صادق احمدپور در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، اظهار داشت: من سه بار در جبهه مجروح شدم و حدود ۳۰ بار برای مین‌گذاری همراه رزمندگان به خاک عراق نفوذ کردیم؛ سختی‌های زیادی کشیدیم؛ از آموزش‌های محرمانه گرفته تا دوران اسارت، اما چیزی که همیشه به ما نیرو می‌داد، فرماندهان بزرگی همچون شهید باکری بودند که نه فقط در اسم، بلکه در عمل مشخص بود.

وی با تأکید بر اینکه شهید باکری همواره در خط مقدم حضور داشت، افزود: هیچ‌گاه ندیدیم پشت‌جبهه بماند و فقط دستور بدهد؛ همیشه جلوتر از نیروها حرکت می‌کرد؛ همین روحیه بود که همه را دلگرم می‌کرد، زیرا همه نظاره‌گر فرمانده‌ای بودند که جان خود را مثل بقیه در میدان می‌گذاشت.

این رزمنده اهل شهرستان سرعین به خاطره‌ای از آخرین دیدار خود با شهید باکری اشاره کرد و گفت: یک‌بار ما را به ناهار دعوت کرد، وقتی سفره پهن شد، دیدیم چیزی جز نان و پنیر خشک ندارد، همان وعده ساده شد آخرین دیدار ما با او. این رفتار برای همه ما درس بزرگی بود. فرمانده لشکر همان غذایی را می‌خورد که ساده‌ترین رزمنده جبهه می‌خورد.

احمدپور با اشاره به اینکه شهید باکری انسانی اهل مطالعه بود تصریح کرد:  بیشتر وقت‌های خالی خود را با کتاب سپری می‌کرد؛ در کنار مسئولیت‌های سنگین جبهه، از پدر و مادر ازکارافتاده‌اش هم مراقبت داشت؛ یعنی علاوه بر یک فرمانده نظامی، یک فرزند نمونه هم بود. این‌هاست که او را الگو می‌کند.

وی به اهمیت زنده نگه‌داشتن یاد رزمندگان اشاره کرد و گفت: نسل امروز باید بداند که دفاع مقدس فقط جنگ نبود؛ مدرسه‌ای بود برای ایمان، ایثار و انسانیت؛ رزمندگان آن دوران باید تکریم شوند، آن‌ها سختی‌های زیادی کشیدند تا امروز ما در آرامش زندگی کنیم.

این رزمنده در پایان خاطرنشان کرد: شهید باکری و فرماندهانی مانند او ستون‌های دفاع مقدس بودند؛ باید نسل به نسل معرفی شوند تا جوانان بدانند فرمانده واقعی چه ویژگی‌هایی دارد؛ ساده‌زیستی، ایثار، حضور در خط مقدم و همراهی با مردم، این‌هاست که یک فرمانده را جاویدان می‌کند.

انتهای خبر/ م