شرح حکمت ۴۲ نهج‌البلاغه؛

بیماری در ریزش گناهان تأثیری دارد؟

امام علی (ع) فرمودند: خداوند این درد و بیماری تو را سبب ریزش گناهانت قرارداد، زیرا پاداشی در بیماری نیست؛ ولی گناهان را می‌ریزد همچون ریزش برگ درختان است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سبلان ما»، هر روز یک حکمت از نهج‌البلاغه امام علی (ع) را می‌خوانیم:

قَالَ حضرت علی (علیه‌السلام): لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا:جَعَلَ اللَّهُ مَا کَانَ مِنْ شَکْوَاکَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِکَ، فَإِنَّ الْمَرَضَ لا أَجْرَ فِيهِ، وَ لَکِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ، وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الأَوْرَاقِ. وَ إِنَّمَا الأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ، وَ الْعَمَلِ بِالأَيْدِي وَ الأَقْدَامِ، وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ.

امام علی (ع) هنگامی که یکی از یاران خود را بیمار می‌بیند (ضمن احوالپرسی) به او می‌فرماید: خداوند این درد و بیماری تو را سبب ریزش گناهانت قرارداد، زیرا پاداشی در بیماری نیست؛ ولی گناهان را می‌ریزد همچون ریزش برگ درختان. اجر و پاداش، تنها در گفتار با زبان و عمل با دست و قدم (و اعضا) است و خداوند سبحان کسانی از بندگانش را که بخواهد (و لایق بداند)، به دلیل صدق نیت و پاکی باطن (نیز) داخل بهشت می‌کند.

انتهای خبر/ ح