داود آذری‌فرد در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، در رابطه با تحلیل انقلاب‌فرهنگی رضاخان و تغییر پوشش ایرانیان در آن زمان اظهار داشت: یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ معاصر ایران، سیاست‌های فرهنگی رضاخان در دهه‌های نخست حکومت پهلوی است. او با عنوان «نوگرایی» و «تجدد»، دست به تغییرات شتاب‌زده‌ای زد که عملاً بسیاری از سنت‌های اسلامی و ایرانی را نشانه رفت. رضاخان به‌جای آنکه از ظرفیت فرهنگ بومی برای اصلاح و رشد جامعه استفاده کند، مسیر تقلید کورکورانه از غرب را در پیش گرفت.

وی افزود: مهم‌ترین اقدام او در این مسیر، تحمیل پوشش و سبک زندگی فرنگی بود. با اجبار قانونی، مردان وادار به کنارگذاشتن لباس‌های سنتی و زنان تحت‌فشار برای رهاکردن چادر و حجاب قرار گرفتند. این اقدامات نه از مسیر اقناع و آگاهی، بلکه با سرکوب و زور نظامی اعمال شد؛ به‌گونه‌ای که در برخی شهرها مقاومت مردمی با خشونت پاسخ داده شد.

رئیس اداره تبلیغات شهرستان کوثر گفت: نتیجه این سیاست‌ها چیزی جز تخریب هویت جمعی نبود چند پیامد منفی برجای ماند که آثارش هنوز هم در جامعه دیده می‌شود که اولین آثار تخریب هویت جمعی شکاف فرهنگی بود که بخشی از مردم دچار دوگانگی شدند؛ از یک‌سو ریشه‌های سنتی و مذهبی خود را داشتند و از سوی دیگر تحت‌فشار دولت به پذیرش الگوهای بیگانه وادار می‌شدند.

وی تصریح کرد: بی‌اعتمادی به دولت مرکزی از آثار سیاست تخریب هویت جمعی بود وقتی مردم احساس کردند حکومت به ارزش‌ها و باورهای آنان احترام نمی‌گذارد، فاصله‌ای عمیق میان جامعه و حاکمیت شکل گرفت.

آذری‌فرد افزود: تضعیف جایگاه دین در عرصه عمومی و  محدودکردن علما و سنت‌های مذهبی، موجب واکنش منفی بدنه دین‌دار جامعه شد و بذر مقاومت‌های بعدی را کاشت.

وی با اشاره به پیامد انقلاب‌فرهنگی رضاخان افزود: وابستگی فکری رضاخان به غرب باعث شده بود به‌جای آنکه نوگرایی بر پایه خلاقیت و فرهنگ بومی باشد، نسخه‌ای تقلیدی و سطحی ارائه شد که نه کارآمد بود و نه پایدار بود.

رئیس اداره تبلیغات شهرستان کوثر اظهار داشت: رضاخان به‌جای آنکه زمینه رشد طبیعی و تدریجی فرهنگ را فراهم کند، با تحمیل و اجبار، جامعه را دچار بحران هویت ساخت. زخم‌هایی که او بر پیکر فرهنگ ایرانی‌اسلامی وارد کرد، هنوز هم التیام کامل نیافته و پیامدهای آن در سبک زندگی و حساسیت‌های فرهنگی امروز مشهود است.