حماسه ی 9 دی، چه کاشتند و چه درویدند

حماسه ی 9 دی با هدف فتنه گریِ فتنه گران تبدیل به حماسه یِ دلیریِ دلاوران ایرانی شد.

به گزارش به نقل از مشکین‌رسا، با رنگ‌های مداد رنگی دفتر نقاشی های کودکستانی‌ها، خود را به سخره گرفتند. با چپاول به حریم شخصیتی هم اعتقادشان خط بطلان بر شعورشان کشیدند. با ادعای منم منم مهر اثبات بر لاشعوری شان زدند. بالاخره با تپانچه ی شعارشان نتوانستند در جاده ی نرم حقیقت گام بردارند و خود درگیر فواره های آتشفشانی که برافروخته بودند، شدند.

 

پرچم حسین برداشتند و معجر از سرشان برداشتند. رنگ نبوت بر مچ بستند و پوتین شمر بر پا کردند. علم ابوالفضل برافراشتند و ابوالفضل وار (به خیال خودشان) به فتنه پرداختند.

 

شعار آزادی برافراشتند و خود اسیر کردند. خود را بصّار شمردند و با بصیرت مردم به بصیرت جهل خود پی بردند.

 

9 دی ماه 1388 که چنین مدّعانی آشوب و ولوا به پا کردند. و فتنه ای بزرگ و داخلی به راه انداختند کسانی بودند که:

1. از حقیقت حکومت اسلامی ایران در پرده ی غفلت بودند.
2. از وحدت جمهوری مسلمان ایران در جهالت بودند.
3. از وجود سربازان مطیع امر الهی؛ سربازان گمنام امام زمان (ع)، در شک بودند.
4. از مردمی بودن رهبر اسلامی ایران واهمه داشتند.
5. از نظام هدفمند جمهوری اسلامی ایران ترس داشتند.
6. در نهایت آنان از اسم اعظم الله در سر در پرچم جمهوری اسلامی ایران در وحشت بودند.

اما، آنها از این توطئه ی غافلانه ی خود چه نفعی برای جامعه­ی اسلامی در قالب فتنه ی عظیم به ارمغان آوردند:

1. این فتنه گران اگرچه قصدشان فروپاشی ملت عظیم ایران به بهانه ی آزادی و آزادی بیان بود، آن ها ناخواسته باعث احیای وحدت و یکپارچگی دوران انقلاب و دوران دفاع مقدس شدند.
2. این فتنه گران اگرچه با رنگ به میدان آمدند (رنگ، در ادبیات فارسی به معنای حیله و فریب و نیرنگ به کار می رود.) اما خود را رنگ کردند.
3. بیداری خود را به رخ کشیدند و مزدوری خود را فاش ساختند، در نهایت غافل بودند از اینکه بیداری جاهل معصیت است.
4. آن ها خواستند فتنه ای به پا کنند، آن فتنه تبدیل به حماسه ای شد که رشادت و دلیری جوانان جمهوری اسلامی ایران را به رخ کشیدند.

 

انتهای پیام/