چند لحظه پیش یه خبری رو دیدم که واقعا منو بهم ریخت … بدجور تحت تاثیر قرار گرفتم … و دیگه نتونستم کاری رو که انجام میدادم ادامه بدم … نمی دونم گناه این فرشته ها چیه …درگیر شدم

این کودکان همه مبتلا به ویروس ایدز هستند. بخاطر پدر مادرشون که ایدز داشتند … با همکاری بنیاد احیای ارزش ها برای این کودکان جشنی برگزار شد با شعار ”من را هم بغل کنید“…این کودکان آغوش نیاز داشتند…چرا؟

چون طرد میشوند … یک اتیکت بیمار به آنها زده شده… نتیجه اش شد بی مهری به این کودکان… فرار کردن مردم از آنها…و چه و چه…بیایید مهربان تر باشیم…کودکان مبتلا به ایدز هم نیاز به مهر و محبت دارن…

همین که حمیدرضای ۷ ساله که با ویلچر می ­آید بالا و برای حاضران بریده بریده قرآن می­خواند دیگر نمی­توانی جلوی اشک­هایت را بگیری. باید با گوشت و پوست و خون رنج این بچه ­ها را حس کنی تا بتوانی از دردهای زیادی که می­کشند آگاه شوی. هیچ وقت نمی تونیم حالشون رو درک کنیم …

فقط میتونیم براشون آرزوی … آرزوی … آرزوی چی داشته باشیم !؟ نمیدونم…