده است. این شرکت به علیرضا آباد که بعدها به اسلام آباد تغییر نام داد انتقال داده می شود. شرکت پرسیون بعنوان پیمانکار تاسیسات آب رسانی کارهایی را در این زمینه به مرحله اجرا رسانده بود که موسسه ای برای آموزش کشاورزان تشکیل داده می شود. در کتاب دشت مغان در گذر زمان نویسنده آن چنین بیان داشته است که «اولین کانال آب رسانی که آبگیر آن کمی بالاتر از علیرضاآباد واقع بود حدود چهارهزار هکتار از مزارع را مشروب می کرد».

 
دومین کانال آب رسانی با ظرفیت بیست متر مکعب در ثانیه در سال ۱۳۳۷ به بهره برداری می رسد. اما موفقیت این کانال های آب رسانی بر طبق پیش بینی انجام گرفته عملی نمی شود و بنابراین از ۲۸ هزار هکتار اراضی موجود فقط چهارده هزار هکتار به صورت ۱۲ هکتاری بین زارعین تقسیم می گردد.
 

در اين ميان عشایر زیاد رغبت نشان نمی دهند و به دلیل استقبال کم از این زمینها، اکثرا روستائیان صاحب زمین می شوند. رفته رفته که تعداد داوطلب بیشتری برای تصاحب زمین پا جلو می گذارند بنابراین اراضی موجود به صورت شش هکتاری و در مرحله سوم بصورت سه هکتاری تقسیم می گردند.

 

مرحوم میرزا آقا مجردی بعنوان نقشه بردار و فردی بومی که به حسن اخلاق و صداقت و پاکدامنی مشهور عام و خاص بوده است برای توزیع زمینهای کشاورزی با جان و دل کوشش می کند و امروز علیرغم گذشت قریب چهارده سال از درگذشت ایشان هنوز خاطره نیکی های وی در بین کشاورزان دشت مغان زبانزد می باشد.

 

شرکت شیار اولین تراکتورها را با نام تراکتورهای زنجیره ای دی شش سی و با سوخت نفت سفید وارد منطقه می کند. رفته رفته بنگاه عمران مغان وظیفه خود را به سازمان آب و برق می سپارد و این سازمان نیز بعد ها به دوقسمت مجزا تغییر ساختار داد و اکنون امور آب کار آب رسانی منطقه را بعهده دارد.

 

همانطوری که قبلا اشاره شد ابراهيم پارسا مدیر عامل شرکت شیار در سال ۱۳۳۰ شمسی طرح کلی شهر پارس آباد را می ریزد و این شهر علیرغم اینکه حتی یک سکنه نداشته است به نام خود مهندس پارسا نامگذاری می شود. البته ناگفته نماند که از ابتدا نقشه این شهر بر اساس اصول شهرسازی ریخته می شود اگر چه تعدادی از ساکنان در قسمتی از شهر این موضوع را رعایت نکرده اند.

 

نویسنده کتاب دشت مغان در گذر زمان در خصوص ساکنان این شهر چنین می نویسد: «در سال ۱۳۵۵ شمسي که قریب ۱۵۰ خانوار در آن سکونت داشتند، خانه هایی که از شهرداری تا مسجد جامع ساخته شده بودند به طور مرتب در کنار خیابان خاکی به همان عرضی که امروز هست قرار گرفته بودند و قسمت جلوی خانه ها را برای منطقه تجاری خالی گذاشته بودند».

 
شهر پارس آباد به دلیل نزدیکی به مزارع کشاورزی و وجود تپه ماهورهایی در قسمت شمالی آن ازاهمیت ویژه ای برای شرکتها و در کل مزرعه داران برخوردار بوده است. کارکنان شرکت شیار برای رونق دادن و آبادکردن پارس آباد به این شهر انتقال داده می شوند.

 
وجود بنگاه عمران دشت مغان در پارس آباد تاثیر بسزائی درسرعت بخشی به عمران و آبادانی پارس آباد داشته است.

 

در سال ۱۳۷۰ كه پارس آباد رسما به شهر تبدیل شد، اسم این شهر به مرور زمان از پارسا آباد به پارس آباد تغییر یافت. و تنها مسجد اين شهر يعني مسجد جامع پارس آباد در سال ۱۳۳۸ تاسیس و در سال ۱۳۷۱نیز توسعه یافت.

 

شهرستان پارس آباد صرف نظر از پیشینه تاریخی آن که به ۱۳۳۰ بر می گردد از نظر موقعیت جغرافیایی در محلی قرار گرفته است که تاریخی کهن را با خود دارد.

 

چه بسیار رخدادهای مهم تاریخی که در این خاک بوقوع نپیوسته است. در زمان قاجاریه این منطقه محل نزدیک به لشکریان قاجاری برای جنگ های قره داغ بوده است.

 

قلعه اولتان که در ۱۵ کیلومتری این شهر در اولتان قرار دارد گنجینه پر رمز و رازی از پیشینه این دیار سبز دارد. امید آن می رود که با زحمات مسئولان مربوطه هرچه زودتر این قلعه تاریخی شکافته شود و رازهای سر به مهر این دیار در طول تاریخ بر ما معلوم گردد و چه بسا همین شناخت های مشخص و دقیق از گذشته خواهد توانست تحولات شگرف اقتصادی و علمی را برای مغان ارمغان آورد.

 

اما این مطالب مطمئنا تاریخ شهر پارس آباد نمی باشد و انتظار داریم در صورتی که نوشته يا عکسهایی از سازندگان پارس آباد در عمران و آبادانی آن در دسترس دارید از طريق تماس با ما همين سايت برای ما ارسال کنید تا ديگران هم از اين مطالب شما بهره مند شوند.

انتهای پیام/