مفسد اقتصادی یا شهردار دولت سازندگی

اصلاح طلبان نیز مثل سایر گروه ها و دسته ها به دنبال این هستند تا پیروز میدان انتخابات اسفند باشند برای همین از مدت ها پیش فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کرده اند.

به گزارش به نقل ازدانا، با دیدن بخش هایی از فیلم دادگاه کرباسچی شهردار تهران که در دهه ۷۰ یکی از جنجالی ترین پرونده های مفاسد اقتصادی کشور به شمار می رفت به خصوص قسمت هایی از صحبت های وی در مورد خاطراتش از سخنان حضرت امام (ره) و یا جملات و کلماتی که در آن از نهج البلاغه شاهد مثال می آورد بیش از هر بخش دیگری از دادگاه وی خاطرات سریالی را که در همان زمان از صدا و سیمای ایران به نام پروانه ها می نویسند پخش می شد برایم زنده کرد.

سریالی با مضمون نزدیک شدن به زندگی و سلوک امیرمومنان با کلیشه های متاسفانه پیش پافتاده ای که از زندگی دینی تنها ظاهر و چهره ای ساده و عوام فریب را به تصویر می کشید.

شاید در نگاه اول مقایسه دادگاه کرباسچی با صحنه های محاکمه در سریال پروانه ها می نویسند به نظر ساده انگارانه برسد اما سکانس هایی در این سریال بسیار شبیه آنچه که در دادگاه کرباسچی به خصوص بخش هایی که در فیلم منتشر شده وی در فضای مجازی است وجود دارد.

در همان دهه ۷۰ که اوج طرح های سازندگی و ساخت و سازهای دولت به ویژه در کلان شهر تهران بود بسیاری از اتوبان ها و بزرگراه ها و برج هایی که اکنون شهروندان تهرانی در حال استفاده از آن هستند در همان سال ها پی ریزی و ساخته شد و به اذعان کرباسچی شهردار آن زمان تهران امضای و مهر وی پای بسیاری از آن طرح ها وجود دارد.

طرح هایی که باز به اعتراف خود وی از بخشی از مردم تهران خرج بخش دیگری از آن شده است. و متاسفانه این روایت همیشگی و غمناک چرخ های توسعه است که همواره صدای خرد شدن استخوان ضعیف ترین ها بین چرخ دنده های آن به گوش می رسد.
حکایت خانواده ها و اقشاری که در طرح های توسعه ای شهردار تهران و دولت سازندگی خاکسترنشین شدند.

هرچند که امروز همین افراد در مرکز فعالیت های انتخاباتی جناح های رنگین قرار دارند و گویی هر آنچه که از دادگاه های دهه ۷۰ آنها دیده شده خواب و خیالی بیش نبوده است، اما حکایت خانواده هایی که در اوج مظلومیت مجبور به ترک و در نهایت تخریب منازل خود در گیر و دار ساخت پل های روگذر و اتوبان های با مارک کرباسچی شدند هم چنان واقعیت زندگی ها و سرنوشت هایی است که در دولت سازندگی و در زمان شهرداری کرباسچی کوخ نشین شده اند.

آری توسعه و پیشرفتی که این آقایان همواره از آن دم می زنند و قطار سرمایه دارانی که همواره پشت سر این گونه افکار وجود دارد نتیجه اش می شود له و خرد شدن قشرهایی از جامعه که همیشه بارهای سنگین توسعه بدون عدالت را به دوش کشیده اند.

و به واقع آیا آنچه که کرباسچی از تفکر و راه امام در دادگاه دهه ۷۰ خود از آن دم می زند و چیزی که از آن به نام خرج نکردن از نام نظام اسم می برد همین است؟!
ایشان در دادگاه خود از کار و پیشرفت و ساخت و سازندگی کشور می گوید فارغ از این که این سیاست با همه رنگ و لعاب زیبا و فریبنده خود چهره زشت منظری به نام فقر، بی عدالتی و اجحاف را در پی خواهد داشت.

همان افرادی که دهه ۷۰ و دولت دهه ۷۰ را دهه و دولت سازندگی نام گذاری کردند ای کاش نگاهی به پشت سر خود بیاندازند تا به غیر از پل ها، اتوبان ها و بزرگراه ها آثار دیگر نقشه ها و پروژه های توسعه طلبانه خود را هم ببینند.

آثاری که تنها یکی از شواهد مثال آن امروز افزایش کارتون خواب ها و تعداد پناه گاه های شبانه در تهران است.

درست است که اصلاح طلبان نیز مانند سایر گروه ها و دسته ها به دنبال این هستند تا پیروز میدان انتخابات اسفند باشند و برای همین از مدت ها پیش فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کرده اند و به دنبال دادن لیست انتخاباتی هستند اما علامت سوال بزرگ این است که چرا باید لیست اصلاح طلبان را یکی از بزرگترین مفسدان اقتصادی بعد از انقلاب ببندد؟

مفسدین اقتصادی دیروز که امروز در مرکز فعالیت‌های انتخاباتی جناح های رنگین قرار دارند به خوبی شناسنامه و برند این جناح ها محسوب می شوند و نمره ای که مردم نجیب ایران به کارنامه آن دیروزی ها داده اند امروز نیز پای کارنامه آنها دیده می شود.

انتهای پیام/