جعفرزاده اسطوره تمام نشدنی شهرستان خلخال نه تنها یک قهرمان که مظهر اراده و پشتکار است؛ ناتوانی جسمی اش هیچ خللی در اراده او وارد نکرده است و براي ساليان متمادي مقام قهرماني و نائب قهرماني جهان را به خود اختصاص داده است.
اين قهرمان بي بديل رشته تكواندو خلخال ، عليرغم كسب موفقيت هاي ارزشمند جهاني ، همچنان مورد كم لطفي و بي مهري مسئولين قرار گرفته است و با مشكلات زيادي مواجه است. جهت آشنايي با برخي مشكلات اين اسطوره خلخال ، پاي صحبت هاي وي نشستيم.
محمود جعفر زاده که متولد سال ١٣٥٧ روستای اندبیل شهرستان خلخال متاهل و صاحب دو فرزند و عضو تیم ملی تکواندو است درباره شروع ورزش حرفه ای اش گفت:
من ورزش تکواندو را از ۱۱ سالگی شروع کردم و در سال ۷۲ بخاطر یک حادثه ورزشی که منجر به از دست دادن دستم شد یک وقفه دو ساله در کار حرفه ای ام ایجاد شد ولی بعد از آن ورزش تکواندو را با عظمی راسخ مجدد آغاز کردم و بهتر از سالهای قبل به تمرینات پرداختم، تا اینکه در سال ۸۸ برای اولین بار به اردوی تیم ملی دعوت شدم ولی متاسفانه به دلیل اینکه تازه پدرم را از دست داده بودم روحیه مناسبی نداشتم .
بسياري از مردم ، قهرماني هاي شما را به ياد دارد و شما باعث سربلندي و افتخار خود مي داند ولي از مقام هایی که تا به حال موفق به کسب آن شدید کمی بيشتر توضيح دهيد
من طی سالهای متوالی موفق به کسب مدال هایی از جمله مدال نقره مسابقات جهانی آذربایجان ، مدال نقره مسابقات جهانی روسیه ، مدال طلای مسابقات جهانی آمریکا ، مدال طلای مسابقات جهانی سوئیس ، مدال برنز مسابقات آسیایی چین تاپیه ، مدال نقره مسابقات جهانی ترکیه و مدال برنز المپیک رشته های رزمی روسیه را در كارنامه خود دارم
معمولا قهرمانان ورزشي در كنار اقبال عمومي ، مورد توجه مسئولين منطقه و كشور هم هستند،بطوريكه شاهد هستيم چند تن از قهرمانان تكواندو در تهران و كرج شركت هاي خصوصي راه انداخته اند و حتي به شوراي شهر و سريالهاي پليسي تلويزيون هم راه يافته اند و يكي از ميادين تهران بنام يكي از قهرمانان تكنواندو است ، آیا واقعا رشته ورزشی شما زمینه ای برای درآمد زایی شما فراهم کرده است ؟
البته ورزش و بخصوص رشته ورزشی تکواندو در شهر های بزرگ در آمد خوبی دارد ولی متاسفانه شهر خلخال قابل مقایسه با شهر های بزرگ نیست و در آمدش قابل قیاس نیست و چه بسا صحبت در این مورد خنده آور نیز باشد، اینکه واقعا از انتظاراتم مجددا صحبت کنم و توقعات به جای خودم را از مسولان زیربط داشته باشم برایم خسته کننده شده و من قصد عذاب دادن خودم را ندارم بلکه خود را قانع کرده ام که توقعی از کسی نداشته باشم ، آیا به راستی اینکه ورزشکاری با تمام افتخار پرچم کشورش را در آنسوی مرزها و چه بسا در کشوری که دشمن ماست به اهتزاز در می آورد آیا توقع زیادی است که یک درآمد حداقل متوسطی داشته باشد که لااقل شرمنده خانواده اش نباشد.
تابه حال مسولان زیربط چه قول هایی به شما داده اند که به آن عمل نشده است؟
از جمله وعده هایی که به من داده شده بود مبنی بر استخدام من ، در اختیار گذاشتن زمین تمرین، وجه نقد و غیره می باشد که متاسفانه تا به حال هیچکدام عملی نشده است ، در حالی که قهرمان کوهنوردی کشورمان آقای عظیم قیچی ساز توسط مسولان شهر تبریز استخدام شده ولی ما شاهد بی مهری مسولانی استانی خود هستیم، بنده تا به حال اعتراضی مبنی بر این قضیه نداشته ام و فقط تنها ناراحتی من این است که این همه افتخار ورزشی آن هم در شهر کوچکی مثل خلخال بی سابقه بوده و چطور میتواند بدین شکل مورد بی مهری و بی لطفی قرار بگیرد و ورزشکار از کوچکترین حق خود بی بهره بماند آخر کم لطفی تا چه حد؟
در حال حاضر با وجود امکانات کم شهرستان خلخال به تمرینات خود ادامه میدهید اوضاع تمرینی شما به چه شکلی پیش میرود؟
البته همانطور که اشاره شد امکانات تمرینی ما بسیار در حد ضعیفی است و اصلا قابل مقایسه با جاهای دیگر نیست اما من تمام تمرکز خودم را بر روی تمریناتم گذاشته ام و روزی ۵ الی ۶ ساعت تمرین میکنم چرا که از ابتدای ماه آینده یعنی آذر ماه اردوی تدارکاتی برای شرکت در تورنمنت کانادا آغاز می شود.
در حال حاضر کمبود امکانات ورزشی چه شرایطی را برای تمرینات تان فراهم کرده است ؟
ما تا حدی که در توان داشتیم خودمان زمینه انجام تمرینات را فراهم کرده ایم و این تلاش و کوشش درتمرین این نقص را برطرف میکند روزانه ۶الی ۷ ساعت بدنسازی و کار با وزنه در سالن بدنسازی سعید واقع در جاده میرعادل اندبیل ،تمرینات فنی نیز در سالن حجاب و هفت تیراندبیل انجام می شود که ان شاالله بتوانم برای اردو آمادگی لازم را داشته باشم.
شما به عنوان یک ورزشکار پرافتخار شهرستان خلخال چه توصیه ای برای جوانان دارید؟
من این مسئله را با جان و دل احساس کرده ام که هرانسانی با تلاش و کوشش میتواند به موفقیت های عظیمی دست پیدا کند و امیدوارم جوانان شهرم به آرزوهای خود با تلاش و کوشش خود دست پیدا کنند و شاهد موفقیت های خود باشند و چه بسا ما شاهد قهرمانی های بزرگ و قهرمانان غیور در شهرمان باشیم.
گفت و گو از: آذر ایرانی درو
دیدگاهها