انتظارات ناتمام دوستان آقاي استاندار

چرا استاندار اردبیل با همه اختیاراتش همچنان از سنگ اندازی مدیران در برابر پیشبرد برنامه هایش به منظور تسهیل امر سرمایه گذاری دراستان ناله سر می دهد؟

به گزارش سبلانه، مجید خدابخش هر چند رابطه تشکیلاتی با حزب کارگزاران و اصلاح طلبان ندارد اما به خاطر سوابق اجرایی اش در دولت های اصلاحات و کارگزاران بیشتر به عنوان یک تکنوکرات و اصلاح طلب میانه‌رو شناخته می شود و برای همین هم وابستگان تشکیلاتی و نزدیکان فکری این دو جریان برای سهیم شدن در قدرت اجرایی از استاندار اردبیل توقعاتی دارند که مدیریت همه انتظارات بحق یا نابحق است می تواند قابلیتها و توان خدابخش را در عرصه سیاسی بیش از پیش متجلی کند.آن چیزی که همواره و در همه مقاطع سیاسی و در سطوح بالاتر و چینش کابینه دولت تا سطوح پایین به عنوان یک چالش اجتناب ناپذیر که ناشی از نبود نظام حزبی است برای رئیس جمهور ، وزیر و استاندار و ...نیز مطرح است.

مجید خدابخش به گواه دوره مسئولیتش در استان بیش از حد برای پیگیری و عملیاتی کردن ماموریتش در شناسایی و جذب سرمایه گذاران وارد گود اجرا شده است و این شاید از جهاتی چندان خوشایند کسانی نباشد که دوست داشتند و دارند وجهه سیاسی استاندار بر وجهه اجرایی او غلبه کند تا آنان نیز به اصطلاح عرفی- خودی- نشان دهند و میدان‌دار شوند در غیر این صورت هیچ تضمینی برای حضور ومشارکت آنان در قدرت نخواهد بود.

آنچه که واقعیت دارد این است که در عرصه افکار عمومی، امروز استاندار اردبیل به عنوان یک چهره اجرایی ظاهر شده و پا به پای سرمایه گذاران برای تعالی و رونق استان تلاش می کند؛ در هیچ دوره ای در استان اردبیل این سابقه وجود ندارد که استاندار برای پیگیری ماموریت اش مسافت اردبیل تا تهران را با همه مشغله هایش طی کند تا به طور مستقیم و بی واسطه با جمع ارشقی‌های مقیم پایتخت علاقمند به سرمایه گذاری در منطقه اشان صحبت و آنان را برای این منظور دعوت کند.بی تردید این روحیه کم نظیر در استاندار حکایت از آن دارد که مجید خدابش برای پیشبرد برنامه هایش مصمم است اما به شرطی که بگذارند!

مع الاسف در این کشور و در هر دوره ای و هر سطحی، مدیران ضعیف و بی کفایت برای فرار از مسئولیت خود از حربه مرسوم  فرافکنی–نگذاشتند و نمی گذارند- استفاده می کنند اما این حربه معمولاً در شرایطی برای بخشی از افکار عمومی قابل پذیرش است که در فعل و انفعالات سیاسی، مدیر اجرایی باقی مانده از جریان مغلوب در سایه سنگین حاکمیت جریان غالب قدرت مانور نداشته باشد که بی تردید این گزاره درباره شرایط فعلی استاندار اردبیل به هیچ عنوان موضوعیت و تسری ندارد چرا که او عالی ترین مقام اجرایی منتخب دولت و جریان حاکم با همه اختیارات است که در چارچوب قوانین و مقررات جاری کشور هیچ مانعی در سطح استان نمی تواند او را از پیگیری برنامه هایش باز دارد.

اما پرسش این است که چرا استاندار اردبیل با همه اختیاراتش همچنان از سنگ اندازی مدیران در برابر پیشبرد برنامه هایش به منظور تسهیل امر سرمایه گذاری دراستان ناله سر می دهد؟ به زعم نگارنده گویی پشت پرده سعی بر این است که مقاومت های دامنه دار مدیران همسو! وجهه اجرایی خدابخش را دچار فرسایش کرده و او را ناگزیر به تمکین از منویات سیاسی کسانی کند که او در آغاز کار حاضر به تمکین از آنها نشد.هر چند که برخی بر این باورند استاندار برای تمهید فضای استان به منظور تغییرات گسترده فرمانداران ،مدیران ستادی و اجرایی ، رفتارهای غلط مدیران اجرایی را که به گفته او منشاء 90 درصد عقب ماندگی های استان هستند بهانه قرار داد و طرح این مسایل کاملاً تاکتیکی بوده است!

نگارنده بر این باور است که تداوم سیاست تاکتیکی استاندار محترم در مانع اصلی دانستن مدیران اجرایی برای پیشبرد برنامه های توسعه ای استان در شرایطی که اکثریت مدیران تغییر کرده اند برای حفظ اقتدار و کاریزمای آقای خدابخش در افکارعمومی  اساساً به صلاح نیست و بهتر است او برای همراه ساختن بدنه اجرایی استان و نیز مردم، مدیران همسو و نیز مدیران غیر همسو،صرفنظر از وابستگی های سیاسی آنان و حتی اعضای اصلی ستاد انتخاباتی آقای روحانی در جریان رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری را که ممکن است ساز مخالف بزنند به طور علنی به افکار عمومی معرفی کند و گرنه سربسته حرف زدن و تکرار مکرر این که مانع توسعه اردبیل، مدیران هستند دیگر دلیل قانع کننده ای نخواهد بود. 

انتهای پیام/