انتخابات و چشم‌های بیدار

نامزدها گاهی با سخنرانی عوام فریبی می كنند. می خواهند رأی بیاورند، قولهایی می دهند كه خودشان هم می دانند عمل نشدنی است. بعضی از مردم به قدری قشنگ حرف می زنند، كه قول او، گفتار او، همه را به تعجب وا می دارد...

به گزارش خبرنگار ، پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد (ص) می‌فرمایند: سه چیز است که در هر کس باشد، منافق است؛ هرچند نماز بخواند و روزه بگیرد و خود را مسلمان بداند: خیانت در امانت، سخن دروغ و خلف وعده.

معمولا در آستانه هر انتخابات افرادی با چهره ها و دیدگاه های سیاسی مختلف وارد عرصه می شوند تا برای رسیدن به یک صندلی و یک مقام! به هر حیلت و ترفندی که وجود دارد متوصل شوند.

متاسفانه این افراد در انتخابات به جای بیان برنامه های قانونی خود برای آینده کشور تنها به سیاه نمایی از گذشته و عوام فریبی روی‌می آورند که در اینجا ضرورت دارد  مردم فهیم و هوشیار با تیزبینی  بیشتر و بصیرت آنها را مورد بررسی قرار دهند.ما این موضوع را تحت عنوان اغوای انتخاباتی مورد بررسی قرار داده و برخی از ابعاد آن را به خصوص در استان اردبیل بیان  می کنیم .

اغوا در لغت به معنای  گمراهی ، ضلالت ، فریب ،وسوسه ، پند و نصیحت بد، برانگیختگی و تحریک و تحریض بر کارهای بد آمده است.

عوام فریبی یك خیانت است که معمولا در زمان تبلیغات انتخاباتی به صورت های زیر بروز می دهد:

 

-فریب كاری با استفاده از اشك و سوگند

برخی ها گاهی با گریه عوام فریبی می كنند، با به رخ كشیدن اشك!.

 برادرهای یوسف، كه یوسف را در چاه انداختند، نزد پدر آمدند و شروع كردند به اشك ریختن كه گرگ او را خورده است، می خواستند وانمود كنند كه ناراحتند. افرادی در زمان انتخابات دیده شدند که با اشک ریختن برای نشان دادن ناراحتی خود از یک پروژه سعی در تغییر افکار عمومی داشتند.

-عوام فریبی با سخنرانی

نامزدها گاهی با سخنرانی عوام فریبی می كنند. می خواهند رأی بیاورند، قولهایی می دهند كه خودشان هم می دانند عمل نشدنی است. بعضی از مردم به قدری قشنگ حرف می زنند، كه قول او، گفتار او، همه را  به تعجب وا می دارد. گاهی می گویند: من مسئولیت فلان کار را به عهده می گیرم. مثلاً می گویند: آقا من ضامن، بخر، نترس! نسیه كن، موعد هزینه که رسید من به تو كمك می كنم. بعد آن روز وعده می بینید نیستند. بهره گیری از وعده و وعید در جهت عوام فریبی و پول خرج كردن های آن چنانی نیز از رویکردهایی هستند که معمولا در زمان انتخابات برای فریب افکار عمومی به کار گرفته می شوند. یکی از آفات های  بسیار زشت در زمان انتخابات این شده است که مدیران جامعه به دلیل اینکه محتاج رأی مردم هستند، از یکدیگر برای فریب دادن مردم سبقت می‌گیرند و به آنها می‌گویند: ما می‌خواهیم شما را در راحتی قرار دهیم. و یا از هم سبقت می‌گیرند در اینکه به مردم بگویند ما برای راحتی شما هر اقدامی را انجام می‌دهیم. یعنی به صورت نابه‌جا به مردم وعدۀ راحتی می‌دهند و یا مردم را با وعدۀ راحتی‌های نابه‌جا که مانع رشد آنهاست، فریب می‌دهند و برنامه‌هایی را طراحی می‌کنند که مردم به آنها اقبال کنند.

افراد و پرسنلی هم که معمولا در عرصه انتخابات به کار تبلیغ مشغولند نیز عمدتاً بدون هزینه کار می کنند. یکی از مدیران ستادی که در زمان  انتخابات مجلس در استان اردبیل فعالیت کرده گفت: برای نامزد مورد نظرشان حدود 200 میلیون تومان هزینه های مرکزی داشتیم که بیشتر مربوط به چاپ، کاغذ و هزینه های سخت افزاری بود وسایر هزینه ها با حضور داوطلبانه افراد بسیار جزیی بوده و در شهرستان ها نیز دفاتر تبلیغاتی بخشی از هزینه ها را به صورت داوطلبانه جذب کردند.وی می گوید اگر هزینه مکان ها، دفاتر، حضور داوطلبانه افراد و هزینه هایی را که افراد به صورت داوطلبانه و بدون ثبت و ضبط خرج می کنند، محاسبه کنیم هزینه واقعی هر انتخابات به دست می آید.

وی خاطر نشان ساخت با توجه به اینکه تنها هزینه های سخت افزاری و کاغذ و چاپ قابل محاسبه است هزینه های واقعی یک حزب و کمک های مالی، فیزیکی و پرسنلی حامیان آن مشخص نیست. 

وقتی معلوم نیست که هزینه های مالی انتخابات از کجا می آید امکان هر کاری و هر تخلفی وجود دارد زیرا ممکن است که این پول از خارج یا از طریق واسطه ها و دلالان و وارد کننده ها پرداخت شود.به عنوان مثال برخی نامزدها به این شرط که مدیر گمرک شهرستان را عوض کنند یا مدیر آموزش و پرورش، اداره برق، اداره صنایع و اتاق بازرگانی را تغییر دهند و به وزیران فشار بیاورند که فلانی را عوض کن، از حمایت مالی فلان تاجر یا فلان واردکننده برخوردار می شوند و این کار زمینه تخلف را توسط افراد در شهرستان ها ایجاد می کند.   در این جریان جمعی از فعالان عرصه انتخابات استان به زبان خودشان اعتراف کردند که در روستاها و شهرهای حوزه انتخابیه خود 25 هزار پرس غذا توزیع کردند و بیش از 30 میلیون تومان برای فیلم و عکس هزینه کردند.

از آنجا که درآمد یا همان حقوق نمایندگی یک حقوق متعارف و نه چندان بالاست (حدود سه میلیون و 500 هزار تومان) به نظر  می رسد افراد برای ورود به مجلس ایده های متفاوتی دارند البته این ایده ها و  جذابیت ها در سه بخش سیاسی، خدمت به مردم و به دست آوردن موقعیت اجتماعی و حتی مالی خلاصه می شود.

 در نهایت جای این سوالها باقی است که وقتی مردم متوجه می شوند که کاندیدایی می خواهد در انتخابات شرکت کند ، اولین سوالی که می کنند این است که چه ميزان پول برای هزينه در تبلیغات در نظر گرفته ای؟ این سوال به معنی این است که بدون هزینه کردن تبلیغات نمی توان وارد ميدان كارزار انتخابات شد.

تجربه نيز نشان داده است كه كانديدايي كه بدون تبليغات موثر به ميدان آمده است، در انتخاب ناكام بوده است. حال سوال دوم اين است كه واقعا اين هزينه تبليغات ميليوني و ميلياردي از كجا تامين مي شود. (براي چه اين همه هزينه مي كند براي خدمت به مردم؟) - هزينه ها را به صورت قرض از اين و آن تامين مي كند. (به چه منظور خودش را گرفتار قرض مي كند براي مردم؟) -از طريق لابي گري و بده بستان با احزاب و يا افراد ذي نفوذ تأمين مي كند. (آيا احزاب بدون هيچ چشمداشتي اين مبلغ را او به پرداخت مي كنند؟) - با سو استفاده از موقعيت و مسئوليتي كه دارد، از بيت المال تامين مي كند. (كسي كه از بيت المال خرج كند ايا مدافع حقوق مردم خواهد بود؟) - با ائتلاف با ديگران تقسيم مي كنند. (آيا اين ائتلاف بدون هيچ قرار و مداري صورت مي گيرد؟) - با حداقل امكانات و تبليغاتي ساده و بدون ائتلاف با ديگران و به صورت مستقل وارد انتخابات مي شود. به جز گروه آخر بقيه گروه ها در طول مدت چهار سال نمايندگي خود به نحوي درگير تامين هزينه هاي انتخاباتي هستند و فرصتي براي خدمت رساني به مردم پيدا نخواهد كرد. بنابر اين اگر قرار باشد كسي بعد از انتخاب شدن بدون نگراني و دغدغه تامين هزينه انتخاباتي خودش خدمتي به مردم ارائه دهد، همان گروه ساده و مستقل آخر است.

انتهای پیام/