زندگی این چند روز نیست ...؛

پزشکی که درد روح را هم می‎‏فهمد

هشت سالی است که بی‎هیچ توقعی التیام بخش آلام بیمارانی می‎شود که هنوز هم درد بیماری تنها دردشان نیست....

به گزارش به نقل از پیام پزشکی، در روزهایی که برخی ها از نیاز مردم کیسه می‎دوزند کسانی هستند که به جیب خود نمی‎اندیشند درست مثل غلامرضا  که هشت سالی است بی‎هیچ توقعی التیام بخش آلام بیمارانی می‎شود که هنوز هم درد بیماری تنها دردشان نیست، مقصد او روستاهایی است که دسترسی‎شان به شهر سخت است.

غلامرضا احمدی هادی اکنون در بیمارستان بوعلی اردبیل مشغول طبابت است، دوستان و بیمارانش می‎گویند، غلامرضا تنها به فکر درمان درد تن بیمارش نیست او درد روح را نیز می‎فهمد.

 

غلامرضا که دوران دبیرستان را در مدرسه اندرزگوی اردبیل سپری کرده بود ماجرای پزشک شدن را اینگونه روایت می‎کند: مادرم دلش می‎خواست من با پزشک شدن جا پای پدر بگذارم و همچون پدر در خدمت مردم کشورم باشم و همین شد که من هم رشته پزشکی دانشگاه تبریز را انتخاب کردم و خدا خواست که من جامه طبابت بر تن کنم.

دکتر غلامرضا احمدی هادی که فعالیت‎های خیرخواهانه اش را از همان دوران دانشجویی و با انجام معاینات دانش آموزان در مدارس آغاز کرده بود، می‎گوید: فعالیت های دوران دانشجویی‎ام باعث شد تا از نزدیک ‎زندگی سخت و امکانات محدود را لمس کنم و بیشتر قدردان داشته‎هایم باشم.
وی ایثار را از پدر شهیدش آموخت که از نفس افتاد تا دیگران نفس بکشند، آموخت که زندگی چند روز این دنیا نیست، آموخت که توشه ای باید اندوخت برای آخرت.
حالا این روزها هم دردنیای ماشینی که ثانیه ها کنتور می اندازد، غلامرضا باز هم به مناطق محروم می‎رود و بی‎هیچ توقعی التیام بخش آلام نیازمندان می‎شود او آموخته که پزشک باید مرهمی باشد برای دل دردمند بیمار نه نمکی بر زخم.

 

 

 تجربه ها به دکتر غلامرضا احمدی هادی آموخته که با نداشتن آب آشامیدنی و حمام هم می‌‎توان زندگی کرد، می‎شود با بیماری سوخت و ساخت و به خاطر خانواده زنده بود، آموخته که گاهی دردهای زندگی، درد جسم فرزند را به فراموشی می‎‎سپارد و به دختر بچه ای که صرع دارد می‎گویند هنگ می کند.
دکتر غلامرضا احمدی هادی می‎گوید خیلی ها از من می‎پرسند مگر اینجا دردمند کم هست که به مناطق محروم می‎روی خسته نشدی از این همه رفت و آمد؟ ...

می‎گوید: کاری که برای رضای خدا باشد خستگی ندارد و نه پشیمانی و لبخندی که بر لبانش می‎نشیند و نگاهی که به دور دست‎ها می‎دوزد ، همین نگاهش بس است که زندگی این چند روز نیست توشه ای باید ...
غلامرضا امیدوار به روزهایی است که دیگر هیچ مریضی دردی غیر از درد بیماری نداشته باشد...
انتهای پیام/