خداحافظی کفاشیان یعنی پایان فوتبال!

این روزها که علی کفاشیان تصمیم به استعفا گرفته است، یک نگرانی مهم وجود دارد: چرا آقای رئیس در هنگام نتایج ضعیف قبلی تصمیم به استعفا نگرفته بود؟

به گزارش سبلانه، از چهارسال قبل که مرد خندان نائینی، شبیه فیلم سلطان و شبان شاهین شانس بر روی شانه‌هایش نشست و یک شبه رئیس فدراسیون فوتبال ایران شد، کم نبوده روزهای فوتبال سیاه ایران.

از روزی که تیم های پایه جوانان و نوجوانان نتیجه نگرفتند و رسانه های ورزشی گفتند رابطه های پشت پرده مربی این تیم ها را تعیین کرده است، تا روزی که تیم ملی به لطف قطبی از جام ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی حذف شد، آقای خندان فقط خندیده است به مشکلات و به ریش جوانانی که از غصه وضعیت فوتبال ایران پیر شده اند.

در تمام این سال ها و ناکامی ها، بارها و بارها چه مقامات بالادستی و چه رسانه ها و چه مردم علاقه مند از آقای رئیس خواسته اند تا فوتبال را به حال خود رها کند  بارها شعار معروف " حیا کن رها کن " در ورزشگاه آزادی به طور خودجوش شنیده شده است. اما آقای رئیس همیشه محکم تر از اینها بوده؛ آمده و در برنامه نود نشسته و با دو تا شوخی، که کم کم از با مزه بودن به عصبی بودن پیش رفت، سر و ته قضایا را به هم آورد.

اما این روزها که علی کفاشیان تصمیم به استعفا گرفته است، یک نگرانی مهم وجود دارد : چرا آقای رئیس در هنگام نتایج ضعیف قبلی تصمیم به استعفا نگرفته بود؟

یا به عبارت دیگر: انگیزه اصلی کفاشیان از استعفا چیست؟ آیا ایشان پذیرفته اند که یک مدیر لایق برای مدیریت مهم ترین فدراسیون ورزشی ایران نبوده اند(فدراسیونی که شهرت و نفوذ رئیسش از بسیاری بیشتر است) یا اینکه وضعیت رو به سقوط تیم ملی هیچ گونه روزنه روشنی باقی نگذاشته و آقایان چاره کار را فرار رو به جلو می دانند.

واقعیت این است که ایران دیگر آن تیم طلایی سال ۹۸ نیست. نه تیم ملی مان حریف ازبکستان می شود و نه باشگاه هایمان حریف تیم های کره ای و تیم منتخب لیگی که قرار بود از شکست بازیکنان میلیاردی اعاده حیثیت کند، حریف تیم های درجه دومی بحرین و عربستان نشد.

واضح است که نه تکنیک خداداد و نه شم گلزنی دایی و نه سرعت مهدوی کیا و نه حتی غیرت استاد اسدی را نمی توان در هیچ یک از فوتبالیست های امروزی تیم ملی سراغ گرفت و بعید نیست بهار ۹۲ از قطر و کره ببازیم و چهارم شویم و حذف. اما اگر از استعفای کفاشیان و خروج او از فدراسیون دفاع می کنیم، که می کنیم، باید توقعات ما از مربی بعدی، در حد پتانسیل فعلی تیم ملی باشد.

منبع: افکارنیوز

انتهای پیام/