شاعر و نویسنده پارس‌آباد:

آداب کهن نوروز هر ساله کم‌رنگ می‌شود

بانوی شاعر و نویسنده اهل پارس آباد گفت: متأسفانه باید گفت رسوم مختلف نوروز همچون یک بقچه قدیمی است که مراسمات و سنت‌های مختلف در آن جمع‌آوری شده و هر سال مقداری از آن را فراموش می‌کنیم.

صادقوند با اشاره قدرت آداب‌ورسوم قدیمیان به‌گونه‌ای که نیازی به نوشتن نداشته و به‌صورت سینه‌به‌سینه منتقل شده‌اند، تصریح کرد: خانه‌تکانی و آداب‌ورسوم در مغان یک ماه قبل از عید آغاز می‌شود و در این زمان، تمام وسایل خانه به بیرون منتقل می‌شوند و خانه از نو با گل به‌صورت دستی تمیزکاری می‌شد و پس از آن، تمامی وسایل خانه از جمله فرش‌ها به طور کامل شسته می‌شوند و تمیز می‌شدند تا خانه و اهل آن به طور کامل برای سال جدید آماده شوند. 

وی آب را نماد روشنایی در فرهنگ نوروز مردم مغان دانست و بیان کرد: آب به‌ویژه رود ارس در آداب‌ورسوم فرهنگی نقش مهمی ایفا کرده است و درگذشته، در کنار رود ارس، آیین‌های باستانی نوروزی متعددی از جمله پریدن از شاخه درختان کنار رود ارس و برگزاری مراسم سیزده‌بدر در کنار ارس انجام می‌شد که این مراسم‌ها به برکت و روشنایی معروف بودند.

بانوی شاعر پارس آباد عنوان کرد: تکم گردانی یکی از موسیقی‌های معروف در آیین باستانی نوروز است که به‌عنوان نشانه‌ای از آمدن بهار شناخته می‌شود در اشعار این موسیقی، تمامی عناصر و نمادهای مرتبط با نوروز وجود دارد؛ ولی متأسفانه باید گفت که این موسیقی و حتی رسوم مختلف نوروز همچون یک بقچه قدیمی است که مراسمات و سنت‌های مختلف در آن جمع‌آوری شده و هر سال مقداری از آن را فراموش کرده‌ایم و اکنون تنها تعداد کمی از این یادگارها باقی‌مانده است.

وی ادامه داد: در چهارشنبه آخر سال، مردم غذاهای خاصی برای نوروز تهیه می‌کردند که یکی از این غذاها شیربرنج بود که به همراه قیسی و خرما و کشمش برای افزودن شیرینی سرو می‌شد و این سنت نشان‌دهنده اهمیت غذاهای ویژه در جشن‌های نوروزی است.

کونول صادقوند گفت: در شب سال نو، بازی‌های مختلفی برگزار می‌شود که یکی از آن‌ها بازی انگشتر انداختن است که در این بازی، انگشتر را داخل یک ظرف می‌اندازند و روی یک دستمال می‌کشند و این بازی همراه با خواندن یک شعر مخصوص انجام می‌شود که به شادی و خنده می‌انجامد و معمولاً برای برآورده‌شدن آرزوها خوانده می‌شود.

وی با اشاره به فرهنگ زیبای مردم مغان در اوایل سال نو، عنوان کرد: در سال نو، فرهنگ مردم مغان به زیبایی آشتی و احترام به بزرگ‌ترها را به نمایش می‌گذارد، به‌طوری که در این زمان، افرادی که با هم قهر بودند، به یکدیگر آشتی داده می‌شوند و افراد بزرگ و محترم روستا یا شهر که به‌عنوان بزرگ‌تر شناخته می‌شوند، نقش مهمی در این مراسم دارند و همه افراد به دیدار این بزرگ‌ترها می‌روند و آن‌ها نیز به‌عنوان نشانه‌ای از احترام، انعامی به بازدیدکنندگان می‌دهند، حتی اگر بزرگ فامیل فوت کرده باشد، خانواده او نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و به دیدار آن‌ها می‌روند و این آداب‌ورسوم نشان‌دهنده اهمیت روابط اجتماعی و احترام به نسل‌های گذشته در فرهنگ مردم است.

صادقوند در پایان گفت: از جمله باورهای مردم مغان این است که دختران مجرد اگر کفش خود را به سمت بیرون از خانه بیندازند، به این معناست که در آن سال ازدواج خواهند کرد و پریدن از روی آتش به‌عنوان یک رسم مقدس اشاره شده است و این رسم به‌نوعی نماد آرزوهای خوب و امید به آینده است.
 
 انتهای خبر/ م