:: یـاحـ ـ سـ ـیـ ـن (عـ)... ::

  به قول دکتر شریعتی  :
    حسیـن بیشتراز آب تشنه لبیک بود، اماافسوس که به جای افکارش
      زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی نامیدند...
     
  حسین‌جان ! ... من همولایتی مردمی هستم که ایستادن را به نام پدرت علی (ع)،
  یاد می‌گیرند. با شیر اشک عزای تو، بزرگ می‌شوند و یک روزبه خودشان می‌آیندکه
  می‌بینند داغ عاشورا چقدر برای قلبشان سنگین و سهمگین است....
  با پای سر باید آمد کنار این شیر بچه‌ ی حیدر که در هنگام ولادت، یک‌قدم عقب‌تر از
  حسین بود و هنگام شهادت، یک گام جلوتر....
  حسین‌جان ! من همرنگ خیابان‌هایی هستم که سال‌هاست معرکه گردان عزای تو
  شده‌اند بچه محل بسیجیانی که مثل قمریان تشنه و زخم خورده، لابلای خارزارها،
  جامانده‌اند و آرزوی رسیدن به کربلا را، روی بال خود،گره زده‌اند تا تو با دست شفاعت
  و شهادت، گره دنیا از بالشان، باز کنی...
                          
 ________________________________________________________________
 + وبلاگ یاسی ترین یاس

 
      گاه آرام اشک می ریزد... گاه بغض می کند... و دوباره بغضش می شکند و ...

  آسمان هم فهمیده..محرم  است... او هم می داند که حسین به قربانگاه می رود...

                               اشک می ریزد به عشق حسین...