شرح حکمت ۱۰۲ نهج‌البلاغه؛

دگرگون‌شدن ارزش‌ها

امام علی (ع) فرمودند: بر مردم روزگاری می‌آید که مقرّب نبود، مگر سخن‌چین و خوش‌طبع به شمار نیاید، مگر تبهکار و مردم منصف را ناتوان خوانند و صدقه را غرامت شمارند و صله‌رحم را منت‌نهادن .

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، در حکمت ۱۰۲ نهج‌البلاغه آمده است:

وَ قَالَ علی (علیه السلام): يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا يُقَرَّبُ فِيهِ إِلَّا الْمَاحِلُ، وَ لَا يُظَرَّفُ فِيهِ إِلَّا الْفَاجِرُ، وَ لَا يُضَعَّفُ فِيهِ إِلَّا الْمُنْصِفُ؛ يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً، وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً، وَ الْعِبَادَةَ اسْتِطَالَةً عَلَى النَّاسِ؛ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ السُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ [الْإِمَاءِ] النِّسَاءِ وَ إِمَارَةِ الصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ الْخِصْيَانِ.

امام علی (ع) فرمودند: بر مردم روزگاری می‌آید که مقرّب نبود، مگر سخن‌چین و خوش‌طبع به شمار نیاید، مگر تبهکار و مردم منصف را ناتوان خوانند و صدقه را غرامت شمارند و صله‌رحم را منت‌نهادن و عبادت را برتری فروختن بر مردم. در این حال، حکومت، با مشورت زنان بود و امارت از آن خردان و تدبیر کارها به دست خواجگان.

انتهای خبر/ ش