درد دل یک دانشجو

به داد دانشگاه آزاد برسید

اگر در جامعه ای اخلاق بمیرد آن جامعه افول خواهد کرد که باز هم متاسفانه ما شاهد افول فرهنگی جامعه خود در دانشگاه هستیم.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی به نقل از پایگاه خبری اورامی، یکی از دلایلی که مقام معظم رهبری سال 93 را به نام فرهنگ نامگذاری کردند، عبور از وضعیت  بداخلاقی و بدخلقی در جامعه و ورود به جلوه های خوب اخلاقی است تا وضعیت فرهنگی مناسب نهادینه شود.

 

وظیفه اصلی در این راه برعهده مسئولان و برنامه‌ریزان فرهنگی است تا با جهت دادن به این فعالیت‌ها، بتوانیم به سمت جامعه‌ای اخلاق مدار حرکت کنیم. از سوی دیگر دانشگاه‌ها در این برهه به منظور داشتن محیط‌های فرهنگی می‌توانند نقش موثری را ایفا کنند.

 

 از نظر جامعه شناسان دانشگاه‌ها برشی از جامعه هستند و ضروری‌ترین نیاز جامعه ما پرداختن به حوزه فرهنگ به ویژه در مورد مسئله حجاب و عفاف است. دانشگاه و جامعه تاثیری متقابل دارند، جهت نیاز از سوی جامعه به سمت دانشگاه است و پاسخ مناسب باید از سمت دانشگاه باشد. که متاسفانه دانشگاه‌های ما از  این چرخه فرهنگی ساقط می‌باشد.

 

برای ایجاد فضای فرهنگی مناسب و مفید در دانشگاه کمیته های فرهنگی و سیاسی و همچنین  مذهبی لازم است تا با مقوله بدحجابی و بی عفتی در دانشگاه جلوگیری شود اما متاسفانه در دانشگاه ما کسی اصلا به این مسائل توجهی ندارد.

 

ناهنجاری‌های فرهنگی از جمله بی بند و باری و بی عفتی زمینه ورود دشمن به کشور است. دشمنی که کمر به نابودی کشور ما بسته است.

 

حالا اگر حرف از انتخابات و سیاسی بازی باشد همه مسئولین و دست‌اندر کاران دانشگاه فوری جهت گیری می‌کردند و گروه های مختلفی تشکیل می‌دادند و بیانیه صادر می‌کردند و صد البته که  فعالیت‌هایشان چند برابر می‌شد. ولی در مورد وضعیت فرهنگی و بد حجابی دانشگاه اصلا به خیالشان هم نیست که چی بر سر این دانشگاه می‌آید. بهتر است به جای فضای تنش و تخریب به مسائل فرهنگی و اجتماعی اهمیت بیشتری بدهند تا کار بیشتر از این خراب و خرابتر نشود ...

درست است که دانشگاه آزاد است، ولی نه در ترویج دین گریزی و لامذهبی و تبلیغ مسائل غربی امروز همان طور که شاهدیم مسائل فرهنگی بخصوص مسئله طلاق، اعتیاد و بی‌حجابی و بی‌عفتی در جامعه ریشه دوانیده که دریغ از ذره‌ای برنامه‌ریزی جامع و متنوع و فعالیت‌های پیشگیرانه، هم اینک فضای دانشگاه که باید محیطی سالم، مناسب و مساعد برای رشد علم و اعتقاد باشد آن چیزی نیست که از یک دانشگاه در یک کشور اسلامی انتظار می رود.

از دیگر سو تسامح و تساهل مسئولان امر، به حدی رسیده که عده‌ای از دانشجویان، دانشگاه را تبدیل به جولانگاه مد و ظاهر پرستی خود نموده و فضای عمومی دانشگاه را با حریم خصوصی خود و یا حتی با جایی دیگر !!!!!! اشتباه گرفته و دست به هر کاری می‌زنند که در بعضی موارد زبان هم از بیان آن شرم می‌کند.

فرصت نیست که از به اوج رسیدن وقاحت و بدحجابی گروهی در کف دانشگاه را با شما بگوییم.

فرصت نیست با شما بگوییم از آنهایی که متعهد به برهنگی مدرن هستند و با احساس امنیت کامل همه جا ظاهر می شوند و کسی هم لب به اعتراض نمی گشاید.

فرصت نیست بگوییم که با بودجه‌های چند میلیونی فرهنگی چه کارهایی که در خارج از دانشگاه نمی‌کنند.

فرصت نیست که علت و ریشه انقلاب فرهنگی را ... به یادتان بیاوریم.

در این برهه از زمان، ما در دانشگاه‌های آزاد امروزی شورای راهبردی فرهنگی و اجتماعی داریم که بزرگان دینی و سیاسی در آن ها فعالیت دارند و برنامه های متنوعی اجرا می‌کنند. اما در دانشگاه‌های ما دریغ از یک شورا یا تشکل که دلیل آن هم خود ما هستیم، خبر نداریم از دانشگاه‌های اطرافمان که چه برنامه‌های فرهنگی را برای  پیشرفت جامعه پایه‌ریزی می‌کنند.

دانشگاهی که این تعداد دانشجو دارد اگر جولانگاه بد‌حجابی و بی‌عفتی شود. آیا این جز این است که یک راه برای ورود دشمن و یک فضای امن و راحت برای ضربه زدن به جامعه خودمان؟؟؟؟

دانشجویان متدین و با شرافت دانشگاه از این جریان فاسد، خون دل می‌خورند و از لوث شدن ارزش‌ها و لجام گسیختگی بی مهار گروهی مفسد در حیرت و شگفتی‌اند.

البته نباید هم انتظار زیادی داشت دانشجویان ما حرمت دانشگاه را حفظ نمی‌کنند و آن‌ها افراد فرهیخته و اندیشمندی نیستند و اگر یک چالشی و یا موردی خلاف مقررات اتفاق بیفتد، وقتی دوستانه و بر پایه صحیح و قانون به آن ها منتقل کنیم؛ آن‌ها نمی‌پذیرند.

بالاخره هزاران میلیارد خرج فرهنگ سازی دانشگاه ها شده است و سهم ما شده این....

دانشگاه متاثر از جامعه و جامعه متاثر از دانشگاه هستند، امیدوارم با برنامه ریزی مسئولین و همکاری دوستان دانشجو!!! فضای فرهنگی مفیدی را در  دانشگاه ایجاد کنیم تا یک قدم کوچک ولی موثر در فرهنگ سازی شهرمان برداشته شود...

اگر در جامعه ای اخلاق بمیرد آن جامعه افول خواهد کرد که باز هم متاسفانه ما شاهد افول فرهنگی جامعه خود در دانشگاه هستیم.

دانشگاه کانون پرورشی مدیران است اگر هر روز در گوشه‌ای خرابی می‌بینیم گیر فرهنگی دانشگاه است.

بگذارید این قلم دردمند با این صراحت قلم فرسایی کند شاید این بار گوش شنوایی پیدا شود و دل دردمندی احساس وظیفه کند و مسئولی در فکر چاره و جبران بر آید...!!!

انتهای پیام/