سرانجام پرونده دو دانشجوی غرق شده در دریاچه شورابیل اردبیل

بیست و چهارم دی ماه ۹۳ دریاچه شورابیل اردبيل شاهد جمعی از مردم نگران و عاجز از نجات جان دو دختر دانشجوي غرق در دریاچه یخ زده در صحنه‌ای بسیار سنگین و عاطفی بود.

به گزارش خبرنگار به نقل از آران مغان، بیست و چهارم دیماه ۹۳ حدود ساعت ۴ بعد از ظهر، دریاچه شورابیل شاهد جمعی از مردم نگران و عاجز از نجات جان دو دختر جوان (الهامه سلیمان زاده و لیلا یونسی) غرق در دریاچه یخ زده در صحنه‌ای بسیار سنگین و عاطفی بود.  فاصله محل فرورفتن این جوانان از حاشیه دریاچه ۱۵ متر هم نبود اگر  نردبانی حداقل به طول ۱۰ متر داشت و یا اگر چند متر طناب  یا چند حلقه تیوپ بی‌ارزش در کنار دریاچه بود یا قایقی آماده در این دریاچه بود که به سرعت کمک نماید آن دو انسان الان زنده بودند اگر یک نگاه نظام مند به مخاطرات محیطی در حاشیه دریاچه شورابیل (آن هم مستقر درمنطقه نمونه گردشگری) برای فصول مختلف می شد چنین حوادثی پیش نمی آمد.

 

دریاچه شورابیل یکی از جاذبه‌های گردشگری زیبای استان و بلکه کشور است که شهروندان با پرداخت مبالغی درمبانی ورودی در هزینه‌های اداره آن هم مشارکت هم دارند. این دریاچه در ایام تابستان بسیار شلوغ و پرترافیک است به طوریکه تردد با ماشین در ساعاتی به سختی انجام می‌گردد. برای حفظ جان بازدیدکنندگان از دریاچه چه کاری  کرد ه اند؟ فرض بگیرید کودکی  یا مجنونی یا سالمندی ناگهان در دریاچه سقوط کند، یا درگیری پیش‌ آید  چند نفر همدیگر را به دریاچه هل دهند  یا خودرویی در آن سقوط کند ، برای این مواقع چه تمهیدی اندیشیده‌اند؟ کافی نیست با بیان بی‌احتیاطی دو جوان دانشجو مسئولیت‌های مدیریت شهری و مدیریت سوانح خود را فراموش بکنیم. چند ماه قبل از غرق شدن دانشجویان بود که در همین اردبیل و در دریاچه نئور چند نفر جوان در تور ماهیگیری به دام افتاده و جان خود را از دست دادند از آن واقعه چه درسی برای مدیریت دریاچه شورابیل در وسط شهر با بازدید کنندگان میلیونی فراگرفته ایم؟!

 

 

منطقه گردشگری تنها یک محیط زیبا و باجه‌ای برای اخذ ورودی از مردم بازدیدکننده نیست. باید در یک محیط گردشگری با یک نگاه علمی خطرات را هم پیش‌بینی و برای کاهش و مدیریت آن هم اندیشید تا چنین حوادث ناگواری تکرار نشود نقض ماده ۶۱ و ۶۲ ایین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق و غواصی که به دلیل عدم رعایت موارد مصرحه، بهره بردار مسئول حادثه است.

عدم نصب علائم هشدار دهنده از قبیل خطر شکستگی یخ (حتی برابر گزارش مامورین نیروی انتظامی، تابلو شناممنوع، بعد از حادثه نصب شده است) درج تلفن و نشانی نزدیکترین مراکز درمانی، آتش نشانی برابر ایین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق و غواصی الزامی بوده، استخرها و دریاچه های پارک باید دارای گارد محافظ به ارتفاع ۱۵۰سانتی متر باحریم حداقل دومتر باشد و عمق دریاچه و استخر پارک نباید بیش از 1/5 متر باشد و علاوه بر آن استقرار ناجیان غریق در بهره برداری از تفرجگاه‌های آبی الزامیست در صورت عدم رعایت موارد یاد شده تفرجگاه آبی حق بهره‌برداری نداشته و در صورت فعالیت به لحاظ عدم تامین امنیت جانی استفاده کنندگان، بهره‌بردار مسئول جبران خسارات وارده اعم از جانی ومالی است.

با شکایت اولیاءقانونی و ارجاع دادستان دادسرای عمومی وانقلاب اردبیل به بازپرسی شعبه ۵ بدون فوت وقت گزارش از محل وقوع حادثه تهیه شد و با جلب نظرکارشناس رسمی دادگستری شهرداری اردبیل ۴۰ درصد، اداره امور آب استان ۱۵درصد و مرحومین به میزان ۴۵ درصد مقصر حادثه شناخته شدند؛ با ارسال پرونده به شعبه دادگاه کیفری ۲ شهر اردبیل دادنامه بدوی مبنی بر پرداخت ۵۵ درصد دیه یک زن مسلمان و یک سال مجازات حبس با دو سال تعلیق صادر شد و دادگاه تجدید نظر استان ضمن حذف مجازات، پرداخت دیه به میزان تقصیر را تایید کرد.

با اینکه بعد از وقوع حادثه و شکایت، اقداماتی از قبیل نصب تابلو و استقرار اگیب گشت توسط محکومین به عمل آمده که جهت جلوگیری از بوجود آمدن حوادث مشابه در آینده کافی نبوده و حکم صادره نیز متاسفانه  فاقد آثار بازدارندگی به لحاظ عدم رعایت نظامات دولتی، نسبت به اشخاص حقوقی مسئول است.

مطمئنا صدور چنین احکامی با نقص قانونی، احساس مسئولیتی در اکثر کارکنان دولت ایجاد نخواهد کرد و بعد از چند روز از هر حادثه، هرگونه تمهیدات به منظور جلوگیری از حوادث مشابه به باد فراموشی سپرده خواهد شد.

بهروز سلیمان زاده وکیل قربانیان حادثه شورابیل

انتهای پیام/