گرد و خاک برای "هیچ"!

این روزها با یک ساله شدن توافق برجام دولتی ها، برخی از افراد وابسته این توافق را راه رسیدن به اقتصادی نوین و حل مشکلات تورم، بیکاری و رکود عنوان میکنند درحالی که با کمی تامل و با ارائه مستندات مربوط به نقش برجام در زندگی روزمره مردم می توان این اعتقاد که

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی به نقل از کوثرخبر، روز جمع بندی (Finalisation Day) متن تفاهم نامه؛ روز سه شنبه 23 تیر ماه روزی که وزیران هفت کشور با حضور در مقر سازمان ملل در وین رسما اعلام کردند بر سر متن به توافق رسیده‌اند و قصد دارند آن را اجرایی کنند.

روزی که مردم کشورمان در کوچه و خیابان خوشحالی خود را در گفتگوهایشان و در اعمالشان لمس می کردند به امید آنکه تحریم ها برداشته شود، بیکاری ریشه کن شود و رکود و تورم به حد نسبی خود برسد؛ اما چندی نگذشت که بافته های نه تنها مسئولین بلکه مردم نیز پنبه شد و آمریکا و همپیمانانش که به بد عهدی مشهور است نه تنها به تعهد خود عمل نکرند بلکه شخصیت های نظامی و دولتی و همچنین شرکت ها و کارخانه های ایران اسلامی را چند باره تحریم کرند.

این اقدام کشورهای 1+5 که چندان هم غیر منتظره نبود باعث شد تا وضعیت موجود کسب و کار، تحریمها و ... در ایران اسلامی به وفور و به عینه لمس شود و بدترین دوران را برای مردم کشور به ارمغان بیاورد.

در ادامه این تحرکات سیاسی اقتصادی ایران و 1+5، وضعیت موجود کسانی که سنگ برجام را به سینه میزدند مصداق ضرب المثل" زهی خیال باطل " شد؛ چرا که علی رغم تلاش تیم مذاکره کننده ایرانی و در مقابل آنها بد عهدی طرف مقابل " تقریباَ هیچ " برای ایران اسلامی و مردم نجیب رقم خورد و این چیزی جز حقیقت نیست.

حال یک سال از امضا توافق نامه برجام می گذرد و همانطور که اشاره شد با امضا شدن این توافق نامه بسیاری از مردم و اقشار مختلف جامعه چشم امید به رونق شرایط اقتصادی کشور دوخته بودند و منتظر تغییر در بازار اقتصادی کشور بودند؛ اما با گذشت نزدیک به یک سال از امضا این توافق نامه هیچ اتفاقی نه تنها  در بازار اقتصادی کشور و به تبع آن در استانها و شهرستان ها رخ نداد بلکه باعث کمرنگ شدن امید مردم برتحول شرایط اقتصادی و کاهش سطح رفاه عمومی و معیشت اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه شد.

متاسفانه سیاست های اقتصادی دولت نتوانست گره ای از مشکلات اقتصادی مردم کم درآمد و ضعیف جامعه حل نماید؛ خروج سانتریفیوژ ها، بازرسی از اماکن هسته ای ایران، کنترل راکتورهای هسته ای و همچنین اورانیوم غنی سازی شده، پلمپ آب سنگین اراک، تشدید تحریمها، وضعیت نابسامان اقتصاد کشور، ترور شخصیت ها، هجوم مجازی و ماهواره ای به فرهنگ غنی اسلامی، خیانت های برخی از شخصیت های داخل کشوری، رشد رکود و تورم، افزایش بیکاری، مهاجرت، فرار نخبگان و فرهیختگان و دهها اعمال دیگر که همگی ارمغان فرجام برجامی است که قربانی اعتماد بیش از حد دولت به غرب و در مقابل بد عهدی آمریکا شد؛ در حالی که بایستی این رویدار از سوی مذاکره کنندگان ایرانی رصد و پیگیری می شد؛ چرا که رهبر انقلاب پیشتر بارها و بارها به چهره شیطانی غرب اشاره فرموده بودند.

حال نه درامدی و دستمزدی، نه کسب و کاری و نه عبرت و بینشی؛ همگی حقیقتی تلخ اما قابل جبران است تا باری دیگر همانطور که جهان اعتراف کرده است" مردم ایران از ضریب هوشی بالایی برخوردار بوده و قابلیت دسترسی به فن آوری روز دنیا را دارد"؛ به دستاورد های جوانان این مرز و بوم ایمان داشته باشیم و با اتکا به تولیدات چندگانه صنعتی کشاورزی که این همان معنای اقتصاد مقاومتی است مرزهایمان را به روی بیگانگان ببندیم و اقتصاد و ... خودمان را خود رقم بزنیم.

دلخوش بودن به وعده های توخالی دشمن و سوء استفاده و  فرصت سوزی طرف مقابل که نتیجه ای جز خسارات سنگین و در برخی موارد جبران ناپذیر برای کشور در پی نخواهد داشت و این همان مصداق « زهی خیال باطل »  است.
 

انتهای پیام/