رابطه دوسويه صنعت گردشگري و امنيت ملي

رابطه بین گردشگری و امنیت ملی، دوسویه است و در صورتی که گردشگر بیشتری جذب شود به همان نسبت تصویر مثبت تری از ایران در مجامع بین المللی ایجاد می شود.

به گزارش سبلانه به نقل از كيويميز، کارشناسان بر این باورند که رشد و توسعه اقتصادی پدیده ای کاملاً امنیت محور بوده و یکی از بخش های اقتصادی که در صورت عدم وجود امنیت به شدت آسیب می بیند، صنعت گردشگری است.

همچنین توسعه صنعت گردشگری در هر کشور نشان از ثبات امنیت ملی در آن کشور است و توسعه امنیت ملی در کشورهای مختلف موجب رشد خارق العاده صنعت گردشگری در دهه های اخیر است و گردشگران هیچ گاه در مناطق آسیب زده و ناامن حاضر نمی شوند و طبیعی است که قبل از برنامه ریزی برای آغاز یک مسافرت، تلاش می کنند تا اطلاعات کافی در خصوص امنیت و ایمنی منطقه مقصد را به دست آورند و موفقیت در جذب گردشگران و شرکت های بزرگ و تور گردانی جهان، ثبات و ضریب امنیت ملی را افزایش می دهد. رابطه بین گردشگری و امنیت ملی، دوسویه است و در صورتی که گردشگر بیشتری جذب شود به همان نسبت تصویر مثبت تری از ایران در مجامع بین المللی ایجاد می شود.

امنیت در معنای گسترده یکی از مهم ترین مسائلی است که در میزان تقاضای گردشگران خارجی برای سفر به ایران تاثیر گذار است. جهانگردان به کشورهایی سفر می کنند که مخاطرات امنیتی در آن احساس نکنند و روبه رو شدن کشورها با موج گردشگران این موضوع را القاء می کند که امنیت در آن منطقه وجود دارد.

نقش امنيت در ارتقاء توسعه جاي ترديد ندارد در واقع امنيت يكي از مهمترين  عواملي است كه توسعه يافتگي را سرعت مي‎بخشد حال رسانه چگونه مي‏تواند بر امنيت و توسعه تأثير گذار باشد؟

رسانه به عنوان ابزاري قدرتمند هم مي‏تواند در جهت ايجاد امنيت و هم  به عنوان مانعي در پيدايش ثبات و امنيت عمل نمايد. به اين صورت كه رسانه از طريق بيرون كشيدن اطلاعات محرمانه به سطح جامعه يا به عبارتي آشكار كردن زواياي پنهان قدرت و علني كردن آن در عرصه عمومي بر ساختار قدرت و در نتيجه امنيت جامعه تأثير مي‏گذارد، از جمله حيطه هاي تأثيرگذاري رسانه مي‏توان به اطلاع رساني در حوزه اقتصاد ( بورس...) در سطح اجتماع ( آسيب هاي اجتماعي...) فرهنگ (تبادل فرهنگي...) سياست ( انتخابات آزاد، ساختارهاي سياسي، سلسله مراتب قدرت، زد و بند هاي سياسي...) اشاره كرد به اين صورت كه رسانه مستقل از طريق شفاف سازي و نظارت غير مستقيم در حيطه‎هاي عنوان شده  به نوعي كاركرد آنها را كنترل كرده و مانع سوء استفاده و رانت خواري مي‏گردد.

انتهاي يادداشت/