چشم حسرت دریاچه گیلارلو در دست‌های خالی کانال آب‌آور

باوجود بارش های قابل توجه پاییزی و جریان رودخانه ها در گرمی دریاچه گیلارلوی این شهرستان سهمی از این منابع سرشار آب ندارد.

به گزارش سبلانه به نقل از سیفار، کانال آب آور دریاچه گیلارلو که آب برزند چای بخش انگوت را به این دریاچه هدایت می کند مهمترین شاه راه تامین آب این دریاچه است که به رغم غنای حوزه های آب ریز و خروش رودخانه برزند، کانال آب آور برزندچای حتی از اهدای قطره ای آب به دریاچه گیلارلو دریغ می ورزد.

به گفته  نورالدین شارعی مدیر جهاد کشاورزی گرمی، این شهرستان در جریان مهرماه سالجاری 81 میلی متر بارش را شاهد بوده که در مقایسه با میانگین20 ساله 5/1 برابر معادل 150 درصد افزایش داشته است.

طبیعی است که باچنین بارش کم سابقه پاییزی بعد از لهیب خشکسالی تابستان انتظار می رود با غنای منابع آب گرمی نگرانی کاهش ذخایر آبی این شهرستان از جمله دریاچه گیلارلو برطرف شود.

این دریاچه  در سال 1375 با هدف تامین آب شرب شهر گرمی با هشت میلیون مترمکعب ظرفیت ذخیره  در پنج کیلومتری شمال این شهر در جوار روستای گیلارلواحداث شده بود که با انتقال آب از جعفرآباد به گرمی و رفع مشکل آب این شهر، دریاچه مصنوعی گیلارلو به دلیل موقعیت جغرافیایی و چشم انداز زیبا از سوی دولت قبلی به عنوان منطقه نمونه گردشگری تصویب شد.

در جریان بازدید حجتی وزیر جهاد کشاورزی از دریاچه گیلارلو در اوایل امسال این منبع عظیم آب به عنوان ظرفیتی مطمئن و پایدار برای توسعه کشاورزی مورد توجه قرار گرفت.

از سوی دیگر  محمودعلایی فرماندار گرمی با اشاره به خروج سالانه 300 میلیون متر مکعب از منابع آبی این شهرستان از مرزهای کشور، مهار آب ها و سرمایه های روان گرمی را ضروری می داند.

به گفته وی ارزش ریالی ذخایر آبی که با فریاد رودخانه ها از مرزهای گرمی خارج و به دریای خزر روانه می گردد 6000 میلیارد ریال برآورد می شود که در صورت مهار هدفمند آن ذخایر عظیم خدادادی، تحول شگرفی در توسعه و تولید در منطقه ایجاد خواهد شد.

با چنین اوصافی و در فصلی پربارش که خروش رودخانه ها به گوش می رسد هدررفت آب برزند چای که دیرسالیست بخش عمده آب دریاچه گیلارلو را تامین می کند هیچ توجیهی ندارد و جفایی نابخشودنی است.

گرچه در فصول کشت، نیاز زارعان به روان آب ها ضروری می نماید و معمولا بخشی از آب برزند چای نیز عطش زمین های زراعی همجوار را فرو می نشاند اما دست های خالی کانال آب آور دریاچه گیلارلو نشان از بی توجهی به سهم این دریاچه از برزند چای دارد.

تعدادی از روستائیان اونبیر بیگلو و بنه بخش مرکزی گرمی که در نزدیکی کانال آب آور دریاچه گیلارلو سکونت دارند انسداد احتمالی مسیر را در خساست کانال و عدم انتقال آب به دریاچه دخیل می دانند اما در صورت صحت این فرضیه نیز مسوولان امر باید همه ساله با عملیات لایروبی، جریان آب را به آغوش گیلارلو بگشایند.

با توجه به اهمیت آب در جهان معاصر و تنش های سیاسی،اجتماعی و اقتصادی ناشی از نقش این ماده حیاتی در بقا و دوام تمدن ها امید می رود مسوولان گرمی با مغتنم شمردن فصل بخشندگی آسمان، در هدایت آب به گیلارلو و حفظ این دریاچه زیبا که علاوه بر مصارف کشاورزی، میزبان گردشگران طبیعت دوست و پرندگان مهاجر می باشد کوتاهی ننمایند.

گزارش از:عیسی پاشاپور