سبلان‌ما گزارش می‌دهد؛

۱۱ سال تلاش برای بومی‌سازی؛ مغان طلایی‌تر می‌شود

در قلب دشت زرخیز مغان، جایی که خاکش بوی برکت می‌دهد، این بار، نه بذرهای گندم و جو که همواره سفره‌هایمان را پر کرده‌اند، بلکه رشته‌های ظریف و گران‌بهای زعفران، نویدبخش فصلی نو در اقتصاد کشاورزی این منطقه شده است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، در قلب دشت حاصلخیز مغان، جایی که خاکش بوی برکت می‌دهد و آفتابش گرمابخش زندگی است، دانه‌های امید کاشته شده‌اند. این بار، نه بذرهای گندم و جو که همواره سفره‌هایمان را پر کرده‌اند، بلکه رشته‌های ظریف و گران‌بهای زعفران، نویدبخش فصلی نو در اقتصاد کشاورزی منطقه پارس‌آباد مغان شده است. استقبال بی‌سابقه کشاورزان از کشت این محصول استراتژیک، به‌ویژه در روستای خوان قشلاقی بخش مرکزی، نه تنها نشان از درک عمیق ارزش اقتصادی زعفران دارد، بلکه گواهی بر هوشمندی و دوراندیشی این مردمان سخت‌کوش است.

با توجه به چالش کم‌آبی در منطقه، کشاورزان پارس‌آباد مغان، کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران را در برنامه کشت خود قرار داده‌اند تا مدیریت بهینه‌تری بر منابع آبی داشته باشند. زعفران، با ارزش ذاتی و سودآوری چشمگیرش، این روزها به ستاره‌ای درخشان در آسمان کشاورزی مغان تبدیل شده و مسیری روشن را برای دستیابی به رفاه و خودکفایی هموار می‌سازد. این گزارش، سفری است به دنیای طلای سرخ در پارس‌آباد؛ از تجربه‌های موفق اولیه تا پشتوانه‌های علمی و حمایت‌های دولتی که نویدبخش آینده‌ای درخشان برای این نگین سبز هستند.

دستاورد ۱۱ ساله بومی‌سازی زعفران: غلبه بر چالش‌ها با علم و صبر

حکایت زعفران در پارس‌آباد، داستانی است از صبر، استقامت و پیوند علم با عمل است؛ محقق جوان، متعهد و دلسوزی که ۱۱ سال از عمر خود را وقف بومی‌سازی این محصول ارزشمند در شرایط خاص اقلیمی منطقه کرده، روایتگر این مسیر پر فراز و نشیب است.

کرامتی با اشاره به دشواری‌های اولیه می‌گوید: زمانی که کار را شروع کردیم، پیاز زعفران با آب و هوای دشت مغان سازگار نبود و مشکلات زیادی داشتیم؛ از عمق نامناسب کاشت گرفته تا آبیاری‌های نادرست و حتی مسائلی در مورد نادرآوری پیازها. گویی طبیعت، گنج خود را به راحتی در اختیار نمی‌گذاشت، اما با پشتکار علمی و آزمایش‌های مداوم، تیم تحقیقاتی موفق شد تا این طلسم را بشکند. 

این محقق با افتخار ادامه می‌دهد: پس از ۱۱ سال تلاش بی‌وقفه، امروز می‌توانیم با اطمینان بگوییم که زعفران، به عضوی از خانواده کشاورزی مغان تبدیل شده است. ما توانستیم زعفرانی را تولید کنیم که نه تنها در کشور بلکه در بازارهای جهانی نیز حرفی برای گفتن دارد که این موفقیت، مرهون درک عمیق از نیازهای گیاه و شرایط محیطی و تلاش برای یافتن راه‌حل‌های بومی است.

 

طلای سرخ  مغان در راه بازار

مدیریت جهاد کشاورزی پارس‌آباد، با ارائه آماری شفاف و امیدوارکننده، تصویری روشن از وضعیت کنونی کشت زعفران ترسیم کرده است. بخش علی اصغری، مدیر این مجموعه، اعلام کرد: امسال شاهد افزایش چشمگیر سطح زیر کشت زعفران هستیم؛ ۲۳ هکتار در روستای خان قشلاقی به تنهایی کشت شده و مجموع مساحت تحت کشت این محصول در کل شهرستان  پارس‎آباد به ۱۲۳ هکتار رسیده است. با توجه به شرایط مساعد و تلاش کشاورزان، پیش‌بینی می‌کنیم که حدود ۶۰۰ کیلوگرم زعفران مرغوب برداشت شود.

 طبق اعلام مدیر جهاد کشاورزی  پارس‎آباد ارزش اقتصادی این میزان زعفران کشت شده، رقمی بالغ بر ۶۵۰ میلیارد ریال برآورد شده که نشان‌دهنده پتانسیل عظیم اقتصادی این محصول برای منطقه است و  این ارقام، تنها یک بخش از تصویر بزرگتری است که نشان می‌دهد چگونه زعفران، به موتور محرکه اقتصاد محلی تبدیل شده است.

حمایت‌های دولتی و اجرای مکانیزه کاشت زعفران؛  چتر حمایتی برای بالندگی

دولت نیز با درک اهمیت توسعه کشاورزی پایدار و حمایت از تولیدکنندگان، چتر حمایتی خود را بر سر کشت زعفران در پارس‌آباد گشوده است. رویکرد مکانیزه در اجرای تمامی مراحل کاشت، داشت و برداشت، بازدهی را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.

اصغری فرماندار پارس‌آباد در گفتگو با خبرنگار ما با تاکید بر این حمایت‌ها، کشاورزان را به مشارکت فعال فرا می‌خواند: ما از تمام کشاورزان عزیز که علاقه‌مند به کشت زعفران هستند، دعوت می‌کنیم تا با مراجعه به دهیاران محترم و یا کارگروه کشاورزی فرمانداری، از تسهیلات بانکی و حمایت‌های دولتی بهره‌مند شوند. هدف ما، توانمندسازی کشاورزان و تضمین موفقیت آن‌ها در این مسیر است.ین تسهیلات، نه تنها فشار مالی اولیه را کاهش می‌دهد، بلکه تضمین می‌کند که این موج جدید کشاورزی، با قدرت و استحکام بیشتری به پیش رود.

تجربه موفق یک کشاورز؛ گامی جسورانه به سوی سودآوری

داستان  اراده و پشتکار کشاورزان  پارس‎آبادی در دشت زرخیز مغان همچنان ادامه دارد و کشاورزی که برای اولین بار در سطح وسیع ۱.۵ هکتار، قدم در عرصه کشت زعفران گذاشته، در گفتگو با خبرنگار ما انگیزه اصلی خود را این‌گونه بیان می‌کند: چرا زعفران؟ چون می‌دانم که در نهایت، دست من را در جیبم خواهد گذاشت! سودش قابل توجه است و ارزش اقتصادی‌اش بی‌نظیر. با این مساحت، می‌توانم زندگی خانواده‌ام را متحول کنم که بی‎شک این باور قلبی و توکل به خدا، در کنار دانش و تجربه، چراغ راهی است برای دیگر کشاورزانی که در پی یافتن محصولی پرسود و پایدار هستند.

 این  کشاورز می‎افزاید: کاشت این تجربه، مانند بذری است که در دل خاک کاشته شده و انتظار می‌رود در آینده نزدیک، به درخت تناوری بدل شود که سایه رحمتش بر سر منطقه گسترده شود.

وی معتقد است: فرآیند کشت زعفران، یک سرمایه‌گذاری استراتژیک است که بازدهی بلندمدت را تضمین می‌کند. چرخه کشت از اوایل شهریور ماه آغاز می‌شود، زمانی که پیازها در خاک آرام می‌گیرند تا خود را برای شکوفایی آماده کنند. با فرا رسیدن اواسط آبان ماه، دشت‌ها با گل‌های بنفش رنگ زعفران، جشنی از زیبایی و حاصلخیزی برپا می‌کنند. برداشت گل‌ها، عملیاتی است که با دقت و ظرافت فراوان انجام می‌شود و این چرخه پربار، از زمان کاشت تا هفت سال پس از آن، به طور مداوم ادامه خواهد داشت. این بدان معناست که یک بار سرمایه‌گذاری، سال‌ها برداشت و سودآوری را به همراه دارد، واقعیتی که زعفران را به یکی از پرسودترین محصولات کشاورزی تبدیل کرده است.

توسعه کشت زعفران در پارس‌آباد مغان، با ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار، افزایش درآمد کشاورزان و ارتقای سطح معیشت خانوارها، به موتور محرکه اقتصاد منطقه تبدیل شده است. معرفی «زعفران مغان» به بازارهای ملی و بین‌المللی، نه تنها اعتبار منطقه‌ای را افزایش می‌دهد، بلکه فرصت‌های صادراتی جدیدی را نیز گشوده است. با ادامه این روند و با حمایت‌های مستمر، دشت مغان نه تنها در تولید گندم و محصولات استراتژیک دیگر، بلکه در تولید «طلای سرخ» نیز به قطبی بی‌بدیل در سطح کشور تبدیل خواهد شد و این، افق روشنی را برای آینده این سرزمین رقم می‌زند.

انتهای خبر/ ش