مديركل شيلات استان اردبيل:

پرورش ماهی در قفس برای استان ثروت‌آفرین است

مدیرکل شیلات استان اردبیل گفت: با گسترش صنعت پرورش ماهی و آبزیان در قفس می‌توان بیش از ۳ هزار تن انواع آبزیان به ارزش ۴ هزار و پانصد میلیارد ریال تولید کرد.

  به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، محمد اله بخش یکشنبه‌شب در جلسه مشترک کارشناسی با موضوع الزامات بهداشتی و چالش‌های پرورش ماهیان در قفس در منابع آبی نیمه‌طبیعی از قبیل سدها اظهار داشت: در سال‌های اخیر پرورش ماهی در قفس به‌عنوان یک نوآوری در دنیا معرفی شده است که هدف از اجرای آن افزایش بهره‌وری آب، تولید محصول سبز، ارتقای سلامت سبد غذایی خانوارها، توسعه و اشتغال پایدار روستایی است.
وی با اشاره به اینکه توسعه و استفاده از دستگاه‌های فناوری‌های موجود در صنعت آبزی‌پروری در قفس می‌تواند بخشی از دغدغه‌های موجود در تولید و توسعه را مرتفع نماید افزود: این فناوری تنها نیازمند اختصاص دو درصد از حجم منابع آبی است و استان اردبیل ظرفیت تولید بیش از ۳ هزار تن انواع آبزیان به ارزش ۴ هراز و پانصد میلیارد ریال را دارد.

مدیرکل شیلات استان اردبیل تصریح کرد: در روش پرورش ماهی با قفس، ماهی درون یک قفس یا سبد قرار می‌گیرد و آب به‌صورت آزاد بین منبع آبی و قفس در جریان است وبا توجه به وجود دریاچه‌ها و سدهای مختلف در سطح استان اردبیل با اجرایی‌شدن این طرح‌ها زمینه اشتغال برای ۱۵۰ نفر فراهم خواهد شد.

اله بخش عدم نیاز به آب شیرین و استفاده از منابع آب طبیعی، نیاز به فضای کم، سادگی و راحتی در صید را از جمله مزایای این روش پرورش ماهی عنوان کرد و افزود: پرورش ماهی در قفس یکی از رویکردهای سازمان خوار و بار جهانی و از اولویت‌های سازمان شیلات ایران و از رئوس فعالیت‌های کشاورزی مورد تأکید در ذیل رویکرد اقتصاد مقاومتی و برنامه‌های آن است.

وی ادامه داد: در این روش پرورش آبزیان بسیاری از موارد مبتنی بر ظرفیت بیولوژیکی منابع آبی بوده و نتایج مطالعات گذشته در داخل و خارج از ایران تأیید شده است که شاخصه‌های زیستی منابع آبی از قبیل عامل‌های فیزیکوشیمیایی، فون و فلور باکتریایی، میزان انباشت مواد آلی و جمعیت پنتوزی پس از اجرای این طرح‌ها هیچ‌گونه تغییر معناداری نداشته و همچنان در دامنه استاندارد قرار دارد.

مدیرکل شیلات استان اردبیل تأثیر مثبت استفاده این روش در واپایش بار مواد آلی به‌واسطه استفاده از گونه‌های فیتوپلانگتون خوار، عدم رهاسازی گونه‌های پرورشی در تمام منبع آبی و صید راحت و عدم اختلاط گونه بومی با پرورشی، هزینه سرمایه‌گذاری پایین‌تر نسبت به دیگر روش‌های تولید از قبیل احداث استخر بتنی، بی‌نیازی از تخصیص زمین و حفظ اراضی ارزشمند کشاورزی و قابلیت جابه‌جایی راحت سازه‌های نگهداری آبزیان را از جمله مزایای این روش عنوان کرد.

انتهای خبر/