جراح و متخصص زنان:

بیمار بیش از دارو به توجه نیاز دارد

جراح و متخصص زنان گفت: بیمار بیش از دارو به امید و توجه نیاز دارد؛ احترام، مهربانی و حفظ حریم خصوصی، اصلی‌ترین انتظاراتی است که هر بیمار از پزشک خود دارد.

 هستی علیزاده در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، اظهار داشت: پزشک شدن برای من تنها یک شغل نبود، یک آرزو بود که از کودکی در ذهن و دلم ریشه داشت؛ همیشه وقتی می‌دیدم کسی رنج می‌برد، در دلم شوقی برای کمک کردن زبانه می‌کشید. شاید همین علاقه به خدمت به مردم بود که مرا به سوی دنیای پزشکی کشاند و امروز بعد از سال‌ها، هنوز همان حس کودکی را دارم؛ اینکه باید مرهمی برای دردهای مردم باشم.

وی افزود: پزشکی فقط پوشیدن روپوش سفید و نوشتن نسخه نیست؛ این راه، سختی‌های خودش را دارد. یکی از دشوارترین لحظه‌های کار ما زمانی است که با بیماری‌های غیرقابل درمان روبه‌رو می‌شویم، نگاه پر از امید بیماران و خانواده‌هایشان را می‌بینیم، اما می‌دانیم در بسیاری از موارد تنها می‌توانیم دردشان را تسکین دهیم، نه اینکه به‌طور کامل درمانشان کنیم. همین لحظه‌هاست که سنگینی رسالت پزشکی بیش از همیشه بر دوشمان می‌نشیند.

جراح و متخصص زنان گفت: از نگاه من، پزشک خوب کسی است که خودش را بالاتر از بیمار نبیند، پزشک باید مثل یک دوست و همراه، کنار بیمار باشد بیمار بیش از دارو، به امید و توجه نیاز دارد، احترام، مهربانی و حفظ حریم خصوصی، اصلی‌ترین انتظاراتی است که هر بیمار از پزشک خود دارد اگر این موارد رعایت شود، حتی روند درمان هم شیرین‌تر و مؤثرتر خواهد شد.

علیزاده تصریح کرد: برای من، روز پزشک مثل روز تولدم است؛ روزی که به یاد می‌آورم چرا این راه را انتخاب کردم. این روز، فرصتی است برای مرور خاطراتی که در ذهنم جاودانه مانده‌اند خاطراتی که هر کدامشان معنای تازه‌ای به زندگی‌ام داده‌اند.

وی افزود: یکی از آن خاطرات، مربوط به خانم مسنی بود که با نگرانی شدید از بی‌اختیاری ادرار به من مراجعه کرد؛ او می‌ترسید کلیه‌هایش از بین رفته باشد و زندگی‌اش پایان یابد. بعد از بررسی‌های دقیق، به او اطمینان دادم که مشکل جدی نیست و می‌تواند با درمان‌های ساده بر آن غلبه کند. وقتی لبخند آرامش بر لبانش نشست و اشک شوق در چشمانش حلقه زد، فهمیدم معنای واقعی طبابت چیست، در آن لحظه حس کردم که خداوند مرا وسیله آرامش بنده‌ای کرده است.

جراح و متخصص زنان گفت: این تجربه‌هاست که به ما پزشکان نیرو می‌دهد تا با وجود تمام سختی‌ها ادامه دهیم. پزشکی فقط علم نیست، ترکیبی است از علم، اخلاق، صبر و عشق به انسان‌ها. هر لبخند بیمار، هر نگاه پر از امید و هر دعایی که از دل یک انسان درمان‌شده بلند می‌شود، بزرگ‌ترین پاداش برای ماست.