روایتی از هواپیماربایی منافقین

 

 

 

 

تیر ۱۳۶۲ (۷ ژوئیه) هواپیما جمبوجت- بوئینگ ۷۴۷- مسیر شیراز تهران به وسیله یک تیم مسلح از گروه تروریستی منافقین ربوده شد و پس از خروج از آسمان ایران در فرودگاه اورلی پاریس به زمین نشست.

شرح واقعه به روایت آقای فیلیپ افسر ژاندارمری ناسیونال

«ساعت ۶ خبردار شدیم که هواپیما ساعت ۸:۱۵ به فرودگاه اورلی می رسد. فوری اقدام کردیم وبه تمام افراد گفتیم که ۵ تروریست هستند و ۱۸۰ گروگان دارند. با این وجود سایر پروازها در اورلی قطع نشد ولی ۲۰۰ متر اطراف هواپیما خالی بود. ساعت ۱۰ صبح خلبان برای مداوای ۴ نفر از مسافرین یک آمبولانس خواست، حوالی ظهر از ما خواستند که وارد هواپیما شویم. تروریست ها با چند اسلحه اتوماتیک مثل کلاشینکف در را باز کردند».

خلبان خطاب به برج مراقبت فرودگاه اورلی:

از طرف ربایندگان، ما مورد تهدید واقع  شده ایم. اگر به خواسته هایشان جواب داده نشود من را می کشند یا هواپیما را منفجر می کنند.

افراد تیم تروریستی که کنترل هواپیما و مسافرین را بر عهده داشتند عبارت بودند از : احمد صالحی که دوستانش با نام احسان او را صدا می کردند و فرماندهی سایرین را برعهده داشت. داریوش دهقان(مهران) رضا محرمی(طوفان) محمد حسین حامد (نسیم) مظفر مرادی (بیژن).

احسان (صالحی) خطاب به برج مراقبت ساعت ۳۰ : ۱۳:

اگر تا ۱۰ دقیقه دیگر ارتباط تلفنی با مسعود (رجوی) نداشته باشیم یک عمل خیلی مهم علیه هواپیما انجام می دهیم.

برج مراقبت از صالحی درخواست مهلت می کند.

احسان فرمانده تروریست ها ساعت ۲ بعد از ظهر:

اگر ساعت ۲:۵۰ آقای رجوی نیاید هر چه اتفاق بیفتد و هر چه ما انجام بدهیم مسئول آن دولت فرانسه خواهد بود.   احسان ساعت ۱۴:۳۷: فقط ۱۳ دقیقه باقی مانده است، اگر رجوی نیامده باشد در خواست می کنیم که هواپیمای ما جلوی ترمینال بیاید و پس از آن هر چه انجام شد مسئول آن دولت فرانسه است و تکرار می کنم هر عمل خشونت آمیز از طرف ما به گردن دولت فرانسه است.

برج مراقبت تقاضای مهلت می کند.

احسان: این مهلت را به شما می دهم ولی بدانید آنچه ما الان انجام خواهیم داد به ضرر کامل دولت فرانسه خواهد بود و یادآوری می کنم این آخرین مهلت است.

مسعود رجوی با هواپیماربایان صحبت می کند

مسعود رجوی فرمانده تروریست ها درون برج مراقبت توانست نظر مقامات را برای برخورد ملایم با تیم رباینده هواپیما جلب کند، اما به وی اجازه برخورد با مسافرین داده نشد. همچنین از اینکه بتواند با افراد تیمش گفتگو کند ممانعت به عمل آمد. پس از این توافق رجوی توسط بی سیم برج مراقبت با صالحی (احسان) گفتگو کرد.

رجوی: آیا شما به سازمان مجاهدین اعتماد ندارید؟

احسان: چرا.

رجوی: چرا دارید من را اذیت می کنید آیا من رهبر شما نیستم. مگر نشنیدید چه گفتم؟

احسان: چرا شما هستید.

رجوی: پس هر چه می گویم اطاعت کنید.

احسان: ممکن است فرمانده که ما همدیگر را ببینیم.

رجوی: وقتی دستور دادم چیزهایی را که باید عمل کنید.

احسان: چشم. انجام می دهیم.

رجوی: اول درهای هواپیما را باز کنید تا همه مسافرین بیرون بیایند.

احسان: چشم انجام می دهیم.

رجوی: با آرامش و نظم همه را انجام دهید. وقتی آخرین مسافر بیرون آمد منتظر دستور بعدی باشید.

احسان: بسیار خوب.

رجوی: بعداً حرف های دیگری خواهم زد. هر چه گفتم انجام دهید.

آقای مونترو معاون ژاندارمری ناسیونال:

وقتی وارد هواپیما شدیم دست روی سر بودیم یکی از آنان نزدیک شد اسلحه خود را به دست دیگری داد و دست ما را فشرد.

داریوش دهقان (مهران) از اعضای تیم رباینده هواپیما هدف عملیات هواپیما ربایی را چنین بیان می کند: این کار می توانست نظر جهان را بار دیگر به ایران جلب کند.

۲۱ تیر ۱۳۶۳ دادگاه ربایندگان هواپیما در شهر کرتی فرانسه برگزار می شود. در ابتدا مجاهدین سعی داشتند تا با گفتگو با مسافرین در فرودگاه در مقابل خبرنگاران آنان را وادار به اظهاراتی بر ضددولت ایران نمایند. درخواست بعدی آنان قرار گرفتن ربایندگان در کنار رجوی برای برگزاری یک آکسیون تبلیغاتی جهت مطرح نمودن مجاهدین بود. هر دو این درخواست ها ازسوی مقامات فرانسوی رد شد. اما مجاهدین مصمم گردیدند تا دادگاه را به یک صحنه علیه دولت ایران و تبلیغ پیرامون گروه تبدیل کنند.

اظهارات ژرار ژان (دادستان دادگاه):

وسایل نقلیه سریعاً پیشرفت می کنند . بهای این ترقی و پیشرفت وسائل نقلیه هوایی، پیشرفت هواپیما ربایی نیست که رسانه های گروهی از آن کم و بیش تغذیه می کنند. جریانی که یک سال قبل در اورلی اتفاق افتاد یکی از این حوادث است که بسیار نگران کننده است. با توجه به توضیحات شهود یکی از هواپیماهای ایران که بطور غیر مترقبه وارد اورلی شد و قبلاً آسمان کشورهای دیگر را پیموده بود به زور به وسیله ۵ نفر مسلح (رضا محرمی، صالحی، حامد، مرادی و دهقان) به پاریس آورده شد. آنها باید جوابگوی عمل خودشان باشند. مقامات فرانسوی می دانستند که شب قبل این هواپیما به طرف پاریس حرکت کرده و می دانستند که  ۱۸۵نفر نیز در کویت آزاد شده بودند. بخاطر مسائل بشر دوستانه، فرانسه اجازه نشستن هواپیمایی را که در واقع یک نوع شانتاژ می باشد قبول کرد. روی جزئیاتی که به خوبی می دانید تکیه نمی کنم. ولی  می دانید که برای کنترل کردن هواپیما، دو نفر از آنها مسلح وارد کابین شدند و گفتند که هر گونه مقاومتی از طرف آنها به منفجر کردن هواپیما ختم خواهد شد. بدیهی است که مسافرین و خلبانان دیگر نمی توانستند مقاومت کنند. به این ترتیب این ۵ نفر با اطمینان خاطر از تاثیر تهدیداتشان می توانستند نقشه خود را عملی کنند. بخاطر بیاورید که یکی از اینها گفت که این نوع هواپیما را نمی خواستند بربایند لذا کاملاً مصمم بودند برای هر نوع هواپیما ربایی. طی ۸ ساعت مذاکره هیچ تغییری در نظریاتشان ایجاد نشد، سپس سلاح هایی را که در انبار هواپیما بود بدست آوردند و قدرت خود را تقویت کردند. بعد رجوی را خواستند. او در ۷۰ کیلومتری پاریس بود و با هلیکوپتر آمد. همه این کارها از قبیل خرید اسلحه را بدون تأسف و با عزم جدی انجام دادند. تقسیم کار را قبلاً انجام داده بودند. اگر کمترین مقاومتی می دیدند از سلاح هایشان بدون تردید استفاده می کردند. دو چاقوی خطرناک و دو اسلحه را دیدید؟ آنها مصمم بودند نقشه خود را عملی کنند و نمی شود برای آن حدودی قائل شد.

هیچ موضوعی نباید وسیله تهدید زندگی افراد بی گناه شود . قانون ۱۰ سال برایشان زندان تقاضا می کند. سازمان ملل اینگونه اعمال را صریحاً محکوم می کند. ما باید بطور عینی توجه به حمایت از امنیت هواپیماها و فرودگاه­ها نیز داشته باشیم. در فرودگاه اورلی با ترافیک رفت و آمدها رسیدن غیر مترقبه هواپیمایی با این ابعاد، همه چیز را به هم می زند. بنابراین من عمل آنها را مخالف عقل و قواعد داخلی (فرانسه) و بین المللی می دانم . اطلاعات ما در مورد متهمین نباید فقط بوسیله خودشان داده شود. هیچکدام اختلال روانی ندارند و با اختیار کامل این عمل را انجام داده اند و بنابراین متوجه مسئولیتشان بوده و از این لحاظ محکوم‌اند. دادگاه روزهای ۲۰،۲۱،۲۲ تیر به مدت سه روز جریان داشت. مطابق قوانین فرانسه (دادگاه) می توانست متهمین را به ۵ تا ۱۰ سال زندان محکوم سازد. اما رآی هیئت منصفه را مبنی بر شرایط مخففه پذیرفت. افراد تیم رباینده هر کدام به سه سال حبس محکوم شدند اما تنها نصف آن (۵/۱سال) قطعی شد. چهار ماه نیز بر اساس آئین نامه زندان بخشیده شد! به آنان پناهندگی کشور فرانسه اعطاء گردید و نهایتاً به پایگاه تروریست­ها در عراق منتقل شدند.