خدا نزدیکتر است از رگ گردن به من و شما و ما و همه و همه و همه.

 

هم به منی نزدیک است که در ده روز گذشته صدبار مرگ را با احساس شدید تنگی نفس و حمله های درد تجربه کردم هم به تویی که ممکن است در برج عاج عافیت نشسته باشی.خوشبحال توکه بیداری و بد به حال من که خوابم.

و ای کاش قسمت همه ما روزی بیداری باشد و توجه به عالمی که سرای حقیقی است و ما تا ابد در این دار بلا باقی نخواهیم ماند.

اصلاآمده ایم تا سفر کنیم از منزلی به منزل دیگر و از آفتابی به آفتاب دیگر اما گاهی سرمای نطلبیده فاصله میشود بین ما و خورشید و آفتاب.

خدا نزدیک است ، خدا را در بخشش و در مهربانی و در فاصله ای خیلی نزدیک باید طلب کرد.جز او پناهی نیست و ما تنهای تنهاییم.گاهی هم دست بر رگ گردن میگذارد تا فراموش نکنیم که همین یک بند کوچک اتصال هم خیلی ارزشمند است و نباید آنرا به ناشکری و ناسپاسی پاره کرد.

جز او همه چیز این عالم رنجی بیش نیست و جز او هیچ چیز این عالم ارزش اندوه ندارد من اینها را با جرعه های بریده نفس لمس کردم.چه لمس دردناک تکرار ناپذیری که به هربهانه ای میتوانست راه هستی را به سینه ام ببندد.