ضرورت توجه به مطالبات در بحران سلامت؛

پرستاران در انتظار حمایت هستند

پرستاران در کشور با چالش‌های جدی در تأمین حقوق و امکانات خود روبرو هستند؛ درحالی‌که بحران سلامت کشور نیازمند توجه بیشتر به این قشر است، مطالبات آنان همچنان بدون پاسخ باقی‌مانده است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما» به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا؛ وضعیت پرستاران و چالش‌های موجود در نظام بهداشت و درمان، همچنان با مسائل و مشکلات جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ کمبود نیروی انسانی، نارسایی‌های مالی، و فشارهای کاری از جمله بارزترین چالش‌هایی هستند که پرستاران با آن مواجه‌اند و این موضوع تأثیر گسترده‌ای بر کیفیت خدمات درمانی دارد.

کمبود نیروی پرستاری یکی از بزرگ‌ترین موانع در نظام بهداشت و درمان کشور است؛ در حال حاضر، نسبت پرستار به تخت بیمارستانی تنها ۰.۸ پرستار به‌ازای هر تخت است، درحالی‌که استاندارد بین‌المللی حداقل به ۱.۸ پرستار به‌ازای هر تخت نیازمند است. این کمبود باعث شده فشار بیشتری بر پرستاران موجود وارد شود که می‌تواند تأثیر مستقیمی بر کیفیت خدمات درمانی داشته و خطر خطاهای پزشکی را افزایش دهد. خطاهایی که ممکن است جان بیماران را به خطر بیندازند و مسئولیت بیشتری را بر عهده کادر درمان بگذارند.

 مسائل مالی و مطالبات حقوقی پرستاران نیز همچنان در مرکز توجه قرار دارد؛ سید محمد جمالیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، به‌تازگی در مورد پیگیری افزایش مبلغ اضافه‌کاری پرستاران اعلام کرد که رقم فعلی اضافه‌کاری پرستاران بسیار پایین است و اضافه‌کاری اجباری بر دوش این قشر زحمت‌کش سنگینی می‌کند.

 به گفته وی، وزارت بهداشت باید هر چه سریع‌تر به یک توافق نهایی در این زمینه دست یابد؛ همچنین، تأخیر در پرداخت حقوق و مزایا به دانشگاه‌ها و مراکز درمانی، معضلی است که همچنان ادامه دارد و عدم رضایت پرستاران را افزایش می‌دهد.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس تصریح کرد: فشارهای کاری روزافزون بر پرستاران، منجر به فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت خدمات می‌شود. کمبود نیروی انسانی و افزایش تعداد بیماران، پرستاران را مجبور به کار در شیفت‌های طولانی و اضافه‌کاری‌های اجباری می‌کند. این فشارها اثرات مخربی بر سلامت روانی و جسمی پرستاران دارد و موجب می‌شود که آنان نتوانند به بهترین نحو ممکن به بیماران خدمت کنند.

 رویا احمدی، یکی از پرستاران، در این باره می‌گوید: هر روز که پا به بیمارستان می‌گذارم، قلبم پر از دغدغه و امید است؛ با تمام سختی‌ها و فشارهایی که در کار با آنها مواجه می‌شوم، عشق به شغلم مرا به جلو می‌راند. اما حقیقت این است که گاهی احساس می‌کنم بار سنگینی بر دوشم گذاشته شده است.

وی ادامه داد: کمبود نیروی پرستاری، ما را مجبور به کار در شرایطی می‌کند که فراتر از توان جسمی و روحی‌مان است. وقتی با بیمارانی مواجه می‌شوم که به توجه و مراقبت نیاز دارند، نمی‌توانم نادیده بگیرم که شاید به دلیل فشار کاری، نتوانم همه توجه و زمان لازم را به آن‌ها اختصاص دهم. این فکر، شب‌ها را برایم دشوار می‌کند و خواب راحت را از چشمانم می‌گیرد.

این پرستار تصریح کرد: تأخیر در پرداخت حقوق و مزایا داستان دیگری است. به‌عنوان پرستار، ما انتظار داریم که برای خدماتمان قدردانی شویم، اما این تأخیرات گاهی ما را ناامید می‌کند. در این میان، تنها چیزی که مرا سرپا نگه می‌دارد، لبخند بیمارانی است که با مراقبت و عشق ما، دوباره سلامت خود را به دست می‌آورند.

 وی خاطرنشان کرد: من و همکارانم به حمایت و درک بیشتری نیاز داریم تا بتوانیم با آرامش و تمرکز به بیماران خدمت کنیم. شاید روزی این چالش‌ها بهبود یابند و ما بتوانیم با قلبی سبک‌تر و روحیه‌ای قوی‌تر به کار ادامه دهیم.

 در نهایت، بهبود شرایط کار و معیشت پرستاران نه‌تنها به نفع این قشر است، بلکه به بهبود کیفیت خدمات درمانی در کشور نیز منجر خواهد شد. پیگیری مطالبات پرستاران نیازمند توجه و اقدام جدی از سوی مسئولان و تصمیم‌گیران است. دولت و نهادهای مربوط باید با هم‌افزایی و همکاری، به رفع مشکلات و چالش‌های موجود در نظام پرستاری بپردازند و شرایطی را فراهم کنند که پرستاران بتوانند با آرامش و رضایت به ارائه خدمات بپردازند. تنها در این صورت است که می‌توان به ارتقای کیفیت خدمات درمانی و سلامت جامعه امیدوار بود.

انتهای خبر/ ش