نشست هم اندیشی یا بنگاه معاملاتی...!؟

در روزهای اواسط اسفندماه در خروجی برخی سایت ها، خبری تحت عنوان" نشست هم اندیشی مغانی های مقیم پایتخت در خانه مغان" منتشر شد. این نشست، به منظور هم اندیشی جمعی از مغانی های مقیم تهران برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ، به نقل از مغان امروز، در روزهای اواسط اسفندماه در خروجی برخی سایت ها، خبری تحت عنوان" نشست هم اندیشی مغانی های مقیم پایتخت در خانه مغان" منتشر شد. این نشست به گفته یکی از افراد حاضر در جلسه، به منظور هم اندیشی جمعی از مغانی های مقیم تهران، کرج و حومه در سالن اجتماعات فروشگاههای زنجیره ای پروما با حضور (به قول خودشان) نخبگان، صاحب نظران و بزرگان مغان برگزار شد.در ابتدای  این یادداشت باید عرض کنم اگر فی نفسه موضوع و دغدغه ی جلسه و جلساتی از این قبیل، این باشد که قدم کوچکی برای توسعه و پیشرفت مغان  برداشته شود قطعا مورد ستایش است.

در باب این جلسه می‌توان به دو نکته اشاره کرد: نخست اشرافیت همه حاضرین جلسه، بر مشکلات و دلایل محرومیت مغان و وجود پتانسیل‌های زیاد در آن، که بدون بهره مانده است. اینکه بخواهیم بدون توجه به برنامه‌ی اجرایی برای برون رفت از محرومیت فقط مشکلات و سرمایه های موجود را بیان کنیم، کاری بسیار تکراری و خسته کننده است.

 

بر اساس اخبار رسیده از آن جلسه ،بسیاری از افرادی که در این همایش صحبت کردند اذعان ‌کرده بودند که زمان زیادی است که در تهران و یا استان های دیگر مشغول هستند و خدمت می‌کنند،قطعا از اینکه موجب افتخار منطقه مان هستند، شکی نیست اما مطمئنا همانطور بر همگان روشن هست  پیشرفت و توسعه ی مغان، فقط از خود این منطقه می‌گذرد و نه جای دیگر.این برادران عزیز بدانند اینکه ما در شهر دیگر باشیم و بخواهیم برای شهر و منطقه خودمان برنامه ریزی کنیم و فقط در ایام انتخابات به این منطقه فلاکت زده تشریف فرما بشویم، اصلا منطقی و قابل قبول نیست.پیشنهاد و اعتقاد نگارنده این است که اگر این جلسه با دعوت از همین عزیزان در مغان انجام می گرفت قطعا نمود بیشتری برای توسعه ی منطقه داشت و حداقل نخبگان مغان که در دیگر نقاط بخصوص تهران هستند تمایل به بازگشت در آنها ایجاد می شد. اما اگر هدف جلسه این بود که مغانیان  مقیم تهران باهم آشنا و ارتباط پیدا کنند، که این در این جلسه به نظر نمی‌رسید، خوب بحث دیگری است.

 

اما جهت یادآوری به این برادران عرض می کنیم که در بحث توسعه ی هر منطقه، باید برنامه های  توسعه ی فرهنگی و زیر ساخت های آن  در همان منطقه صورت بگیرد.متاسفانه به خاطر وابستگی کمتری که نخبگانی که در خارج از استان هستند به زادگاهشان دارند باعث شده است که فقط بصورت اسمی ‌به مغان ربط داده شود و نه بازگشت و در خدمت گرفتن  برای محرومیت زدایی از منطقه مغان.
نکته‌ی دوم که بیشتر از این نشست برداشت میشود، اینکه برخی از این عزیزان در گفتگو با خبرنگار ما ، به طور مضحک و خنده دار تاکید داشتند که این جلسه  کاملاً غیرسیاسی است اما با نظر به کسانی که در این جلسه حضور داشتند و موضوعاتی که بعضی از سخنرانان به آن اشاره کرده بودندو افراد خاصی را مورد لطف و سیاسی کاری قرار دادند نشات گرفته از  بی‌هدف نبودن برنامه در جهت سیاسی بود. اینکه بیان میشود به جای سیاسی کاری و بدور از تعصبات فکری و جریانی، باید بدنبال توسعه ی منطقه و پیشرفت آن بود، مورد قبول همه است.

 

مگر نمی‌توانستیم همین جلسه ها را چند سال پیش هم برگزارکنیم تا شاید زودتر از این ازمحرومیت خارج میشدیم. متاسفانه در این جلسه از سخنان رد و بدل شده برخی از سیاسیون بوی معامله سیاسی نیز به مشام می رسیده است که نباید میشد وشاید در این جلسه برخی از بزرگواران بودند که به خاطر رعایت ادب و منش اعتدالی که داشتند نخواستند که جواب بدهند و در این جلسه با همان نیت و نفس پیشرفت منطقه، حضور داشتند و ای کاش جواب می‌دادند.

 

اما متاسفانه باز هم برخلاف شعار هایی که می‌دهیم در این گونه جلسات می‌خواهیم اهداف یک گروه سیاسی برای حمله کردن به مدیر یا اشخاصی را با اهداف خاص سیاسی و شخصی در برنامه داشته باشیم.اگر اشاره کردن به موضوع نخبه‌گرایی بدون گرایش سیاسی مطرح باشد باید مختص به زمان نباشد و نباید زمانی که دست خود را از قدرت کوتاه دیدیم آن را بیان کنیم. مگر نه اینکه دردولت گذشته با  تهمت و انگ های سیاسی اکثریت نخبگان و مدیران ما در استان، به خاطر همسو نبودن با جریان خود، خانه نشین کردند و کنار گذاشته شدند.مسئله این است که نباید در جلسه ای که هدف پیشرفت مغان  است، در پایتخت بنشینیم  و به مدیرانی را که در منطقه هستند و شبانه روز  برای پیشرفت این منطقه تلاش می کنند ، تهمت ناکارآمدی و سیاسی کاری برای رسیدن  به اهداف شخصی بزنیم در حالی خودمان فقط در ایام انتخابات برای رسیدن به اهداف سیاسی به منطقه می آئیم . متاسفانه عرصه سیاست در ایران اخلاقی نیست.

 

در ابتدای  این یادداشت باید عرض کنم اگر فی نفسه موضوع و دغدغه ی جلسه و جلساتی از این قبیل، این باشد که قدم کوچکی برای توسعه و پیشرفت مغان  برداشته شود قطعا مورد ستایش است.
در باب این جلسه می‌توان به دو نکته اشاره کرد: نخست اشرافیت همه حاضرین جلسه، بر مشکلات و دلایل محرومیت مغان و وجود پتانسیل‌های زیاد در آن، که بدون بهره مانده است. اینکه بخواهیم بدون توجه به برنامه‌ی اجرایی برای برون رفت از محرومیت فقط مشکلات و سرمایه های موجود را بیان کنیم، کاری بسیار تکراری و خسته کننده است.

 

بر اساس اخبار رسیده از آن جلسه ،بسیاری از افرادی که در این همایش صحبت کردند اذعان ‌کرده بودند که زمان زیادی است که در تهران و یا استان های دیگر مشغول هستند و خدمت می‌کنند،قطعا از اینکه موجب افتخار منطقه مان هستند، شکی نیست اما مطمئنا همانطور بر همگان روشن هست  پیشرفت و توسعه ی مغان، فقط از خود این منطقه می‌گذرد و نه جای دیگر.این برادران عزیز بدانند اینکه ما در شهر دیگر باشیم و بخواهیم برای شهر و منطقه خودمان برنامه ریزی کنیم و فقط در ایام انتخابات به این منطقه فلاکت زده تشریف فرما بشویم، اصلا منطقی و قابل قبول نیست.پیشنهاد و اعتقاد نگارنده این است که اگر این جلسه با دعوت از همین عزیزان در مغان انجام می گرفت قطعا نمود بیشتری برای توسعه ی منطقه داشت و حداقل نخبگان مغان که در دیگر نقاط بخصوص تهران هستند تمایل به بازگشت در آنها ایجاد می شد. اما اگر هدف جلسه این بود که مغانیان  مقیم تهران باهم آشنا و ارتباط پیدا کنند، که این در این جلسه به نظر نمی‌رسید، خوب بحث دیگری است.

 

اما جهت یادآوری به این برادران عرض می کنیم که در بحث توسعه ی هر منطقه، باید برنامه های  توسعه ی فرهنگی و زیر ساخت های آن  در همان منطقه صورت بگیرد.متاسفانه به خاطر وابستگی کمتری که نخبگانی که در خارج از استان هستند به زادگاهشان دارند باعث شده است که فقط بصورت اسمی ‌به مغان ربط داده شود و نه بازگشت و در خدمت گرفتن  برای محرومیت زدایی از منطقه مغان.

نکته‌ی دوم که بیشتر از این نشست برداشت میشود، اینکه برخی از این عزیزان در گفتگو با خبرنگار ما ، به طور مضحک و خنده دار تاکید داشتند که این جلسه  کاملاً غیرسیاسی است اما با نظر به کسانی که در این جلسه حضور داشتند و موضوعاتی که بعضی از سخنرانان به آن اشاره کرده بودندو افراد خاصی را مورد لطف و سیاسی کاری قرار دادند نشات گرفته از  بی‌هدف نبودن برنامه در جهت سیاسی بود. اینکه بیان میشود به جای سیاسی کاری و بدور از تعصبات فکری و جریانی، باید بدنبال توسعه ی منطقه و پیشرفت آن بود، مورد قبول همه است.

 

مگر نمی‌توانستیم همین جلسه ها را چند سال پیش هم برگزارکنیم تا شاید زودتر از این ازمحرومیت خارج میشدیم. متاسفانه در این جلسه از سخنان رد و بدل شده برخی از سیاسیون بوی معامله سیاسی نیز به مشام می رسیده است که نباید میشد وشاید در این جلسه برخی از بزرگواران بودند که به خاطر رعایت ادب و منش اعتدالی که داشتند نخواستند که جواب بدهند و در این جلسه با همان نیت و نفس پیشرفت منطقه، حضور داشتند و ای کاش جواب می‌دادند.

 

اما متاسفانه باز هم برخلاف شعار هایی که می‌دهیم در این گونه جلسات می‌خواهیم اهداف یک گروه سیاسی برای حمله کردن به مدیر یا اشخاصی را با اهداف خاص سیاسی و شخصی در برنامه داشته باشیم.اگر اشاره کردن به موضوع نخبه‌گرایی بدون گرایش سیاسی مطرح باشد باید مختص به زمان نباشد و نباید زمانی که دست خود را از قدرت کوتاه دیدیم آن را بیان کنیم. مگر نه اینکه دردولت گذشته با  تهمت و انگ های سیاسی اکثریت نخبگان و مدیران ما در استان، به خاطر همسو نبودن با جریان خود، خانه نشین کردند و کنار گذاشته شدند.مسئله این است که نباید در جلسه ای که هدف پیشرفت مغان  است، در پایتخت بنشینیم  و به مدیرانی را که در منطقه هستند و شبانه روز  برای پیشرفت این منطقه تلاش می کنند ، تهمت ناکارآمدی و سیاسی کاری برای رسیدن  به اهداف شخصی بزنیم در حالی خودمان فقط در ایام انتخابات برای رسیدن به اهداف سیاسی به منطقه می آئیم . متاسفانه عرصه سیاست در ایران اخلاقی نیست.

یادداشت از بهروز پیری

انتهای پیام/