دوگانه سازي انتخابات

تاکتیک دوگانه سازی انتخابات، هر چند به اهداف مقطعی دست يافته اما هیچ وقت فراگیر نبوده است چرا که اين شيوه در سايه سنگين ارتقاي بينش سياسي عمومي منسوخ شده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی، مرحله دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی همزمان با 54 حوزه انتخابیه، دهم اردیبهشت جاری در دو حوزه انتخابیه اردبیل و پارساباد مغان برای تکمیل 7 کرسی نشین بهارستان از استان اردبیل برگزار می شود؛ خصیصه بارز مرحله نخست این انتخابات در استان، حضور مستقل اکثریت نامزدها و پرهیز آنان از انتساب به احزاب،گروهها و جناح های سیاسی بود که البته در روزهای منتهی به رای گیری، این فضا با تاکتیک دوقطبی سازی از سوي بازيگران سياسي مورد خدشه واقع شد.

تاکتیکی که اغلب از سوی ردصلاحیت شدگان و ناکامان عبور از فیلتر شورای نگهبان و برخی تندورهای جریانات سیاسی با جدیت پیگیری شد تا به هر قیمت ممکن و با بیانیه های انتخاباتی دقیقه 90، با مقابل هم گذاشتن برخی رقباي فاقد وابستگي هاي تشكيلاتي و حزبي،نتیجه انتخابات به نفع نامزد موردنظر و تصادفی و با هدف وامدار كردن او، تغییر یابد.

هر چند برخی‌ها، تاکتیک قطبی سازی انتخابات را با هدف تحقق مشارکت حداکثری و داغ کردن تنور انتخابات توجیه می کنند اما این شیوه مبتنی بر الگوهای هیجانی به غیر از آفت ها،انحرافات و آسیب های فراوان در فرایند انتخابات(گسست اجتماعی، منازعات و تشنج های انتخاباتی)، زمینه حضور و محوریت و میدان داری افراطیون را فراهم کرده و فرصت تصمیم و اصلح گزینی را از توده های مردم تحدید و سلب می کند و نهایتاً منجر به انتخاب کسانی می شود که نانوشته وکالت از مردم را توکیل کرده و به نام موكلين، براي جريانات سياسي نمايندگي كنند!

ناگفته پیداست که مدافعان و طراحان دوقطبی سازی های غیر واقعی بیش از آنکه برنامه ای برای اداره کشور داشته باشند، بر رویکرد نفی و نقد قطب مقابل تأکید دارند و لذاستکه با عقاید و رفتارهای خود زمینه تخریب نامزدها و آلوده شدن فضای انتخابات را سبب مي شوند.

از طرفی برخی بازیگران سیاسی، حیات و دوام و قوام خود را در قطبی سازی رقابت های انتخاباتی می بینند. این جریان های افراطی رمز فعال شدن پایگاه اجتماعی خود را در همین دوگانه سازی یافته اند، چرا که امید دارند تا به جای داشتن برنامه ای مشخص، با تخریب رقیب به بسیج نیروها دست یازند.قطبی سازی، به ویژه آنگاه که با واقعیت ها و ضرورت های اجتماعی همخوان نباشد و بدون آنکه مبتنی بر چارچوب و منشوری مدون باشد و براساس منافع ملی و اخلاق سیاسی طرح ریزی نشده باشد و مادامی که بازیگران عرصه سیاسی، خود را ملزم به قواعد بازی و رقابت دوقطبی انتخاباتی ندانند، می تواند به بازی خطرناکی تبدیل شود و پیامدهای منفی را به همراه داشته باشد.

اخبار تائید شده حکایت از آن دارد که در حوزه انتخابیه اردبیل،نیر نمین و سرعین از هم اکنون دوقطبی اصلاح طلب و اصولگرا تئوریزه شده و بازیگران قصد دارند دو رقیب انتخابات را نماينده دو جريان اصلاح طلب و اصولگرا به تصویر بکشند و با استفاده از تاکتیک خود، براي به كرسي نشاندن نامزد موردنظر،نامزد رقیب را آماج تندترین تخریبها قرار دهند؛ عنصری که تا دقیقه نود در مهلت تبلیغات انتخاباتی، خود را مستقل معرفی می کرد اما با یک چرخش 180 درجه ای، خود را نماینده یک جریان سیاسی می داند تا از سر حادثه و اتفاق هم که شده، توفیق کسوت نمایندگی با حق توکیل را داشته باشد.

در حوزه انتخابیه پارس اباد و بیله سوار هم بازیگران سیاسی، دو قطبی انتخاباتی را این بار با چاشنی "بومی" و "غیربومی" نهادینه کرده و این طور عنوان می کنند که جبر تاریخ انتخابات در این حوزه که اغلب متاثر از عصبیت های قبیله ای است ناگزیر، انتخاب نامزد بومی را الزام مي كند و هر تصمیم جز این ذنب لایغفر بوده و مغایر با اصلح گزینی است.

مرور تاریخ انتخابات در ایران بيانگر آن است که تاکتیک دوگانه سازی انتخابات، هر چند به اهداف مقطعی دست يافته اما هیچ وقت فراگیر نبوده است چرا که اين شيوه در سايه سنگين ارتقاي بينش سياسي عمومي منسوخ شده و در اين شرايط نسخه اي موثر و كارساز نيست.

*علی اکبر روح نواز-روزنامه نگار

انتهای پیام/