معيارهاي نامزد اصلح‎

هزینه کرد و خرج های زیاد انتخاباتی نامزدها مصداق بارز فساد قلمداد مي شود و هر نامزدی که پول زیاد خرج می کند باید به آن شک کرد و به طور حتم نباید به او رای داد.

به گزارش ، در جمهوری اسلامی ایران، شاخصه‌های ارزشی متعددی برای گزینش کاندیداهای برتر در انتخابات مختلف وجود دارد که بخشی از آنها جنبه قانونی و رسمی دارد و متناسب با ارزش‌های حاکم بر جوامع، در سایر کشورهای جهان نیز متداول است و برخی از آنها در ردیف مواردی قرار دارد که به شکل عرفی و اجتماعی و در قالب قوانین نانوشته، وضع شده و مختص جامعه اسلامی و بعضاً ایرانی است.

به عنوان مثال؛ در فرهنگ عمومی ایران اسلامی، سیادت و انتساب به خاندان عصمت و طهارت یک افتخار است، طلبگی و در کسوت روحانی بودن یک ارزش محسوب می‌شود، قرار داشتن در ردیف نام‌آوران و قهرمانان ملی به‌ خصوص دانشمندان،نخبگان علمی،قهرمانان ورزشی و چهره‌های شاخص هنری،محبوبیت و اقبال عمومی را به همراه دارد، خوشرویی و خوش‌چهرگی یک مزیت نسبی است. همانند سایر کشورها، برخورداری از تحصیلات عالی یک معیار مهم در انتخاب افراد به حساب می‌آید.

علاوه بر این موارد گاهی نسبت‌های فامیلی نیز معیار انتخاب تلقی می‌شود و یا حرمت نان و نمکی که از دیگران خورده‌ایم مبنای انتخاب ما قرار می‌گیرد، بی‌شک تمام این موارد نکات مثبتی هستند که می‌توانند در تصمیم‌گیری برای انتخاب فرد مورد نظر به ما کمک کنند، اما در نظر گرفتن این ویژگی‌ها؛ آنگاه صحیح، ارزشمند و توام با تأثیرگذاری مطلوب است، که با تعهد و تخصص متناسب با موضوعِ انتخاب ما همراه باشد.

به عبارت دیگر؛ هیچ ‌یک از موارد فوق نمی‌تواند به تنهایی ملاک انتخاب افراد باشد، مگر این‌ که اصل شایسته ‌سالاری مورد توجه قرار گیرد و فرد منتخب و متصف به ویژگی‌ها و صفات مورد اشاره، به شکل واقعی بتواند در جایگاه مسئولیتی خود، نقش و وظایف خویش در قبال مردم و کشور را به درستی ایفا كند، در غیر این‌صورت، نه تنها رأی دادن به این‌گونه افراد توجیه منطقی نداشته و نتیجه موردنظر را عاید نمی‌کند، بلکه در درازمدت و حتی در کوتاه‌مدت برای جامعه و حتی فرد انتخاب کننده زیانبار خواهد بود.

اما انتخاب افراد وقتی با خسارت مضاعف همراه است که وعده و وعید کاندیداهای فرصت‌طلبی که با اتکاء به دارائی‌های بعضاً نامشروع خود و یا دیگران، قصد فریب مردم را دارند، مبنا و معیار انتخاب ما قرار می‌گیرد، کسانی که برای سوء‌استفاده از موقعیت احتمالی خود در آینده، کیسه دوخته‌اند و حاضرند منافع و مصالح کشور و ملت را فدای اهداف و منافع حزبی و جناحی و به‌ ویژه اهداف و منافع فردی و شخصی خویش كنند.

تردیدی وجود ندارد کسی که برای انتخاب شدن؛ به ناحق و یا حتی به‌ حق، رقبای خود را تخریب می‌کند و یا میلیون‌ها و بلکه میلیاردها تومان صرف هزینه‌های تبلیغاتی مانند؛ شام و ناهار و اعطای هدایا و برگزاری مراسم نامتعارف می‌کند و یا با دادن وعده‌های ناممکن و خارج از حیطه اختیاراتِ موقعیت و مَنصب احتمالی خود در آینده، شعور مردم را به سُخره گرفته و مورد اهانت قرار می‌دهد، تنها به دنبال کسب حقوق محدود موقعیت آتی خود نیست، بلکه قطعاً بهره بردن از موقعیت اداری و اجتماعی جدید برای کسب منافع اقتصادی و سیاسی را هدف قرار داده و لذا چنین فردی به هیچ‌وجه شایستگی نمایندگی مردم در هیچ سطح و جایگاهی را ندارد.

به عبارتي ديگر، هزینه کرد و خرج های زیاد انتخاباتی نامزدها مصداق بارز فساد و 'تجارت نفوذ' قلمداد مي شود و هر نامزدی که پول زیاد خرج می کند باید به آن شک کرد و به طور حتم نباید به او رای داد چرا كه چنين فردي در صورت پیروزی و انتخاب به عنوان نماینده مجلس با استفاده از قدرت نفوذ در اندیشه جبران کسری ها و خرج های فراوان دوران رقابت خود در انتخابات است.

"وكيل الدوله" شدن از گذشته هاي دور تاكنون آفت جدي پارلمان در ايران بوده و هست؛نمايندگاني با اين ويژگي جز اين كه مواجب بگير، حلقه به گوش و مجري سياست هاي دولت هستند هيچ خاصيتي براي مردم ندارند و لذاست كه نبايد افرادي با اين خصايص به مجلس راه پيدا كنند.

نماينده مطلوب الزاماً آن كسي نيست كه به قول معروف آن قدر "مثبت " باشد كه در مجلس گوشه نشيني اختيار كرده و حتي توان اين را نداشته باشد درمقام انجام وظايف نمايندگي و براي دفاع از حقوق ملت و حوزه انتخابيه خود، نطق كرده و از مكانيزم هاي نظارتي استفاده كند؛ چنين نماينده اي نه تنها فايده اي براي استان اردبيل ندارد بلكه خود عامل عقب ماندگي بيش از پيش استان مي شود، پس بايد سراغ كسي رفت كه صداي رسا و مطالبه گر جدي مردم باشد نه اين كه "لكنت زبان" بگيرد و فرصت چهارساله را زايل كند.

تدين و تعبد، علم و تخصص، وفاداري به مردم و تلاش براي رضايت آنان، داشتن شجاعت، عدم استفاده از بيت المال ذر تبليغات، اسراف نكردن در تبليغات، آشنايي با فقر و برخورداري از روحيه كوخ نشيني، عدم همنشيني با ثروتمندان و قدرتمندان،برخورداري از اخلاق اسلامي و راستگويي هم از جمله معيارهايي است كه از ديدگاه حضرت امام خميني(ره) بايد در انتخاب نامزد اصلح ملاك قرار گيرد و لذاست كه هر نامزدي فاقد ويژگيهاي برشمرده باشد نبايد به او راي داد.

از ديدگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی هم از جمله ملاك هاي انتخاب اصلح اين است كه نامزد انتخابات، تعهد، تدین و تخصص داشته، وعده های غیر عملی ندهد،به اسلام، انقلاب ونظام و قانون اساسي پايبند بوده و از فساد و خيانت به دور باشد.

علي اكبر روح نواز

انتهای پیام/