انتخابات یا ایستگاه تفکر !

امروزه که ایام انتخاب کردن وانتخاب شدن می باشد افراد متعددی خود را در معرض انتخاب مردم گذاشته اند و می خواهند ما آنها را انتخاب کنیم و سرنوشت خود و آیندگانمان را به دست آنها بسپاریم.

به گزارش خبرنگار به نقل از آران مغان، انتخابات،جمع کلمه انتخاب به معنای گزیدن یک شیئ یا یک فرد ازمیان چندین شیئ ویا افراد می باشد. جایی که انتخابات هست یعنی اختیار وجود دارد فرد مختار است از میان جمعی یکی را انتخاب کند به معنای بهتر انسان آزادی دارد و آزاد است که هر آنچه به میل و اراده او نزدیک و یا صواب است آن را انتخاب کند. در چنین شرایطی انسان مسئولیت امری را می پذیرد که خود آنرا بر گزیده است.

پس اگر مایک نفر را از میان خودمان برای امر مهمی بر می گزینیم بایستی تمامی شرایط لازم را در نظر بگیریم، انتخاب یک فرد از میان افراد مختلف بعنوان نماینده یک جمع، یا گروه و یا یک منطقه که از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و دامنه وسیعی از نیازهای اجتماعی و سرنوشت سیاسی آن جمع و یا جامعه را رقم میزند از حساسیت بسیار بالایی برخوردار می باشد.

اگر در انتخابات اجتماعی سیاسی خطا کنیم، این خطا به سادگی قابل جبران نمیباشد چه بسا با این انتخاب اشتباه، نسل های آینده را بامشکل مواجه ساخته ایم. لذا انتخابات مسئولیت سنگینی را بر عهده انتخاب کنندگان می گذارد.

مردم بعنوان انتخابگر بایستی اهمیت اختیار و آزادی خود را بخوبی درک کرده وارزش این نعمت الهی را که قانون اساسی نظام درید قدرت آنان قرار داده است، بدانند و آن را به ارزانی از دست ندهند. در این شرایط ما اگر حسابگر خوبی باشیم یقینا باید بدانیم که مسئولیت انتخاب کنندگان بسیار بالاتر از انتخاب شونده می باشد.

چنانچه در طول چندین سال گذشته ما اهمیت این مسئله را به عینه دیده ایم و با جان ودل و با گوشت و پوست و استخوانمان درک کرده ایم. وضعیتی که ما شاهد آن هستیم محصول امروز و دیروزنیست بلکه نتیجه انتخابهایی است که در طول سالیان گذشته انجام داده ایم.

در اینجا نمی خواهیم آن نتایج خسران بار را بازخوانی کنیم و نمک روی زخم مان بپاشیم، آنچه عیان است چه حاجت به بیان است، چه در بعد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، ملی و منطقه ای دچار فرسودگی های مزمنی شده ایم که رهایی از آن عزم و اراده ملی می خواهد و آن عزم و اراده نیازمند تحول و تغییر از درون است که آن را من و تو بایستی با هم در خود ایجاد کنیم.

تغییر از درون ذهن و فکر و اندیشه و قلب مردم بایستی آغاز شود، تغییر نگرش یک امر درونی و ذهنی است ما بایستی یک پالایش ذهنی و فکری در خود ایجاد کنیم. یعنی یک لحظه ایستادن و فکر کردن به گذشته و آینده، چه کار کرده ایم و چه شده ایم؟ از این پس چه کار کنیم و چه بشویم؟ این یعنی تغییر، همانگونه که خداوند حکیم ما را به تغییر و اصلاح امور فرمان میدهد.

ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما به انفسهم، خداوند حال هیچ قومی را تغییر نمیدهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند. این آیه شریفه به ما میگوید تا مردم نخواهند هیچ تغییری در حال آنها حاصل نخواهد شد.

پس ما بایستی به نیروی درونی خود متکی باشیم، منتظر معجزه ماندن کار انسانهای جاهل و ناتوان است همچنین از آیه شریفه استنباط می شود که انسان دارای اراده و اختیار آفریده شده است، چنانچه در آیه 3 سوره الانسان میفرماید: انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا، راه را به او نشان دادیم یا سپاسگزار باشد یا ناسپاس.

کسی که دارای اراده و اختیاراست و آزاد آفریده شده، راه را هم به او نشان داده اند با میل و اراده خود میتواند انتخاب کند. و یا در سوره بقره آیه ۲۵۶می فرماید: لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی…در دین هیچ اجباری نیست راه و بیراهه بخوبی آشکار شده است…خداوند بزرگ این همه بر اراده و اختیار انسان در تعیین سرنوشت خود تاکید میکند، پس ما انسانها چرا از این اراده و اختیار خود استفاده درستی نکنیم؟ اگر درست ترین، بهترین و صحیح ترین راه را برگزینیم مطلوب ترین نتیجه از آن حاصل خواهدشد.

امروزه که ایام انتخاب کردن و انتخاب شدن می باشد افراد متعددی خود را در معرض انتخاب مردم گذاشته اند و میخواهند ما آنها را انتخاب کنیم و سرنوشت خود و آیندگانمان را به دست آنها بسپاریم. این یعنی ایستگاه تفکر، آقایون اجازه فکر کردن به مردم بدهند!! مردم تاکنون با سرنوشت خود چه بازیها که نکرده اند؟ و چه نتایج نامطلوبی که ندیده اند؟

ولی امروز بازی با سرنوشت را باید تمام کرد. چشم بسته نباید راه رفت، یک لحظه توقف و ایستادن و فکر کردن لازم است، به ویژه نسل جوان و تحصیل کرده جامعه ما فکر و اندیشه را به کار گیرند، عیار داوطلبان را به خوبی بسنجند و کسی را که میخواهند انتخاب کنند محک بزنند و کسی را انتخاب کنند که برای تغییر و اصلاح امور مردم در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نهایت تلاش خود را به کار گیرد و خود را وقف خدمت به مردم نموده از ثروت اندوزی و قوم و خویش گرایی و خودمحوری دوری نماید.

کسی که دارای برنامه است، استراتژی مشخص و معینی دارد، کشور، استان و منطقه را به خوبی میشناسد و پتانسیل های همه را میداند، قدرت چانه زنی با دولتمردان را دارا باشد، از قدرت جاذبه و دافعه بجا برخوردار بوده و با جاذبه حداکثری و دافعه حداقلی بتواند از میان مسائل سر دربیاورد، چنین منتخبی می تواند راه گشای مسائل ملی و منطقه ای شود.

علی دشتی کارشناس ارشد مدیریت و فعال سیاسی

انتهای پیام/