داستان جاده کنار گذر شهر نیر

من جاده کنارگذر نیر هستم که چندین سال قبل بدون مطالعۀ و کارشناسی دقیق با نیت کاستن از فشار اجتماعی شورای سوم با عرض 30 متر در مدخل ورودی شهر از طرف اردبیل متولد شدم.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی به نقل از نیریمیز، من جاده کنارگذر نیر هستم که چندین سال قبل بدون مطالعۀ و کارشناسی دقیق با نیت کاستن از فشار اجتماعی شورای سوم با عرض 30 متر در مدخل ورودی شهر از طرف اردبیل متولد شدم.

 

کمی که قد کشیدم سرم به سنگ تپه باستانی {فتحی تپه‌سی} خورد و در منطقه «آرپا دره‌سی» رشد من متوقف شد.

 

حالا چندین سال است که در آن دره گرفتارم و کسی برای رهایی من از این قفس نگران نیست و یا بلکه هست ولی فکرشان به جایی قد نمی‌دهد.

 

من خودم راه نجات خود را بلدم ولی دست و پایم بسته است و کسی هم به حرفهای من گوش نمی‌دهد.

 

من می توانستم به عوض جاده کنار گذر به «کمربندی شهر» تبدیل شوم بدین صورت که گردنم را کمی به طرف «روستای ویرثق» کج کنند و بعد از رهایی از حریم قانونی تپۀ باستانی فتحی تپه‌سی مرا به سمت «ماند آرخی» سرازیر کنند و همینطور گوشم را گرفته و در مجاورت «نهرماند» کش بدهند تا سرم به جادۀ روستای «قره تپه» بخورد و بعد در آنجا گردنم را کمی به طرف چپ و به سوی ورودی شهر نیر از سمت سراب کج نموده و موی سرم را به جاده اصلی «نیر- سراب» گره بزنند و بدین گونه با هزینه کم و با احداث یک و یا دو پل کوچک و یا متوسط به «کمربندی شهر نیر» تبدیل گردم و دیگر لازم نباشد در فکر تخریب بهترین زمین هایی کشاورزی نیر در «آشاغی شام» باشند.

 

اگر این گونه عمل کنند «منطقه گردشگری بولاغلار» نیز بجهت اینکه در معرض دید رانندگان و مسافران قرار می‌گیرد رونق فراوانی می‌یابد و به تبع آن تعدادی از فرزندان بیکار شهر نیر شاغل می شوند و کدخدایان مدرن محلی نیز می‌توانند با آب و تاب از خلاقیت نداشتۀ خویش تبلیغ کرده و رأی مردم را از جیبشان در آورده و به صندوق خویش انداخته و حکومتشان را استمرار دهند و نویسنده این مقاله را نیز بجهت فضولی زندانی بفرمایند.

مطلب ارسالی از روزبه صمدی نیری
 

انتهای پیام/