در سوگ سخاوتمند ترین اهل بیت(ع) امام جواد(ع)

نهمین پیشوای شیعیان امام جواد(ع) در سال 195هجری دیده به جهان گشود و در دوران 25 ساله زندگی اش بخاطر دست بخشنده و آوازه اش در جود و کرم، جواد لقب گرفت.

به گزارش سبلانه به نقل از ایرنا، امام جواد(ع) در دامان پاک مادری به نام ˈسبیکه یا خیزرانˈ و تحت تعلیم و تربیت امام هشتم شیعیان امام رضا(ع) در شهر مدینه متولد شد. حضرت رضا(ع) بر اساس نسبی که از پیامبر اکرم (ص) و امیر مومنان علی (ع) به او رسیده بود فرزند خود را به جواد , زکی و تقی لقب داد همچنین این امام بزرگوار دارای القاب دیگری از جمله، المرتضی،القانع، الرضی، الوصی، المختار، العالم الربانی، الهادی، حبیب الله، خلیفه الاوصیا، خلیفه النبیین و ترجمان القرآن دارد.

پس از شهادت جانگداز حضرت رضا(ع) در اواخر ماه صفر سال 203 هجری، فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) در سن هشت سالگی به امامت رسید. امام جواد نخستین امامی بود که در خرد سالی به منصب امامت رسید، امامت او به خاطر کمی سن برای بسیاری از شیعیان کاملا ثابت نشده بود، از این رو برای اطمینان خاطر و به عنوان آزمایش، سوالات فراوانی و مناظرات و بحث و گفتگوهایی از آن حضرت می‏کردند. این امر، علت اصلی پیدایش این مناظرات بود اما از طرف دیگر می توان به وجود مکتب ها و ادیان دیگر نیز اشاره کرد.

مامون خلیفه عباسی که از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها در بین مردم هراس داشت ، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد از این رو دخترش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد.

جواد علیه السلام در میان بحرانها و سختیها هرگز تسلیم طاغوت عصر خود نشد و همچنـان در برابـر ظلم قرار گرفت و با صبر و تدبیر انقلابی ، به زندگی شرافتمندانه ادامه داد، امام در مدت 17سال دوران امامت به نشر و تعلیم حقایق اسلام پرداخت، و شاگردان و اصحاب برجسته ای ایشان در بیان معارف اسلامی و آموزه های دینی توانمند بودند.

تعداد راویان و اصحاب حضرت جواد قریب 110 نفر بوده‏اند و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده است که در میان همین تعداد اصحاب و راویان آن حضرت، چهره‏های درخشان و شخصیتهای برجسته‏ای مانند: علی بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازی، احمد بن محمد بن خالد برقی بودند که هر کدام در صحنه علمی و فقهی وزنه خاصی به شمار می‏رفتند، و برخی دارای تالیفات متعدد بودند.

امام جواد (ع)، در بیان اهمیت علم و دانش و فراگیری آن می فرماید :ˈ بر شما باد کسب دانش . طلب دانش برای همه لازم است ، برادران دینی را به یکدیگر پیوند می دهد و نشانه جوانمردی است . علم ، تحفه مناسبی است برای مجالس و دوست همراه انسان در سفر و مونس غربت و تنهایی اوستˈ.

آن حضرت در جایی دیگر ، علم و دانش را یکی از مهمترین عوامل دستیابی به کمالات معرفی کرده و به انسانها توصیه می نماید که در راه رسیدن به آرزوهای مشروع و موقعیت های دنیوی و اخروی ، از چراغ دانش بهره بگیرند .ˈ

پیشوای نهم شیعیان عالمی بزرگ، انسانی بردبار، نیکو سخن، عابد و بسیار باهوش بود. حدیثهای بسیاری از آن امام، در کتابهای حدیث، از جمله عیون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب، بحارالانوار و کشف الغیب و دیگر کتب نقل شده است.

سخاوت از مهم ترین ویژگی های اخلاقی و فردی این امام بود، درباره کرم امام جواد آمده است: مردی نزد امام آمد و گفت: به اندازه مروتت به من عطا کن . حضرت پاسخ داد: این اندازه ندارم . مرد گفت: به اندازه من . حضرت فرمود: ای غلام! به او صد دینار عطا کن.

باز در جای دیگری نقل شده است: احمد بن‏ حدید گفت:‏ با قافله‏ به عنوان‏ برگزاری‏ حج‏ خارج‏ شدم‏، دزدها سر راهمان را گرفتند و اموالمان را به غارت بردند. وارد مدینه که شدم امام جواد (علیه السلام) را در بین راه دیدم در خدمت آن جناب به منزلش رفتم. جریان را عرض کردم دستور داد مقداری لباس برایم بیاورند و پولی نیز داد، فرمود بین دوستان خود تقسیم کن به نسبت مقداری که دزد از آنها برده من تقسیم کردم و همه به اندازه مالی از آنان دزیده شده بود گرفتند.

همچنین اسماعیل بن عباس هاشمی گفت روز عید خدمت حضرت جواد (ع) رسیدم و از دست تنگ دستی شکایت کردم مقداری طلا به من داد آن را به بازار بردم 16 مثقال طلا بود.

تاریخ گواهی می دهد: که امام جواد (ع) ، هر سال ، هزاران درهم درمیان مردم محروم مدینه تقسیم می کرد . امام جواد (ع) در سخنی می فرماید:ˈ خداوند بندگانی دارد که نعمت هایی به آنان اختصاص داده است تا از آن بذل و بخشش کنند و اگر خودداری کنند ، خداوند آن نعمت ها را از آنان می گیرد؛ همچنین دنیا بازاری است که عده ای در آن سود می برند و عده ای دیگر زیان می کنندˈ

حضرت جوادالائمه (ع) باز در جای دیگری فرموده است: ˈجان و دارایی ما از بخشش های گوارای خداست و عاریه و سپرده اوست، هر آنچه را که به ما ببخشد، مایه خوشی و شادی است و هر آنچه را بگیرد، اجر و ثوابش باقی است. پس هر که جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضایع شده و از این [صفت] به خدا پناه میبریم.ˈ

ساده زیستی و عدم توجه به تجملات دنیوی از دیگر ویژگی های زندگانی امام جواد (ع) است، ایشان در دنیا چنان زیست که نسبت به ظواهر و موقعیتهای آن بی توجه بود. با آنکه ایشان از نفوذ و مقامی بسیار ممتاز در جامعه اسلامی و در میان مردم برخوردار بود ، اما هیچ دلبستگی و علاقه ای به دنیا نشان نداد و بارها اموال خویش را در راه خداوند انفاق کرد.

دفتر زندگانی امام جواد(ع) این گونه ورق خورد و سرانجام ایشان در سال های پایانی عمرشان پس از چندی به سفر حج رفت و از آنجا به مدینه بازگشت و پس از مرگ مامون به دستور معتصم عباسی، در سال 220 هـ.ق، به همراه همسرش، به بغداد رفت و در آخر ذی قعده همان سال در سن 25 سالگی، به وسیله زهری که همسرش، ام الفضل به آن حضرت خورانید، به شهادت رسید.

امام نهم شیعیان در آخر ماه ذیقعده سال 220 هجری به دیدار حق شتافت. قبر مطهرش در کاظمین مامن عاشقان اهل بیت(ع) است.ک/4

انتهای پیام /